Traduction des sens Sourate AL-AHQÂF - Traduction en perse du résumé de l'exégèse du Noble Coran - Encyclopédie du Noble Coran

سوره احقاف

Parmi les objectifs de la sourate:

بيان حاجة البشريّة للرسالة وإنذار المعرضين عنها.

بیان نیاز بشریت به رسالت پیامبران و هشدار به رویگردانان از آن.

---

Verset: 1

حٰمٓ ۟ۚ

﴿حمٓ﴾ سخن در مورد حروف شبیه این حروف در ابتدای سورۀ بقره بیان شد.

Verset: 2

تَنْزِیْلُ الْكِتٰبِ مِنَ اللّٰهِ الْعَزِیْزِ الْحَكِیْمِ ۟

قرآن از جانب الله، ذات شکست ‌ناپذیری که هیچ‌کس بر او چیره نمی‌شود، و در آفرینش و تقدیر و شریعتش بسیار دانا است فرو فرستاده شده است.

Verset: 3

مَا خَلَقْنَا السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَاۤ اِلَّا بِالْحَقِّ وَاَجَلٍ مُّسَمًّی ؕ— وَالَّذِیْنَ كَفَرُوْا عَمَّاۤ اُنْذِرُوْا مُعْرِضُوْنَ ۟

آسمان ها و زمین و آنچه را میان این دو وجود دارد، بیهوده نیافریده ایم، بلکه تمام آن ها را برای حکمتی فراگیر و به حق آفریده ایم، از جمله این که بندگان به وسیله آن ها، الله را بشناسند و تنها او را عبادت کنند و چیزی را با او شریک قرار ندهند، و براى اين كه به مقتضای جانشینی بشر در روی زمین تا زمانی معین که تنها الله از آن آگاه است، عمل کنند، ولی کافران از آنچه در قرآن از آن بيم داده مى شوند، روى مى گردانند، و به آن اهمیتی نمی دهند.

Verset: 4

قُلْ اَرَءَیْتُمْ مَّا تَدْعُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ اَرُوْنِیْ مَاذَا خَلَقُوْا مِنَ الْاَرْضِ اَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِی السَّمٰوٰتِ ؕ— اِیْتُوْنِیْ بِكِتٰبٍ مِّنْ قَبْلِ هٰذَاۤ اَوْ اَثٰرَةٍ مِّنْ عِلْمٍ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِیْنَ ۟

-ای پیامبر- به این مشرکان رویگردان از حق بگو: از بت هایتان که آن ها را به جای الله عبادت می کنید به من خبر دهید که کدامیک از اجزای زمین را آفریده اند؟ آیا کوهی یا رودی را آفریده اند؟ یا همراه با الله، مشارکت و سهمی در آفرینش آسمان ها داشته اند؟ اگر در ادعای این که بت هایتان شایستگی عبادت شدن را دارند، راستگویید؛ کتابی آسمانی قبل از قرآن که از جانب پروردگار باشد، یا اثری از علم پیشینیان که به جای گذاشته اند، برای من بیاورید.

Verset: 5

وَمَنْ اَضَلُّ مِمَّنْ یَّدْعُوْا مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ مَنْ لَّا یَسْتَجِیْبُ لَهٗۤ اِلٰی یَوْمِ الْقِیٰمَةِ وَهُمْ عَنْ دُعَآىِٕهِمْ غٰفِلُوْنَ ۟

و هیچ‌کس گمراه‌تر نیست از کسی‌که به جای الله معبودی را عبادت می‌کند که تا روز قیامت به درخواستش پاسخ نمی‌دهد، و این معبود‌هایی که آنها را به جای الله عبادت می‌کنند از خوانده ‌شدنِ خویش توسط عبادتگزاران‌شان بی‌خبرند؛ چه رسد به اینکه به آنها سود یا زیان برسانند.

Parmi les bénéfices ( méditations ) des versets de cette page:

• الاستهزاء بآيات الله كفر.

تمسخر آیات الله کفر است.

• خطر الاغترار بلذات الدنيا وشهواتها.

خطر فریب‌ خوردن به خوشی‌ها و تمایلات دنیا.

• ثبوت صفة الكبرياء لله تعالى.

ثبوت صفت کبریاء برای الله تعالی.

• إجابة الدعاء من أظهر أدلة وجود الله سبحانه وتعالى واستحقاقه العبادة.

اجابت دعا از آشکارترین دلایل وجود الله و استحقاق او تعالی به عبادت است.

Verset: 6

وَاِذَا حُشِرَ النَّاسُ كَانُوْا لَهُمْ اَعْدَآءً وَّكَانُوْا بِعِبَادَتِهِمْ كٰفِرِیْنَ ۟

و افزون بر اینکه در دنیا به آنها نفع نمی‌رسانند وقتی‌ روز قیامت محشور شوند دشمنان کسانی می‌شوند که آنها را عبادت می‌کردند، و از آنها بیزاری می‌جویند، و انکار می‌کنند که آگاهانه آنها را عبادت می‌کردند.

Verset: 7

وَاِذَا تُتْلٰی عَلَیْهِمْ اٰیٰتُنَا بَیِّنٰتٍ قَالَ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا لِلْحَقِّ لَمَّا جَآءَهُمْ ۙ— هٰذَا سِحْرٌ مُّبِیْنٌ ۟ؕ

و هرگاه آیات نازل‌شدۀ ما بر رسول‌مان بر آنها خوانده شود کسانی‌که به قرآن وقتی به دست رسول‌شان نزد آنها آمد کفر ورزیدند می‌گویند: این سحری آشکار است، و از جانب الله وحی نشده است.

Verset: 8

اَمْ یَقُوْلُوْنَ افْتَرٰىهُ ؕ— قُلْ اِنِ افْتَرَیْتُهٗ فَلَا تَمْلِكُوْنَ لِیْ مِنَ اللّٰهِ شَیْـًٔا ؕ— هُوَ اَعْلَمُ بِمَا تُفِیْضُوْنَ فِیْهِ ؕ— كَفٰی بِهٖ شَهِیْدًا بَیْنِیْ وَبَیْنَكُمْ ؕ— وَهُوَ الْغَفُوْرُ الرَّحِیْمُ ۟

آیا این مشرکان می‌گویند: محمد این قرآن را ساخته، و به الله نسبت داده است؟! - ای رسول- به آنها بگو: اگر آن را از جانب خودم ساخته بودم اگر الله بخواهد مرا عذاب کند چاره‌ای برایم ندارید، پس چگونه با نسبت‌ دادن دروغ به او خودم را در معرض عذاب قرار می‌دهم؟! الله از عیب‌هایی که بر قرآن او می‌جویید و ایرادهایی که بر من می‌گیرید آگاه‌تر است. گواه‌ بودن او میان من و شما کافی است، و او نسبت به گناهان بندگان توبه‌کارش بسیار آمرزنده و مهربان است.

Verset: 9

قُلْ مَا كُنْتُ بِدْعًا مِّنَ الرُّسُلِ وَمَاۤ اَدْرِیْ مَا یُفْعَلُ بِیْ وَلَا بِكُمْ ؕ— اِنْ اَتَّبِعُ اِلَّا مَا یُوْحٰۤی اِلَیَّ وَمَاۤ اَنَا اِلَّا نَذِیْرٌ مُّبِیْنٌ ۟

- ای رسول- به این مشرکان که نبوت تو را تکذیب می‌کنند بگو: من اولین رسولی نیستم که الله مرا فرستاده باشد تا دعوتم را بعید و شگفت بدانید، زیرا قبل از من رسولان زیادی گذشته‌اند، و من نه می‌دانم که الله در دنیا با من چه خواهد کرد، و نه می‌دانم که با شما چه خواهد کرد، فقط از آنچه الله بر من وحی می‌کند پیروی می‌کنم، یعنی فقط براساس آنچه وحی می‌کند سخن می‌گویم و عمل می‌کنم، و فقط انذاردهنده‌ای آشکار هستم که شما را از عذاب الله می‌ترسانم.

Verset: 10

قُلْ اَرَءَیْتُمْ اِنْ كَانَ مِنْ عِنْدِ اللّٰهِ وَكَفَرْتُمْ بِهٖ وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِّنْ بَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ عَلٰی مِثْلِهٖ فَاٰمَنَ وَاسْتَكْبَرْتُمْ ؕ— اِنَّ اللّٰهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظّٰلِمِیْنَ ۟۠

- ای رسول- به این تکذیب ‌کنندگان بگو: به من خبر دهید اگر این قرآن از جانب الله باشد، و شما به آن کفر ورزید، و شاهدی از بنی اسرائیل با تکیه بر آنچه در تورات در مورد آن آمده گواهی دهد که از جانب الله است، و به آن ایمان آورده باشد، و شما از ایمان به آن روی بگردانید، آیا در این حالت شما ستمکار نیستید؟! به‌راستی‌که الله مردم ستمکار را به‌سوی حق توفیق نمی‌دهد.

Verset: 11

وَقَالَ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا لِلَّذِیْنَ اٰمَنُوْا لَوْ كَانَ خَیْرًا مَّا سَبَقُوْنَاۤ اِلَیْهِ ؕ— وَاِذْ لَمْ یَهْتَدُوْا بِهٖ فَسَیَقُوْلُوْنَ هٰذَاۤ اِفْكٌ قَدِیْمٌ ۟

و کسانی‌که به قرآن و آنچه رسول آنها برای‌شان آورده کفر ورزیدند به کسانی‌که ایمان آوردند گفتند: اگر آنچه محمد آورده است حقی بود که به‌سوی خیر هدایت می‌کند این فقیران و بردگان و ضعیفان از ما به‌سوی آن پیشی نمی‌گرفتند، و چون به آنچه رسول‌شان برای آنها آورده هدایت نیافته‌اند به زودی خواهند گفت: این چیزی‌که نزدمان آمده دروغی کهنه است، و ما از دروغ پیروی نمی‌کنیم.

Verset: 12

وَمِنْ قَبْلِهٖ كِتٰبُ مُوْسٰۤی اِمَامًا وَّرَحْمَةً ؕ— وَهٰذَا كِتٰبٌ مُّصَدِّقٌ لِّسَانًا عَرَبِیًّا لِّیُنْذِرَ الَّذِیْنَ ظَلَمُوْا ۖۗ— وَبُشْرٰی لِلْمُحْسِنِیْنَ ۟

و پیش از این قرآن تورات بود، کتابی که الله آن را بر موسی علیه السلام به عنوان راهنمایی که در حق به آن اقتدا می‌شد، و رحمتی برای کسانی از بنی‌اسرائیل که به آن ایمان آوردند و از آن پیروی کردند فرو فرستاد، و این قرآن نازل‌شده بر محمد صلی الله علیه وسلم کتابی است به زبان عربی که کتاب‌های پیش از خود را تصدیق می‌کند؛ تا کسانی را که با شرک به الله و انجام گناهان بر خودشان ستم کرده‌اند با آن انذار دهد، و مژده‌ای است برای نیکوکارانی که رابطۀ خوبی با پروردگارشان و با مخلوقاتش برقرار کرده‌اند.

Verset: 13

اِنَّ الَّذِیْنَ قَالُوْا رَبُّنَا اللّٰهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوْا فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُوْنَ ۟ۚ

در حقیقت کسانی‌که گفتند: پروردگار ما الله است و هیچ پروردگاری جز او نداریم، سپس بر ایمان و عمل صالح پایداری کردند، در آنچه در آخرت پیش رو دارند هیچ ترسی بر آنها نیست، و بر آنچه از بهره دنیا که از دست داده‌اند، و آنچه پشت سرشان به جای گذاشتند اندوهگین نیستند.

Verset: 14

اُولٰٓىِٕكَ اَصْحٰبُ الْجَنَّةِ خٰلِدِیْنَ فِیْهَا ۚ— جَزَآءً بِمَا كَانُوْا یَعْمَلُوْنَ ۟

اینها که صفات مذکور را دارند به جزای اعمال صالحی که در دنیا از پیش فرستاده‌اند، ساکنان بهشت هستند که برای همیشه در آن می‌مانند.

Parmi les bénéfices ( méditations ) des versets de cette page:

• كل من عُبِد من دون الله ينكر على من عبده من الكافرين.

هرکس به جای الله عبادت شود بر کافرانی که او را عبادت می‌کردند اعتراض می‌کند.

• عدم معرفة النبي صلى الله عليه وسلم بالغيب إلا ما أطلعه الله عليه منه.

آگاه ‌نبودن پیامبر صلی الله علیه وسلم از غیب مگر مواردی از غیب که الله او را از آن مطلع کرده است.

• وجود ما يثبت نبوّة نبينا صلى الله عليه وسلم في الكتب السابقة.

وجود دلایل حقّانیّت نبوت پیامبر اسلام صلی الله علیه وسلم در کتاب‌های پیشین.

• بيان فضل الاستقامة وجزاء أصحابها.

بیان فضیلت پایداری و پاداش استقامت ‌کنندگان.

Verset: 15

وَوَصَّیْنَا الْاِنْسَانَ بِوَالِدَیْهِ اِحْسٰنًا ؕ— حَمَلَتْهُ اُمُّهٗ كُرْهًا وَّوَضَعَتْهُ كُرْهًا ؕ— وَحَمْلُهٗ وَفِصٰلُهٗ ثَلٰثُوْنَ شَهْرًا ؕ— حَتّٰۤی اِذَا بَلَغَ اَشُدَّهٗ وَبَلَغَ اَرْبَعِیْنَ سَنَةً ۙ— قَالَ رَبِّ اَوْزِعْنِیْۤ اَنْ اَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِیْۤ اَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلٰی وَالِدَیَّ وَاَنْ اَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضٰىهُ وَاَصْلِحْ لِیْ فِیْ ذُرِّیَّتِیْ ؕۚ— اِنِّیْ تُبْتُ اِلَیْكَ وَاِنِّیْ مِنَ الْمُسْلِمِیْنَ ۟

و به انسان فرمان مؤکّد دادیم که به پدر و مادرش نیکی کند، یعنی هم در زندگی آن دو، و هم پس از مرگشان تا جایی‌که منجر به مخالفت با شریعت نشود به آن دو نیکی کند، و به‌طور خاص به مادرش که با مشقت به او باردار شد و با مشقت او را به دنیا آورد، و مدت باردارشدنش به او و آغاز از شیرگرفتنش: سی ماه است، تا آن‌گاه که به کمال نیروی عقلی و جسمی و چهل سالگی برسد می‌گوید: پروردگارا، بر دلم بیفکن تا شکر نعمتی را که بر من و بر پدر و مادرم ارزانی داشته‌ای به جای آورم، و بر دلم بیفکن که عمل صالحی که تو را راضی می‌سازد، و آن را از من می‌پذیری انجام دهم، و فرزندانم را برایم صالح گردان. به‌راستی‌که من از گناهانم به‌سوی تو توبه کردم، و به‌راستی‌که من از فرمان‌برداران طاعت تو، و تسلیم ‌شدگان اوامرت هستم.

Verset: 16

اُولٰٓىِٕكَ الَّذِیْنَ نَتَقَبَّلُ عَنْهُمْ اَحْسَنَ مَا عَمِلُوْا وَنَتَجَاوَزُ عَنْ سَیِّاٰتِهِمْ فِیْۤ اَصْحٰبِ الْجَنَّةِ ؕ— وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِیْ كَانُوْا یُوْعَدُوْنَ ۟

اینها هستند که نیکوترین عمل صالحی را که انجام داده‌اند از آنها می‌پذیریم، و از گناهان‌شان درمی‌گذریم، و آنها را در قبال گناهان‌شان مواخذه نمی‌کنیم، و همان‌ها در زمرۀ بهشتیان هستند، این وعده‌ای که به آنها داده شد وعده‌ای راست است، و به‌طور قطع واقع خواهد شد.

Verset: 17

وَالَّذِیْ قَالَ لِوَالِدَیْهِ اُفٍّ لَّكُمَاۤ اَتَعِدٰنِنِیْۤ اَنْ اُخْرَجَ وَقَدْ خَلَتِ الْقُرُوْنُ مِنْ قَبْلِیْ ۚ— وَهُمَا یَسْتَغِیْثٰنِ اللّٰهَ وَیْلَكَ اٰمِنْ ۖۗ— اِنَّ وَعْدَ اللّٰهِ حَقٌّ ۚ— فَیَقُوْلُ مَا هٰذَاۤ اِلَّاۤ اَسَاطِیْرُ الْاَوَّلِیْنَ ۟

و کسی‌که به پدر و مادرش گفت: الله شما دو تن را نابود کند، آیا به من وعده می‌دهید که پس از مرگم از قبر خویش زنده درمی‌آیم، درحالی‌که قرن‌های زیادی سپری شده، و مردم در آنها مرده‌اند اما هیچ‌یک از آنها زنده مبعوث نشده است؟! و پدر و مادرش از الله یاری می‌خواهند تا پسرشان را به‌سوی ایمان هدایت کند، و به پسرشان می‌گویند: نابود شوی اگر به رستاخیز ایمان نیاوری، پس به آن ایمان بیاور؛ زیرا وعدۀ الله به رستاخیز حقیقتی بدون تردید است، اما او دوباره برای انکار رستاخیز می‌گوید: این سخنی که در مورد رستاخیز گفته می‌شود فقط از کتاب‌ها و نوشته‌های پیشینیان نقل شده است، و از جانب الله ثابت نیست.

Verset: 18

اُولٰٓىِٕكَ الَّذِیْنَ حَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ فِیْۤ اُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِّنَ الْجِنِّ وَالْاِنْسِ ؕ— اِنَّهُمْ كَانُوْا خٰسِرِیْنَ ۟

اینها که عذاب بر آنها واجب شده است در زمرۀ امت‌های جنی و انسی پیش از خودشان هستند، به‌راستی‌که آنها زیانکار بودند؛ چون هم به خودشان و هم به خانواده‌های‌شان با درآوردن آنها در جهنم زیان رساندند.

Verset: 19

وَلِكُلٍّ دَرَجٰتٌ مِّمَّا عَمِلُوْا ۚ— وَلِیُوَفِّیَهُمْ اَعْمَالَهُمْ وَهُمْ لَا یُظْلَمُوْنَ ۟

و هر یک از دو گروه - یعنی گروه بهشتی، و گروه جهنمی- براساس اعمال‌شان مراتبی دارند، یعنی مراتب اهل بهشت درجاتی والا، و مراتب اهل جهنم دَرَکاتی پست است، و تا الله جزای اعمال‌شان را به آنها بدهد، و در روز قیامت نه با کاستن نیکی‌هایشان، و نه با افزودن بر بدی‌های‌شان به آنها ستم نمی‌شود.

Verset: 20

وَیَوْمَ یُعْرَضُ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا عَلَی النَّارِ ؕ— اَذْهَبْتُمْ طَیِّبٰتِكُمْ فِیْ حَیَاتِكُمُ الدُّنْیَا وَاسْتَمْتَعْتُمْ بِهَا ۚ— فَالْیَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُوْنِ بِمَا كُنْتُمْ تَسْتَكْبِرُوْنَ فِی الْاَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَبِمَا كُنْتُمْ تَفْسُقُوْنَ ۟۠

و روزی‌که کسانی‌که به الله کفر ورزیده و رسولانش را تکذیب کرده‌اند بر آتش عرضه می‌شوند تا در آن عذاب شوند، و از روی توبیخ و سرزنش به آنها گفته می‌شود: نعمت‌های خوبتان را در زندگی دنیایی خویش صرف کردید، و از خوشی‌هایی که در آن بود بهره بردید، اما در این روز به‌سبب تکبر به‌ناحق شما در زمین، و به‌سبب اینکه با کفر و گناهان از طاعت الله خارج شدید با عذابی خوار و رسواکننده، مجازات می‌شوید.

Parmi les bénéfices ( méditations ) des versets de cette page:

• بيان مكانة بِرِّ الوالدين في الإسلام، بخاصة في حق الأم، والتحذير من العقوق.

بیان جایگاه نیکی به پدر و مادر در اسلام، به‌خصوص در حق مادر، و برحذر داشتن از نافرمانی آنان.

• بيان خطر التوسع في ملاذّ الدنيا؛ لأنها تشغل عن الآخرة.

بیان خطر زیاده‌روی در خوشی‌های دنیا؛ چون از آخرت غافل می‌سازند.

• بيان الوعيد الشديد لأصحاب الكبر والفسوق.

بیان تهدید شدید برای متکبران و بدکاران.

Verset: 21

وَاذْكُرْ اَخَا عَادٍ اِذْ اَنْذَرَ قَوْمَهٗ بِالْاَحْقَافِ وَقَدْ خَلَتِ النُّذُرُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهٖۤ اَلَّا تَعْبُدُوْۤا اِلَّا اللّٰهَ ؕ— اِنِّیْۤ اَخَافُ عَلَیْكُمْ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیْمٍ ۟

و - ای رسول- هود علیه السلام برادر نَسَبی عاد را به یاد آور آن‌گاه که قومش را که در خانه‌های‌شان در اَحقاف در جنوب جزیرة‌العرب بودند، از وقوع عذاب الله انذار داد، درحالی‌که قبل و بعد از هود علیه السلام رسولانی که اقوام‌شان را انذار می‌دادند گذشته‌اند، که به اقوام‌شان می‌گفتند: جز الله یگانه را عبادت نکنید، یعنی دیگری را همراه او عبادت نکنید؛ زیرا - ای قوم من-، من از عذاب روزی بزرگ یعنی روز قیامت بر شما می‌ترسم.

Verset: 22

قَالُوْۤا اَجِئْتَنَا لِتَاْفِكَنَا عَنْ اٰلِهَتِنَا ۚ— فَاْتِنَا بِمَا تَعِدُنَاۤ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصّٰدِقِیْنَ ۟

قومش به او گفتند: آیا نزد ما آمده‌ای تا ما را از عبادت معبودهایمان بازداری؟! هرگز بر این امر دست نخواهی یافت، پس اگر در ادعای خویش راستگو هستی عذابی را که به ما وعده می‌دهی بیاور.

Verset: 23

قَالَ اِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللّٰهِ ؗ— وَاُبَلِّغُكُمْ مَّاۤ اُرْسِلْتُ بِهٖ وَلٰكِنِّیْۤ اَرٰىكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُوْنَ ۟

گفت: علم زمانِ عذاب فقط نزد الله است، و من دانشی از آن ندارم، و من فقط رسولی هستم که آنچه را با آن به‌سوی شما فرستاده شده‌ام به شما ابلاغ می‌کنم، اما شما را مردمی می‌بینم که به آنچه نفع شما در آن است جاهل هستید و آن را رها می‌کنید، و به آنچه که زیان شما در آن است جاهل هستید و آن را به جای می‌آورید.

Verset: 24

فَلَمَّا رَاَوْهُ عَارِضًا مُّسْتَقْبِلَ اَوْدِیَتِهِمْ ۙ— قَالُوْا هٰذَا عَارِضٌ مُّمْطِرُنَا ؕ— بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهٖ ؕ— رِیْحٌ فِیْهَا عَذَابٌ اَلِیْمٌ ۟ۙ

پس وقتی عذابی را که خواستار تعجیل در آن بودند نزدشان آمد، و آن را به صورت ابری که از سوی آسمان به سمت سرزمین‌های‌شان روی می‌آورد دیدند گفتند: این روی‌آورنده، ابری است که به ما باران می‌رساند. هود به آنها گفت: امر چنان‌که گمان کردید نیست که ابری باران‌زا بر شما باشد، بلکه همان عذابی است که خواستار تعجیل در آن بودید، یعنی بادی که عذابی دردناک دارد.

Verset: 25

تُدَمِّرُ كُلَّ شَیْ بِاَمْرِ رَبِّهَا فَاَصْبَحُوْا لَا یُرٰۤی اِلَّا مَسٰكِنُهُمْ ؕ— كَذٰلِكَ نَجْزِی الْقَوْمَ الْمُجْرِمِیْنَ ۟

این باد بر هر آنچه که الله آن را به نابودی‌اش فرمان دهد بگذرد، آن را نابود می‌کند، پس چنان نابود شدند، که جز خانه‌های‌شان که در آنها سکونت می‌کردند به عنوان گواهی بر وجود قبلی آنها در این خانه‌ها، مشاهده نمی‌شد، مانند این جزای دردناک مجرمان مُصِرّ بر کفر و گناهان را مجازات می‌کنیم.

Verset: 26

وَلَقَدْ مَكَّنّٰهُمْ فِیْمَاۤ اِنْ مَّكَّنّٰكُمْ فِیْهِ وَجَعَلْنَا لَهُمْ سَمْعًا وَّاَبْصَارًا وَّاَفْـِٕدَةً ۖؗ— فَمَاۤ اَغْنٰی عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَلَاۤ اَبْصَارُهُمْ وَلَاۤ اَفْـِٕدَتُهُمْ مِّنْ شَیْءٍ اِذْ كَانُوْا یَجْحَدُوْنَ بِاٰیٰتِ اللّٰهِ وَحَاقَ بِهِمْ مَّا كَانُوْا بِهٖ یَسْتَهْزِءُوْنَ ۟۠

و به تحقیق ما به قوم عاد، اسباب قدرت و تمکین دادیم که به شما نداده‌ایم، و گوش‌هایی که با آنها می‌شنیدند، و چشم‌هایی که با آنها می‌دیدند، و دل‌هایی که با آنها می‌اندیشیدند برای‌شان قرار دادیم. اما نه گوش‌ها و نه چشم‌ها و نه عقل‌های‌شان ذره‌ای آنها را بی‌نیاز نساخت؛ یعنی عذاب الله را، وقتی آنها را فرا گرفت از آنها دفع نکرد، چون به آیات الله کفر می‌ورزیدند، و عذابی را که پیامبرشان هود علیه السلام آنها را از آن ترساند و آن را به تسمخر می‌گرفتند بر آنها فرود آمد.

Verset: 27

وَلَقَدْ اَهْلَكْنَا مَا حَوْلَكُمْ مِّنَ الْقُرٰی وَصَرَّفْنَا الْاٰیٰتِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُوْنَ ۟

و - ای اهالی مکه- به تحقیق که ما آبادی‌های پیرامون شما را از بین برده‌ایم، و عاد و ثمود و قوم لوط و اصحاب مَدین را نابود کرده‌ایم، و حجت‌ها و براهین گوناگونی برای‌شان آوردیم؛ تا از کفرشان بازگردند.

Verset: 28

فَلَوْلَا نَصَرَهُمُ الَّذِیْنَ اتَّخَذُوْا مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ قُرْبَانًا اٰلِهَةً ؕ— بَلْ ضَلُّوْا عَنْهُمْ ۚ— وَذٰلِكَ اِفْكُهُمْ وَمَا كَانُوْا یَفْتَرُوْنَ ۟

پس چرا بت‌هایی که آنها را معبودانی به جای الله گرفتند و با عبادت و قربانی به‌سوی آنها تقرب می‌جستند به آنها یاری نرساندند؟! قطعاً به آنها یاری نرساندند، بلکه وقتی‌ بیشترین نیاز را به معبودهای‌شان داشتند از دید آنها پنهان شدند، و این دروغ و افترای‌شان بود که با آن این‌گونه به خود امید می‌دادند که این بت‌ها به آنها سود می‌رسانند، و نزد الله از آنها شفاعت می‌کنند.

Parmi les bénéfices ( méditations ) des versets de cette page:

• لا علم للرسل بالغيب إلا ما أطلعهم ربهم عليه منه.

رسولان هیچ علمی به غیب ندارند مگر آنچه که الله آنها را از آن مطلع کرده باشد.

• اغترار قوم هود حين ظنوا العذاب النازل بهم مطرًا، فلم يتوبوا قبل مباغتته لهم.

فریب‌ خوردن قوم هود وقتی گمان کردند عذاب نازل‌شده بر آنها بارانی است، از این رو قبل از اینکه آنها را غافلگیر کند توبه نکردند.

• قوة قوم عاد فوق قوة قريش، ومع ذلك أهلكهم الله.

قوم عاد از قریش نیرومندتر بودند، با این وجود الله آنها را نابود کرد.

• العاقل من يتعظ بغيره، والجاهل من يتعظ بنفسه.

عاقل کسی است که از دیگران پند بگیرد، و جاهل کسی است که از خودش پند بگیرد.

Verset: 29

وَاِذْ صَرَفْنَاۤ اِلَیْكَ نَفَرًا مِّنَ الْجِنِّ یَسْتَمِعُوْنَ الْقُرْاٰنَ ۚ— فَلَمَّا حَضَرُوْهُ قَالُوْۤا اَنْصِتُوْا ۚ— فَلَمَّا قُضِیَ وَلَّوْا اِلٰی قَوْمِهِمْ مُّنْذِرِیْنَ ۟

و - ای رسول- به یاد آور آن‌گاه که گروهی از جن‌ها را به‌سوی تو فرستادیم تا قرآن نازل‌شده بر تو را بشنوند. پس وقتی‌ برای شنیدن آن حاضر شدند به یکدیگر گفتند: ساکت باشید تا بتوانیم به آن گوش فرا دهیم. و چون رسول صلی الله علیه وسلم قرائتش را به پایان رساند به‌سوی قوم خویش بازگشتند و آنها را از عذاب الله در صورتی‌که به این قرآن ایمان نیاورند انذار می‌دادند.

Verset: 30

قَالُوْا یٰقَوْمَنَاۤ اِنَّا سَمِعْنَا كِتٰبًا اُنْزِلَ مِنْ بَعْدِ مُوْسٰی مُصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهِ یَهْدِیْۤ اِلَی الْحَقِّ وَاِلٰی طَرِیْقٍ مُّسْتَقِیْمٍ ۟

به آنها گفتند: ای قوم ما، به‌راستی‌که ما کتابی شنیدیم که الله آن را پس از موسی فرستاده و کتاب‌هایی را که پیش از آن از جانب الله نازل شده است تصدیق می‌کند، این کتابی که ما شنیدیم به‌سوی حق راهنمایی، و به راه راست، یعنی راه اسلام هدایت می‌کند.

Verset: 31

یٰقَوْمَنَاۤ اَجِیْبُوْا دَاعِیَ اللّٰهِ وَاٰمِنُوْا بِهٖ یَغْفِرْ لَكُمْ مِّنْ ذُنُوْبِكُمْ وَیُجِرْكُمْ مِّنْ عَذَابٍ اَلِیْمٍ ۟

ای قوم ما، به محمد صلی الله علیه وسلم در حقی که شما را به آن فراخواند پاسخ مثبت دهید، و ایمان بیاورید بر اینکه او رسولی از جانب پروردگارش است، تا الله گناهان‌تان را برای شما بیامرزد، و شما را از عذابی دردناک نجات دهد که در انتظار شماست اگر در حقیقتی که شما را به‌سوی آن فراخواند به او پاسخ مثبت ندهید، و ایمان نیاورید که او رسولی از جانب پروردگارش است.

Verset: 32

وَمَنْ لَّا یُجِبْ دَاعِیَ اللّٰهِ فَلَیْسَ بِمُعْجِزٍ فِی الْاَرْضِ وَلَیْسَ لَهٗ مِنْ دُوْنِهٖۤ اَوْلِیَآءُ ؕ— اُولٰٓىِٕكَ فِیْ ضَلٰلٍ مُّبِیْنٍ ۟

و هرکس به محمد صلی الله علیه وسلم در حقیقتی که او را به‌سوی آن فرا می‌خواند پاسخ مثبت ندهد هرگز نمی‌تواند با فرار در زمین از الله بگریزد، و به جای الله دوستانی ندارد که او را از عذاب نجات دهند، اینها در گمراهی آشکاری از حق قرار دارند.

Verset: 33

اَوَلَمْ یَرَوْا اَنَّ اللّٰهَ الَّذِیْ خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ وَلَمْ یَعْیَ بِخَلْقِهِنَّ بِقٰدِرٍ عَلٰۤی اَنْ یُّحْیِ الْمَوْتٰی ؕ— بَلٰۤی اِنَّهٗ عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ قَدِیْرٌ ۟

مگر این مشرکان تکذیب ‌کنندۀ رستاخیز ندانسته‌اند الله که آسمان‌ها و زمین را آفریده و با وجود ضخامت و گستردگی این مخلوقات، از آفرینش آنها ناتوان نشده است می‌تواند مردگان را برای حسابرسی و جزا زنده کند؟! آری، به‌راستی‌که او بر زنده‌ کردن آنها توانا است؛ زیرا او سبحانه بر هر چیزی توانا است، در نتیجه از زنده‌ کردن مردگان ناتوان نیست.

Verset: 34

وَیَوْمَ یُعْرَضُ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا عَلَی النَّارِ ؕ— اَلَیْسَ هٰذَا بِالْحَقِّ ؕ— قَالُوْا بَلٰی وَرَبِّنَا ؕ— قَالَ فَذُوْقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُوْنَ ۟

و روزی‌که کافرانِ به الله و رسولانش، بر جهنم عرضه می‌شوند تا در آن عذاب شوند، و از روی توبیخ به آنها گفته می‌شود: آیا این عذابی که مشاهده می‌کنید حقیقت نیست؟! یا چنان‌که در دنیا می‌گفتید دروغ است؟! می‌گویند: آری سوگند به پروردگارمان که حقیقت است، آن‌گاه به آنها گفته می‌شود: به‌سبب اینکه به الله کفر ورزیدید عذاب را بچشید.

Verset: 35

فَاصْبِرْ كَمَا صَبَرَ اُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلَا تَسْتَعْجِلْ لَّهُمْ ؕ— كَاَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَ مَا یُوْعَدُوْنَ ۙ— لَمْ یَلْبَثُوْۤا اِلَّا سَاعَةً مِّنْ نَّهَارٍ ؕ— بَلٰغٌ ۚ— فَهَلْ یُهْلَكُ اِلَّا الْقَوْمُ الْفٰسِقُوْنَ ۟۠

پس - ای رسول- در برابر تکذیب خویش توسط قومت شکیبایی کن همان‌گونه که رسولان اولوالعزم: نوح و ابراهیم و موسی و عیسی علیهم السلام شکیبایی کردند، و خواستار تعجیل در نزول عذاب آنها نباش، تکذیب ‌کنندگان قوم تو روزی‌که عذابی را که به آن وعده داده می‌شوند در آخرت ببینند به‌سبب عذاب طولانی‌شان گویی جز لحظه‌ای از یک روز در دنیا نمانده‌اند. این قرآن نازل‌شده بر محمد صلی الله علیه وسلم، برای انسان‌ها و جن‌ها ابلاغ و کافی است، زیرا جز کسانی‌که با کفر و گناهان از طاعت الله خارج هستند با عذاب هلاک نمی‌شوند.

Parmi les bénéfices ( méditations ) des versets de cette page:

• من حسن الأدب الاستماع إلى المتكلم والإنصات له.

گوش‌ دادن به گوینده و ساکت‌ شدن در برابر سخن او، نشانۀ ادب است.

• سرعة استجابة المهتدين من الجنّ إلى الحق رسالة ترغيب إلى الإنس.

اجابت سریع حق توسط جن‌های هدایت‌یافته، تشویقی برای انسان‌ها است.

• الاستجابة إلى الحق تقتضي المسارعة في الدعوة إليه.

پذیرش حق، شتاب در دعوت به‌سوی آن را ایجاب می‌کند.

• الصبر خلق الأنبياء عليهم السلام.

صبر یکی از خصلت‌های اخلاقی پیامبران علیهم السلام است.