Prijevod značenja Ajet 10 Sura Sura Junus - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - Enciklopedija Kur'ana

Ajet: 10

دَعْوٰىهُمْ فِیْهَا سُبْحٰنَكَ اللّٰهُمَّ وَتَحِیَّتُهُمْ فِیْهَا سَلٰمٌ ۚ— وَاٰخِرُ دَعْوٰىهُمْ اَنِ الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟۠

﴿دَعۡوَىٰهُمۡ فِيهَا سُبۡحَٰنَكَ ٱللَّهُمَّ﴾ عبادتشان در آنجا برای خداست؛ اولِ آن بیان پاکیِ خداوند و منزّه قرار دادن او از عیب‌ها و کاستی‌هاست، و آخرِ آن ستایش خداوند است. و تکلیف‌ها و وظایف در بهشت ساقط می‌شود، و تنها بهره‌مندی از کامل‌ترین لذت‌ها برای آنان باقی می‌ماند -که برای آنان از خوردنی‌های لذیذ، لذیذتر است- و آن ذکر خدا است که دل‌ها با آن آرام ‌گیرد و روح‌ها با آن شاد ‌شود. ذکر خدا برای آنان به منزلۀ نفس کشیدن است، بدون اینکه احساس سختی و دشواری بکنند. ﴿وَ﴾ و اما، ﴿تَحِيَّتُهُمۡ فِيهَا﴾ آنها به هنگام دیدار، به یکدیگر سلام می‌کنند؛ یعنی سخنی که از بیهودگی و گناه دور بوده و به «سلام» موصوف است، در بین یکدیگر رد و بدل می‌کنند. و گفته شده که تفسیر ﴿دَعۡوَىٰهُمۡ فِيهَا سُبۡحَٰنَكَ ...﴾ این است که اهل بهشت هرگاه به غذا و نوشیدنی و امثال آن نیاز داشته باشند، می‌گویند: ﴿سُبۡحَٰنَكَ ٱللَّهُمَّ﴾ و بلافاصله غذا و نوشیدنی برایشان حاضر می‌شود. ﴿وَءَاخِرُ دَعۡوَىٰهُمۡ﴾ و پایان عبادتشان آنگاه که فارغ شوند این است: ﴿أَنِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ﴾ شکر و سپاس ویژۀ پروردگار جهانیان است.