Terjemahan makna Surah Surah An-Naba` - Terjemahan Berbahasa Tajikistan - Ensiklopedia Alquran Alkarim

Сураи Наба (Хабар)

Ayah: 1

عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ

[Кофирон] Дар бораи чи чиз аз якдигар суол мекунанд?

Ayah: 2

عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِيمِ

Аз хабаре бузург

Ayah: 3

ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ مُخۡتَلِفُونَ

Ҳамон [хабаре] ки онҳо дар он ихтилоф доранд

Ayah: 4

كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

Чунин нест [ки онҳо меандешанд] ба зудӣ хоҳанд донист

Ayah: 5

ثُمَّ كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

Боз ҳам чунин нест; ба зудӣ хоҳанд донист

Ayah: 6

أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَٰدٗا

Оё заминро бистаре [барои осоиши шумо] қарор надодем?

Ayah: 7

وَٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا

Ва кӯҳҳоро мехҳо [-и он] қарор надодем?

Ayah: 8

وَخَلَقۡنَٰكُمۡ أَزۡوَٰجٗا

Ва шуморо ҷуфт [нару мода] офаридем.

Ayah: 9

وَجَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا

Ва хоби шуморо [мояи] оромишатон қарор додем

Ayah: 10

وَجَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا

Ва шабро пӯшише [бароятон] қарор додем

Ayah: 11

وَجَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا

Ва рӯзро [василаи] зиндагӣ ва [касби маош] қарор додем

Ayah: 12

وَبَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا

Ва бар фарози шумо ҳафт [осмон] муҳкам бино кардем

Ayah: 13

وَجَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا

Ва [хуршедро] чароғе дурахшон офаридем

Ayah: 14

وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا

Ва аз абрҳои боронзо обе фаровон фурӯ фиристодем

Ayah: 15

لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَنَبَاتٗا

То бад-он дона ва гиёҳ бисёр бирӯёнем

Ayah: 16

وَجَنَّٰتٍ أَلۡفَافًا

Ва боғҳое пурдарахт [бо он парвариш диҳем]

Ayah: 17

إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِيقَٰتٗا

Бе гумон, рӯзи доварӣ ваъдагоҳ [-и Мо бо шумо] аст

Ayah: 18

يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا

Рӯзе, ки дар «сур» дамида мешавад ва шумо гурӯҳ-гурӯҳ [ба маҳшар] меоед

Ayah: 19

وَفُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ أَبۡوَٰبٗا

Ва осмон кушуда мешавад ва ба сурати дарҳои мутааддид дармеояд

Ayah: 20

وَسُيِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَكَانَتۡ سَرَابًا

Ва кӯҳҳо ба ҳаракат дармеояд ва ба сурати саробе мешавад

Ayah: 21

إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادٗا

Ва бе гумон, ҷаҳаннам камингоҳест

Ayah: 22

لِّلطَّٰغِينَ مَـَٔابٗا

Ва маҳалли бозгаште барои туғёнгарон

Ayah: 23

لَّٰبِثِينَ فِيهَآ أَحۡقَابٗا

Муддати замоне дароз дар он ҷо бимонанд

Ayah: 24

لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرۡدٗا وَلَا شَرَابًا

Дар он ҷо [чизи] хунуке намечашанд ва на ошомиданӣ [-и гуворое хоҳанд дошт]

Ayah: 25

إِلَّا حَمِيمٗا وَغَسَّاقٗا

Ҷуз обе сӯзон ва [моеъе, ки] чирку хун [аст]

Ayah: 26

جَزَآءٗ وِفَاقًا

[Ин] Кайфаре аст муносиб ва дархӯр [-и аъмолашон]

Ayah: 27

إِنَّهُمۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ حِسَابٗا

Чаро ки онҳо ҳеҷ умеде ба [рӯзи] ҳисоб надоштанд

Ayah: 28

وَكَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا كِذَّابٗا

Ва оёти Моро ба шиддат такзиб карданд

Ayah: 29

وَكُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا

Ва Мо ҳама чизро [дар Лавҳи маҳфуз] шуморишу сабт кардаем

Ayah: 30

فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِيدَكُمۡ إِلَّا عَذَابًا

Пас, [кайфари аъмоли худро] бичашед, ки чизе ҷуз азоб бар шумо намеафзоем

Ayah: 31

إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا

Бе гумон, барои парҳезкорон комёбӣ [-и бузурге] аст

Ayah: 32

حَدَآئِقَ وَأَعۡنَٰبٗا

Боғҳои [мева] ва токзорҳо

Ayah: 33

وَكَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا

Ва ҳуроне ҷавон ва ҳамсиннусол

Ayah: 34

وَكَأۡسٗا دِهَاقٗا

Ва ҷомҳое лабрез ва паёпай [аз шароби покизаи биҳишт]

Ayah: 35

لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَلَا كِذَّٰبٗا

Дар он ҷо на сухани беҳудае мешунаванд ва на дурӯғе

Ayah: 36

جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا

[Ин] Подош аз ҷониби Парвардигори туст ва атое аз рӯйи ҳисоб

Ayah: 37

رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِۖ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا

[Ҳамон] Парвардигори осмонҳо ва замин ва он чи дар миёни онҳост; [ҳамон Аллоҳи] Раҳмон [ки] ҳеҷ кас [дар он рӯз] ёрои сухан гуфтан бо ӯро надорад

Ayah: 38

يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ صَفّٗاۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَقَالَ صَوَابٗا

Рӯзе, ки Руҳ [Ҷабраил] ва фариштагон ба саф биистанд, ҳеҷ кас сухан нагӯяд, ҷуз касе, ки Аллоҳи раҳмон ба ӯ иҷозат дода бошад ва [ӯ] сухани дуруст [ва савоб] гӯяд

Ayah: 39

ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَـَٔابًا

Он [рӯз] рӯзи ҳақ аст; пас, ҳар ки хоҳад, роҳи бозгаште ба сӯи Парвардигори худ биҷӯяд

Ayah: 40

إِنَّآ أَنذَرۡنَٰكُمۡ عَذَابٗا قَرِيبٗا يَوۡمَ يَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُ وَيَقُولُ ٱلۡكَافِرُ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ تُرَٰبَۢا

Ба ростӣ, Мо шуморо аз азобе наздик бим додем: рӯзе, ки инсон он чиро аз қабл бо дастҳои худ фиристодааст, мебинад ва кофир мегӯяд: «Эй кош, ман хок будам [ва барои ҳисоб барангехта намешудам!»