د معناګانو ژباړه سورت المعارج - فارسي ژباړه - د رواد الترجمې مرکز - د قرآن کریم دائرة المعارف

سوره معارج

آیت: 1

سَاَلَ سَآىِٕلٌۢ بِعَذَابٍ وَّاقِعٍ ۟ۙ

درخواست‌کننده‌ای [به تمسخر] تقاضای عذابی را کرد که وقوعش [در قیامت] حتمی است،

آیت: 2

لِّلْكٰفِرِیْنَ لَیْسَ لَهٗ دَافِعٌ ۟ۙ

[این عذاب،] برای کافران است [و] هیچ دفع‌کننده‌ای ندارد.

آیت: 3

مِّنَ اللّٰهِ ذِی الْمَعَارِجِ ۟ؕ

از سوی الله [به وقوع می‌پیوندد که دارای عُلُو و] صاحبِ مراتب و درجات والاست.

آیت: 4

تَعْرُجُ الْمَلٰٓىِٕكَةُ وَالرُّوْحُ اِلَیْهِ فِیْ یَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهٗ خَمْسِیْنَ اَلْفَ سَنَةٍ ۟ۚ

فرشتگان و روح [= جبرئیل] به سوی او عروج می‌کنند، در روزی ‌که مقدارش [در مقیاس بشری،] پنجاه‌ هزار سال است.

آیت: 5

فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیْلًا ۟

پس تو [ای پیامبر، در برابر تمسخرشان] صبرِ نیکو پیشه کن.

آیت: 6

اِنَّهُمْ یَرَوْنَهٗ بَعِیْدًا ۟ۙ

بی‌گمان، آنها آن [روز] را دور می‌بینند

آیت: 7

وَّنَرٰىهُ قَرِیْبًا ۟ؕ

و ما آن را نزدیک می‌بینیم.

آیت: 8

یَوْمَ تَكُوْنُ السَّمَآءُ كَالْمُهْلِ ۟ۙ

[همان] روزی ‌که آسمان چون مسِ گداخته شود،

آیت: 9

وَتَكُوْنُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ ۟ۙ

و کوه‌ها مانند پشم رنگین [متلاشی و پراکنده] شود.

آیت: 10

وَلَا یَسْـَٔلُ حَمِیْمٌ حَمِیْمًا ۟ۚۖ

و هیچ دوست صمیمی [و خویشاوندی] از [حال] دوست صمیمی [و خویشاوندش] نمی‌پرسد.

آیت: 11

یُّبَصَّرُوْنَهُمْ ؕ— یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِیْ مِنْ عَذَابِ یَوْمِىِٕذٍ بِبَنِیْهِ ۟ۙ

[در حالی ‌که] آنان به یکدیگر نشان داده می‌شوند، گناهکار [دوست دارد و] آرزو می‌کند که فرزندان خود را در ازای [رهایی] از عذاب آن روز بدهد،

آیت: 12

وَصَاحِبَتِهٖ وَاَخِیْهِ ۟ۙ

و [همچنین] زنش و برادرش را

آیت: 13

وَفَصِیْلَتِهِ الَّتِیْ تُـْٔوِیْهِ ۟ۙ

و قبیله‌اش را که [همیشه] به او جا و پناه می‌داد.

آیت: 14

وَمَنْ فِی الْاَرْضِ جَمِیْعًا ۙ— ثُمَّ یُنْجِیْهِ ۟ۙ

و [همچنین] همۀ کسانی را که روی زمین هستند [فدا کند] تا نجات یابد.

آیت: 15

كَلَّا ؕ— اِنَّهَا لَظٰی ۟ۙ

[اما] هرگز چنین نیست [که برایش راه نجاتی باشد]! بی‌گمان، آن شعله‌های [آتشِ] سوزان است

آیت: 16

نَزَّاعَةً لِّلشَّوٰی ۟ۚۖ

[که] پوست از سر برمی‌کَند.

آیت: 17

تَدْعُوْا مَنْ اَدْبَرَ وَتَوَلّٰی ۟ۙ

کسانی را که [به فرمان الله] پشت کردند و [از حق] روی گرداندند، [به سوی خود] فرامی‌خوانَد.

آیت: 18

وَجَمَعَ فَاَوْعٰی ۟

و [نیز کسانی را که] اموال را جمع‌آوری و ذخیره کردند [و حق آن را نپرداختند].

آیت: 19

اِنَّ الْاِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوْعًا ۟ۙ

یقیناً انسان، کم‌طاقت [و حریص] آفریده شده است.

آیت: 20

اِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوْعًا ۟ۙ

هر گاه بدی [و مصیبتی] به او رسد، بی‌تابی می‌کند،

آیت: 21

وَّاِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوْعًا ۟ۙ

و هر گاه خوبی به او رسد، بازدارنده [و بخیل] می‌گردد.

آیت: 22

اِلَّا الْمُصَلِّیْنَ ۟ۙ

مگر نمازگزاران؛

آیت: 23

الَّذِیْنَ هُمْ عَلٰی صَلَاتِهِمْ دَآىِٕمُوْنَ ۟

همان کسانی ‌که بر نمازهایشان همیشه پایداری می‌کنند.

آیت: 24

وَالَّذِیْنَ فِیْۤ اَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُوْمٌ ۟

و کسانی‌ که در اموالشان، حق [معیّن و] معلومی است

آیت: 25

لِّلسَّآىِٕلِ وَالْمَحْرُوْمِ ۟

برای مستمند و محروم؛

آیت: 26

وَالَّذِیْنَ یُصَدِّقُوْنَ بِیَوْمِ الدِّیْنِ ۟

و [همان] کسانی ‌که روز جزا را تصدیق می‌کنند؛

آیت: 27

وَالَّذِیْنَ هُمْ مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُّشْفِقُوْنَ ۟ۚ

و کسانی‌ که از عذاب پروردگارشان می‌ترسند.

آیت: 28

اِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَاْمُوْنٍ ۪۟

[چرا که] بی‌گمان، از عذاب پروردگارشان نمی‌توان ایمن بود.

آیت: 29

وَالَّذِیْنَ هُمْ لِفُرُوْجِهِمْ حٰفِظُوْنَ ۟ۙ

و کسانی ‌که شرمگاه‌هایشان را نگه می‌دارند؛

آیت: 30

اِلَّا عَلٰۤی اَزْوَاجِهِمْ اَوْ مَا مَلَكَتْ اَیْمَانُهُمْ فَاِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُوْمِیْنَ ۟ۚ

مگر با همسران و کنیزانی که مالک آنها هستند، که [در این صورت،] سرزنشی بر آنها نیست.

آیت: 31

فَمَنِ ابْتَغٰی وَرَآءَ ذٰلِكَ فَاُولٰٓىِٕكَ هُمُ الْعٰدُوْنَ ۟ۚ

اما هر کس فراتر از اینها را بخواهد، آنان متجاوزان هستند.

آیت: 32

وَالَّذِیْنَ هُمْ لِاَمٰنٰتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رٰعُوْنَ ۟

و کسانی‌ که امانت‌ها و پیمان‌هایشان را رعایت می‌کنند،

آیت: 33

وَالَّذِیْنَ هُمْ بِشَهٰدٰتِهِمْ قَآىِٕمُوْنَ ۟

و کسانی ‌که به شهادت‌های خود متعهدند،

آیت: 34

وَالَّذِیْنَ هُمْ عَلٰی صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُوْنَ ۟ؕ

و کسانی ‌که بر نمازشان پایداری می‌کنند.

آیت: 35

اُولٰٓىِٕكَ فِیْ جَنّٰتٍ مُّكْرَمُوْنَ ۟ؕ۠

اینان در باغ‌های [بهشت] گرامی داشته می‌شوند.

آیت: 36

فَمَالِ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا قِبَلَكَ مُهْطِعِیْنَ ۟ۙ

پس [ای پیامبر،] کافران را چه شده که به سوی تو می‌شتابند؟

آیت: 37

عَنِ الْیَمِیْنِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِیْنَ ۟

[و] از راست و چپ، گروه‌گروه [بر مخالفت تو جمع می‌شوند و بر تو هجوم می‌آورند؟]

آیت: 38

اَیَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ اَنْ یُّدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیْمٍ ۟ۙ

آیا هر کدام از آنها [با آن اعمال ناپسندش] طمع دارد که در بهشت پرنعمت [الهی] درآورده شود؟

آیت: 39

كَلَّا ؕ— اِنَّا خَلَقْنٰهُمْ مِّمَّا یَعْلَمُوْنَ ۟

هرگز چنین نیست! بی‌گمان، ما آنها را از آنچه [خود‌] می‌دانند آفریده‌ایم.

آیت: 40

فَلَاۤ اُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشٰرِقِ وَالْمَغٰرِبِ اِنَّا لَقٰدِرُوْنَ ۟ۙ

به پروردگار مشرق‌ها و مغرب‌ها سوگند می‌خورم که قطعاً ما تواناییم

آیت: 41

عَلٰۤی اَنْ نُّبَدِّلَ خَیْرًا مِّنْهُمْ ۙ— وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوْقِیْنَ ۟

بر اینکه [کسان دیگری] بهتر از اینان را جایگزین کنیم؛ و ما [برای انجام این کار،] درمانده و ناتوان نیستیم.

آیت: 42

فَذَرْهُمْ یَخُوْضُوْا وَیَلْعَبُوْا حَتّٰی یُلٰقُوْا یَوْمَهُمُ الَّذِیْ یُوْعَدُوْنَ ۟ۙ

پس [ای پیامبر،] آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازی کنند، تا به روزی برسند که به آنان وعده داده شده است.

آیت: 43

یَوْمَ یَخْرُجُوْنَ مِنَ الْاَجْدَاثِ سِرَاعًا كَاَنَّهُمْ اِلٰی نُصُبٍ یُّوْفِضُوْنَ ۟ۙ

[همان] روزی ‌که شتابان از قبرها خارج می‌شوند؛ گویی به سوی بت‌ها [و معبودانشان] می‌دوند.

آیت: 44

خَاشِعَةً اَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ؕ— ذٰلِكَ الْیَوْمُ الَّذِیْ كَانُوْا یُوْعَدُوْنَ ۟۠

[در حالی که] چشم‌هایشان [از شرم و وحشت] به زیر افتاده و ذلت [و خواری،] آنان را پوشانده است. این همان روزی است که به آنان وعده داده می‌شد.