含义的翻译 章 穆米尼奈 - 僧伽罗语古兰经简明注释。 - 页码 349 - 《古兰经》合辑

段: 105

اَلَمْ تَكُنْ اٰیٰتِیْ تُتْلٰی عَلَیْكُمْ فَكُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُوْنَ ۟

ඔවුන් හෙළා දකිමින් "මෙලොවෙහි නුඹලා වෙත පාරායනය කරන අල් කුර්ආනීය පාඨ නුඹලාට නොවී ද? නමුත් නුඹලා ඒවා බොරු කරමින් සිටියෙහුය." යැයි ඔවුනට පවසනු ලැබේ.

段: 106

قَالُوْا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَیْنَا شِقْوَتُنَا وَكُنَّا قَوْمًا ضَآلِّیْنَ ۟

ඔවුහු, "අපගේ පරමාධිපතියාණනි! නුඹේ දැනුමෙහි පෙර නියම වූ අපගේ අභාග්යය අප ඉක්මවා ගොස් ඇත. එමෙන්ම අපි සත්යයෙන් මුළා වූ පිරිසක් වූයෙමු" යැයි පැවසුවෝය.

段: 107

رَبَّنَاۤ اَخْرِجْنَا مِنْهَا فَاِنْ عُدْنَا فَاِنَّا ظٰلِمُوْنَ ۟

"අපගේ පරමාධිපතියාණනි! අප ව නිරා ගින්නෙන් බැහැර කරනු මැනව! අප කවර ප්රතික්ෂේපයක හා මුළාවක පසු වූයේද ඒ වෙත අපි නැවත හැරී ගියේ නම් එවිට අපි අපටම අරපාධ කරගත්තවුන් වෙමු. එවිට අපගේ නිදහසට කරුණු දැක්වීම අවසන් වනු ඇත."

段: 108

قَالَ اخْسَـُٔوْا فِیْهَا وَلَا تُكَلِّمُوْنِ ۟

අල්ලාහ් මෙසේ පවසයි. "නුඹලා ඉතා පහත් අවමානයට පත්වූවන් ලෙස නිරාගින්නේ කල්ගත කරනු. මා සමග නුඹලා කතා නොකරනු."

段: 109

اِنَّهٗ كَانَ فَرِیْقٌ مِّنْ عِبَادِیْ یَقُوْلُوْنَ رَبَّنَاۤ اٰمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَاَنْتَ خَیْرُ الرّٰحِمِیْنَ ۟ۚۖ

සැබැවින්ම මා විශ්වාස කළ මාගේ ගැත්තන්ගෙන් පිරිසක් විය. ඔවුහු මෙසේ පවසති. "අපගේ පරමාධිපතියාණනි! අපි ඔබ ව විශ්වාස කළෙමු. එහෙයින් අපගේ පාපකම් සඳහා අපට සමාව දෙනු මැනව. ඔබේ කරුණාවෙන් අපට ආශිර්වාද කරනු මැනව! ඔබ කරුණාකරන්නන්ගෙන් අති ශ්රේෂ්ඨය."

段: 110

فَاتَّخَذْتُمُوْهُمْ سِخْرِیًّا حَتّٰۤی اَنْسَوْكُمْ ذِكْرِیْ وَكُنْتُمْ مِّنْهُمْ تَضْحَكُوْنَ ۟

තම පරමාධිපති වෙත ඇරයුම් කරන දේව විශ්වාසීන් හාස්යයට හා අවමානයට ලක් කරන්නට අවස්ථාවක් බවට නුඹලා පත් කර ගත්තෙහුය. අවසානයේ නුඹලා ඔවුන් හාස්යයට ලක් කිරීමෙහි කාර්යබහුල වූ බැවින් අල්ලාහ්ව මෙනෙහි කිරීමෙන් ඔහු නුඹලාට අමතක කර දැමීය. තවද නුඹලා ඔවුන් හාස්යයට හා අපහාසයට ලක් කරමින් සිනහසෙමින් සිටියහ.

段: 111

اِنِّیْ جَزَیْتُهُمُ الْیَوْمَ بِمَا صَبَرُوْۤا ۙ— اَنَّهُمْ هُمُ الْفَآىِٕزُوْنَ ۟

මෙම දේව විශ්වාසීන් අල්ලාහ්ට අවනත වීමෙහි හා නුඹලා විසින් ඔවුනට මුහුණ දීමට සිදු වූ හිංසාවන් මත ඉවසීමෙන් කටයුතු කළ බැවින්, මළවුන් කෙරෙන් නැගිටුවනු ලබන දිනයේ ජයග්රහණය වශයෙන් සැබැවින්ම මම ඔවුනට ස්වර්ගය පිරිනැමුවෙමි.

段: 112

قٰلَ كَمْ لَبِثْتُمْ فِی الْاَرْضِ عَدَدَ سِنِیْنَ ۟

"නුඹලා කොපමණ වසර කාලයක් මිහිතලයේ රැඳී සිටියෙහු ද? කොපමණ වේලාවක් එහි නුඹලා නාස්ති කළෙහු ද?" යැයි ඔහු විමසයි.

段: 113

قَالُوْا لَبِثْنَا یَوْمًا اَوْ بَعْضَ یَوْمٍ فَسْـَٔلِ الْعَآدِّیْنَ ۟

"අපි දිනක් හෝ දිනක කොටසක් රැඳී සිටියෙමු. එහෙයින් දින හා මාස ගණන් ගණනය කරන්නන්ගෙන් ඒ ගැන විමසනු."යැයි පවසමින් ඔවුහු පිළිතුරු දෙති.

段: 114

قٰلَ اِنْ لَّبِثْتُمْ اِلَّا قَلِیْلًا لَّوْ اَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَعْلَمُوْنَ ۟

"අපි මෙලොවෙහි ටික කලක් මිස රැඳී නොසිටියෙමු" යැයි පවසති. "නුඹලා රැඳී සිටි කාල ප්රමාණය සැබැවින්ම නුඹලා දැන සිටියෙහු නම් අවනත වීම ගැන ඉවසීමෙන් කටයුතු කිරීම පහසු වනු ඇත."

段: 115

اَفَحَسِبْتُمْ اَنَّمَا خَلَقْنٰكُمْ عَبَثًا وَّاَنَّكُمْ اِلَیْنَا لَا تُرْجَعُوْنَ ۟

"අහෝ ජනයිනි! කිසිදු ප්රඥාවකින් තොරව සතුන් මෙන් කිසිදු කුසලක් හෝ දඬුවමක් හෝ නොමැතිව සෙල්ලමට අපි නුඹලාව මවා ඇති බවත් සැබැවින්ම මළවුන් කෙරෙන් නැගිටුවනු ලබන දිනයේ විනිශ්චය හා ප්රතිඵල සඳහා නුඹලා අප වෙත නැවත නොපැමිණෙන බවත් නුඹලා සිතන්නෙහු ද?"

段: 116

فَتَعٰلَی اللّٰهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۚ— لَاۤ اِلٰهَ اِلَّا هُوَ ۚ— رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِیْمِ ۟

ඔහුගේ මැවීම් අතර ඔහු අභිමත කරන පරිදි කටයුතු කරන මහා පාලකයාණන් වන අල්ලාහ් සුවිශුද්ධය. ඔහු වනාහි සත්යයකි. ඔහුගේ ප්රතිඥාව සත්යයකි. ඔහුගේ ප්රකාශය ද සත්යයකි. සැබෑ ලෙස නැමදුම් ලබන්නට ඔහු හැර වෙනත් කිසිවකු නැත. ගෞරවණීය අර්ෂ් හෙවත් සර්වරාජ්යයේ හිමිපාණන් වනුයේ සියලු මැවීම්වලට වඩා අති ගෞරවණීය ඔහුය. ඔහු සියලු දෑහි පරමාධිපති ලෙස සිටියදී එම මැවීම්වලට වඩා ඉහළින් තවත් පරමාධිපතියෙකු විය හැකි ද?

段: 117

وَمَنْ یَّدْعُ مَعَ اللّٰهِ اِلٰهًا اٰخَرَ ۙ— لَا بُرْهَانَ لَهٗ بِهٖ ۙ— فَاِنَّمَا حِسَابُهٗ عِنْدَ رَبِّهٖ ؕ— اِنَّهٗ لَا یُفْلِحُ الْكٰفِرُوْنَ ۟

කවරෙකු විසින් අල්ලාහ් සමග වෙනත් නැමදුම් ලබන්නෙකු ඇරයුම් කරන්නේ ද ඔහුට නැමදීම සඳහා කිසිදු අයිතියක සාධකයක් එයට නැත. (මෙය අල්ලාහ් හැර නැමදුම් ලබන සියලු දෙනාගේම කරුණකි.) ඔහුගේ නපුරු ක්රියාවෙහි ප්රතිඵලය සුවිශුද්ධයාණන් වන ඔහුගේ පරමාධිපති අබියස වේ. ඔහු වෙත දඬුවම පිරිනමනුයේ ඔහු ය. සැබැවින්ම දේව ප්රතික්ෂේපකයෝ ඔවුන් පතන දෑ ලබා ගැනීමෙන් ජය නොලබති. ඔවුන් බියවන දැයින් මිදීමක් ද ඔවුනට නැත.

段: 118

وَقُلْ رَّبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَاَنْتَ خَیْرُ الرّٰحِمِیْنَ ۟۠

අහෝ දූතය! නුඹ මෙසේ පවසනු. "මාගේ පරමාධිපතියාණනි! මාගේ පාපකම්වලට මට සමාව දෙනු මැනව! නුඹේ කරුණාවෙන් මට කරුණා කරනු මැනව! පාපියාට කරුණා කොට ඔහුගේ පාපක්ෂමාව පිළි ගන්නන් අතරින් නුඹ අති ශ්රේෂ්ඨය."

这业中每段经文的优越:

• الكافر حقير مهان عند الله.

•දෙවියන් ප්රතික්ෂේප කරන්නා අල්ලාහ් අබියස ඉතා පහත් නීච කෙනෙකු වේ.

• الاستهزاء بالصالحين ذنب عظيم يستحق صاحبه العذاب.

•දැහැමියන් හෑල්ලුවට ලක් කිරීම මහත් පාපයකි. එසේ කටයුතු කරන්නාට දඬුවම නියම වන්නේය.

• تضييع العمر لازم من لوازم الكفر.

•ආයුකාලය නාස්ති කිරීම දේව ප්රතික්ෂේපය අනිවාර්යය කරන්නකි.

• الثناء على الله مظهر من مظاهر الأدب في الدعاء.

•අල්ලාහ්ට ප්රශංසා කිරීම ප්රාර්ථනාවෙහි ආචාර ධර්ම අතරින් කරුණකි.

• لما افتتح الله سبحانه السورة بذكر صفات فلاح المؤمنين ناسب أن تختم السورة بذكر خسارة الكافرين وعدم فلاحهم.

දේව විශ්වාසීන්ගේ ජයග්රහණයේ ලක්ෂණ සඳහන් කරමින් මෙම සූරාව ආරම්භ කොට අවසාන වශයෙන් දේව ප්රතික්ෂේපකයින්ගේ පරාජයත්, ඔවුන් ජයග්රහණය නොලබන බවත් සිහිපත් කරමින් අල්ලාහ් ඒ සමග සම්බන්ධ කළේය.