অৰ্থানুবাদ ছুৰা ছুৰা আল-আ'লা - তাজিক অনুবাদ- আৰিফী - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

Сураи Аъло (Бартар)

আয়াত: 1

سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّكَ ٱلۡأَعۡلَى

Номи Парвардигори баландмартабаатро ба покӣ ёд кун

আয়াত: 2

ٱلَّذِي خَلَقَ فَسَوَّىٰ

[Ҳамон] ки [инсонро] офарид ва ҳамоҳанг ва мутаодил сохт

আয়াত: 3

وَٱلَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ

Ва [ҳамон] касе, ки андозагирӣ кард ва [ба шоистагӣ офарид] ва сипас ҳидоят намуд

আয়াত: 4

وَٱلَّذِيٓ أَخۡرَجَ ٱلۡمَرۡعَىٰ

Ва [он] касе, ки чарогоҳро [барои тағзияи ҷондорон] рӯёнид

আয়াত: 5

فَجَعَلَهُۥ غُثَآءً أَحۡوَىٰ

Сипас онро хушку сиёҳ гардонид

আয়াত: 6

سَنُقۡرِئُكَ فَلَا تَنسَىٰٓ

Мо ба зудӣ [Қуръонро] бар ту мехонем; пас, ту ҳаргиз [онро] фаромӯш нахоҳӣ кард

আয়াত: 7

إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُۚ إِنَّهُۥ يَعۡلَمُ ٱلۡجَهۡرَ وَمَا يَخۡفَىٰ

Магар он чиро, ки Аллоҳ таоло бихоҳад; ҳамоно Ӯ ошкору ниҳонро медонад

আয়াত: 8

وَنُيَسِّرُكَ لِلۡيُسۡرَىٰ

Ва барои ту осонтарин [роҳ]-ро фароҳам мегардонем

আয়াত: 9

فَذَكِّرۡ إِن نَّفَعَتِ ٱلذِّكۡرَىٰ

Пас, агар панди муфид бошад, [мардумро бо оёти Қуръон] панд деҳ

আয়াত: 10

سَيَذَّكَّرُ مَن يَخۡشَىٰ

Ба зудӣ, касе, ки [аз Аллоҳ таоло] метарсад, панд мепазирад

আয়াত: 11

وَيَتَجَنَّبُهَا ٱلۡأَشۡقَى

Ва бадбахттарин [-и мардум] аз он дурӣ мегузинад

আয়াত: 12

ٱلَّذِي يَصۡلَى ٱلنَّارَ ٱلۡكُبۡرَىٰ

[Ҳамон] Касе, ки дар оташи бузург [-и ҷаҳаннам] дархоҳад омад

আয়াত: 13

ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحۡيَىٰ

Ва дар он [оташ] на мемирад ва на зинда мемонад

আয়াত: 14

قَدۡ أَفۡلَحَ مَن تَزَكَّىٰ

Яқинан, касе, ки худро [аз куфру гуноҳ] пок кунад, растагор хоҳад шуд

আয়াত: 15

وَذَكَرَ ٱسۡمَ رَبِّهِۦ فَصَلَّىٰ

Ва [низ касе, ки] номи Парвардигорашро ёд кунад ва намоз бигузорад

আয়াত: 16

بَلۡ تُؤۡثِرُونَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا

Вале шумо [мардум] зиндагии дунёро [бар охират] тарҷеҳ медиҳед

আয়াত: 17

وَٱلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ وَأَبۡقَىٰٓ

Дар ҳоле ки охират беҳтар ва пояндатар аст

আয়াত: 18

إِنَّ هَٰذَا لَفِي ٱلصُّحُفِ ٱلۡأُولَىٰ

Ба ростӣ, ин [пандҳо] дар китобҳои осмонии пешин [низ] буд

আয়াত: 19

صُحُفِ إِبۡرَٰهِيمَ وَمُوسَىٰ

Китобҳои Иброҳим ва Мӯсо