Terjemahan makna Surah Surah Al-Ma'ārij - Terjemahan Berbahasa Persia - Pusat Terjemah Ruwwād - Ensiklopedia Alquran Alkarim

سوره معارج

Ayah: 1

سَاَلَ سَآىِٕلٌۢ بِعَذَابٍ وَّاقِعٍ ۟ۙ

درخواست‌کننده‌ای [به تمسخر] تقاضای عذابی را کرد که وقوعش [در قیامت] حتمی است،

Ayah: 2

لِّلْكٰفِرِیْنَ لَیْسَ لَهٗ دَافِعٌ ۟ۙ

[این عذاب،] برای کافران است [و] هیچ دفع‌کننده‌ای ندارد.

Ayah: 3

مِّنَ اللّٰهِ ذِی الْمَعَارِجِ ۟ؕ

از سوی الله [به وقوع می‌پیوندد که دارای عُلُو و] صاحبِ مراتب و درجات والاست.

Ayah: 4

تَعْرُجُ الْمَلٰٓىِٕكَةُ وَالرُّوْحُ اِلَیْهِ فِیْ یَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهٗ خَمْسِیْنَ اَلْفَ سَنَةٍ ۟ۚ

فرشتگان و روح [= جبرئیل] به سوی او عروج می‌کنند، در روزی ‌که مقدارش [در مقیاس بشری،] پنجاه‌ هزار سال است.

Ayah: 5

فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیْلًا ۟

پس تو [ای پیامبر، در برابر تمسخرشان] صبرِ نیکو پیشه کن.

Ayah: 6

اِنَّهُمْ یَرَوْنَهٗ بَعِیْدًا ۟ۙ

بی‌گمان، آنها آن [روز] را دور می‌بینند

Ayah: 7

وَّنَرٰىهُ قَرِیْبًا ۟ؕ

و ما آن را نزدیک می‌بینیم.

Ayah: 8

یَوْمَ تَكُوْنُ السَّمَآءُ كَالْمُهْلِ ۟ۙ

[همان] روزی ‌که آسمان چون مسِ گداخته شود،

Ayah: 9

وَتَكُوْنُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ ۟ۙ

و کوه‌ها مانند پشم رنگین [متلاشی و پراکنده] شود.

Ayah: 10

وَلَا یَسْـَٔلُ حَمِیْمٌ حَمِیْمًا ۟ۚۖ

و هیچ دوست صمیمی [و خویشاوندی] از [حال] دوست صمیمی [و خویشاوندش] نمی‌پرسد.

Ayah: 11

یُّبَصَّرُوْنَهُمْ ؕ— یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِیْ مِنْ عَذَابِ یَوْمِىِٕذٍ بِبَنِیْهِ ۟ۙ

[در حالی ‌که] آنان به یکدیگر نشان داده می‌شوند، گناهکار [دوست دارد و] آرزو می‌کند که فرزندان خود را در ازای [رهایی] از عذاب آن روز بدهد،

Ayah: 12

وَصَاحِبَتِهٖ وَاَخِیْهِ ۟ۙ

و [همچنین] زنش و برادرش را

Ayah: 13

وَفَصِیْلَتِهِ الَّتِیْ تُـْٔوِیْهِ ۟ۙ

و قبیله‌اش را که [همیشه] به او جا و پناه می‌داد.

Ayah: 14

وَمَنْ فِی الْاَرْضِ جَمِیْعًا ۙ— ثُمَّ یُنْجِیْهِ ۟ۙ

و [همچنین] همۀ کسانی را که روی زمین هستند [فدا کند] تا نجات یابد.

Ayah: 15

كَلَّا ؕ— اِنَّهَا لَظٰی ۟ۙ

[اما] هرگز چنین نیست [که برایش راه نجاتی باشد]! بی‌گمان، آن شعله‌های [آتشِ] سوزان است

Ayah: 16

نَزَّاعَةً لِّلشَّوٰی ۟ۚۖ

[که] پوست از سر برمی‌کَند.

Ayah: 17

تَدْعُوْا مَنْ اَدْبَرَ وَتَوَلّٰی ۟ۙ

کسانی را که [به فرمان الله] پشت کردند و [از حق] روی گرداندند، [به سوی خود] فرامی‌خوانَد.

Ayah: 18

وَجَمَعَ فَاَوْعٰی ۟

و [نیز کسانی را که] اموال را جمع‌آوری و ذخیره کردند [و حق آن را نپرداختند].

Ayah: 19

اِنَّ الْاِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوْعًا ۟ۙ

یقیناً انسان، کم‌طاقت [و حریص] آفریده شده است.

Ayah: 20

اِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوْعًا ۟ۙ

هر گاه بدی [و مصیبتی] به او رسد، بی‌تابی می‌کند،

Ayah: 21

وَّاِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوْعًا ۟ۙ

و هر گاه خوبی به او رسد، بازدارنده [و بخیل] می‌گردد.

Ayah: 22

اِلَّا الْمُصَلِّیْنَ ۟ۙ

مگر نمازگزاران؛

Ayah: 23

الَّذِیْنَ هُمْ عَلٰی صَلَاتِهِمْ دَآىِٕمُوْنَ ۟

همان کسانی ‌که بر نمازهایشان همیشه پایداری می‌کنند.

Ayah: 24

وَالَّذِیْنَ فِیْۤ اَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُوْمٌ ۟

و کسانی‌ که در اموالشان، حق [معیّن و] معلومی است

Ayah: 25

لِّلسَّآىِٕلِ وَالْمَحْرُوْمِ ۟

برای مستمند و محروم؛

Ayah: 26

وَالَّذِیْنَ یُصَدِّقُوْنَ بِیَوْمِ الدِّیْنِ ۟

و [همان] کسانی ‌که روز جزا را تصدیق می‌کنند؛

Ayah: 27

وَالَّذِیْنَ هُمْ مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُّشْفِقُوْنَ ۟ۚ

و کسانی‌ که از عذاب پروردگارشان می‌ترسند.

Ayah: 28

اِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَاْمُوْنٍ ۪۟

[چرا که] بی‌گمان، از عذاب پروردگارشان نمی‌توان ایمن بود.

Ayah: 29

وَالَّذِیْنَ هُمْ لِفُرُوْجِهِمْ حٰفِظُوْنَ ۟ۙ

و کسانی ‌که شرمگاه‌هایشان را نگه می‌دارند؛

Ayah: 30

اِلَّا عَلٰۤی اَزْوَاجِهِمْ اَوْ مَا مَلَكَتْ اَیْمَانُهُمْ فَاِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُوْمِیْنَ ۟ۚ

مگر با همسران و کنیزانی که مالک آنها هستند، که [در این صورت،] سرزنشی بر آنها نیست.

Ayah: 31

فَمَنِ ابْتَغٰی وَرَآءَ ذٰلِكَ فَاُولٰٓىِٕكَ هُمُ الْعٰدُوْنَ ۟ۚ

اما هر کس فراتر از اینها را بخواهد، آنان متجاوزان هستند.

Ayah: 32

وَالَّذِیْنَ هُمْ لِاَمٰنٰتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رٰعُوْنَ ۟

و کسانی‌ که امانت‌ها و پیمان‌هایشان را رعایت می‌کنند،

Ayah: 33

وَالَّذِیْنَ هُمْ بِشَهٰدٰتِهِمْ قَآىِٕمُوْنَ ۟

و کسانی ‌که به شهادت‌های خود متعهدند،

Ayah: 34

وَالَّذِیْنَ هُمْ عَلٰی صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُوْنَ ۟ؕ

و کسانی ‌که بر نمازشان پایداری می‌کنند.

Ayah: 35

اُولٰٓىِٕكَ فِیْ جَنّٰتٍ مُّكْرَمُوْنَ ۟ؕ۠

اینان در باغ‌های [بهشت] گرامی داشته می‌شوند.

Ayah: 36

فَمَالِ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا قِبَلَكَ مُهْطِعِیْنَ ۟ۙ

پس [ای پیامبر،] کافران را چه شده که به سوی تو می‌شتابند؟

Ayah: 37

عَنِ الْیَمِیْنِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِیْنَ ۟

[و] از راست و چپ، گروه‌گروه [بر مخالفت تو جمع می‌شوند و بر تو هجوم می‌آورند؟]

Ayah: 38

اَیَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ اَنْ یُّدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیْمٍ ۟ۙ

آیا هر کدام از آنها [با آن اعمال ناپسندش] طمع دارد که در بهشت پرنعمت [الهی] درآورده شود؟

Ayah: 39

كَلَّا ؕ— اِنَّا خَلَقْنٰهُمْ مِّمَّا یَعْلَمُوْنَ ۟

هرگز چنین نیست! بی‌گمان، ما آنها را از آنچه [خود‌] می‌دانند آفریده‌ایم.

Ayah: 40

فَلَاۤ اُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشٰرِقِ وَالْمَغٰرِبِ اِنَّا لَقٰدِرُوْنَ ۟ۙ

به پروردگار مشرق‌ها و مغرب‌ها سوگند می‌خورم که قطعاً ما تواناییم

Ayah: 41

عَلٰۤی اَنْ نُّبَدِّلَ خَیْرًا مِّنْهُمْ ۙ— وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوْقِیْنَ ۟

بر اینکه [کسان دیگری] بهتر از اینان را جایگزین کنیم؛ و ما [برای انجام این کار،] درمانده و ناتوان نیستیم.

Ayah: 42

فَذَرْهُمْ یَخُوْضُوْا وَیَلْعَبُوْا حَتّٰی یُلٰقُوْا یَوْمَهُمُ الَّذِیْ یُوْعَدُوْنَ ۟ۙ

پس [ای پیامبر،] آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازی کنند، تا به روزی برسند که به آنان وعده داده شده است.

Ayah: 43

یَوْمَ یَخْرُجُوْنَ مِنَ الْاَجْدَاثِ سِرَاعًا كَاَنَّهُمْ اِلٰی نُصُبٍ یُّوْفِضُوْنَ ۟ۙ

[همان] روزی ‌که شتابان از قبرها خارج می‌شوند؛ گویی به سوی بت‌ها [و معبودانشان] می‌دوند.

Ayah: 44

خَاشِعَةً اَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ؕ— ذٰلِكَ الْیَوْمُ الَّذِیْ كَانُوْا یُوْعَدُوْنَ ۟۠

[در حالی که] چشم‌هایشان [از شرم و وحشت] به زیر افتاده و ذلت [و خواری،] آنان را پوشانده است. این همان روزی است که به آنان وعده داده می‌شد.