Terjemahan makna Ayah 37 Surah Surah Qāf - Terjemahan Al-Mukhtaṣar fī Tafsīr Al-Qur`ān Al-Karīm ke bahasa Persia - Ensiklopedia Alquran Alkarim

Ayah: 37

اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَذِكْرٰی لِمَنْ كَانَ لَهٗ قَلْبٌ اَوْ اَلْقَی السَّمْعَ وَهُوَ شَهِیْدٌ ۟

قطعاً این نابودی امت‌های پیشین، مایۀ پند و اندرز صاحب قلبی است که با آن می‌اندیشد، یا با حضور قلب و هوشیار گوش فرا می‌دهد.

Beberapa Faedah Ayat-ayat di Halaman Ini:

• الاعتبار بوقائع التاريخ من شأن ذوي القلوب الواعية.

عبرت‌گیری از رخدادهای تاریخ، خوی و سرشت صاحبان دل‌های هوشیار وآگاه است.

• خلق الله الكون في ستة أيام لِحِكَم يعلمها الله، لعل منها بيان سُنَّة التدرج.

آفرینش هستی در شش روز توسط الله به‌سبب حکمت‌هایی است که الله می‌داند، شاید یکی از آنها سنت تدریجی‌ بودن باشد.

• سوء أدب اليهود في وصفهم الله تعالى بالتعب بعد خلقه السماوات والأرض، وهذا كفر بالله.

بی‌ادبی یهودیان در توصیف الله تعالی به خسته‌شدن پس از آفرنش آسمان‌ها و زمین. این امر کفر به الله است.