Terjemahan makna Surah Surah An-Nāzi'āt - Terjemahan Berbahasa Tajikistan - Ensiklopedia Alquran Alkarim

Сураи Нозиъот (Фариштагони гирандаи ҷон)

Ayah: 1

وَٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا

Савганд ба фариштагоне, ки ҷон [-и кофирон]-ро ба шиддат берун мекашанд

Ayah: 2

وَٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا

Ва савганд ба фариштагоне, ки ҷон [-и муъминон]-ро ба нармӣ ва осонӣ мегиранд

Ayah: 3

وَٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا

Ва савганд ба фариштагоне, ки [ба амри Аллоҳ таоло аз осмон ба сӯйи замин] шиноваранд

Ayah: 4

فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا

Ва савганд ба фариштагоне, ки [дар иҷрои авомири илоҳӣ] бар якдигар сабқат мегиранд

Ayah: 5

فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا

Ва савганд ба фариштагоне [ки ба амри илоҳӣ] корҳоро тадбир мекунанд

Ayah: 6

يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ

Рӯзе, ки [пас аз аввалин дамидан дар сур] замин [ва кӯҳҳо ва ҳама чиз] ба ларза дарояд

Ayah: 7

تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ

[Ва] Дар пайи он [дамидани дувуми ҳашр] биёяд

Ayah: 8

قُلُوبٞ يَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ

Дар он рӯз дилҳое сахт музтариб [ва тарсон] аст

Ayah: 9

أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ

Ва чашмҳои онон [аз тарсу шармсорӣ] фуру афтодааст

Ayah: 10

يَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِي ٱلۡحَافِرَةِ

[Кофирон дар дунё] Мегӯянд: «Оё мо [пас аз марг дубора] ба ҳоли аввали худ бозгардонда мешавем?

Ayah: 11

أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ

Оё ҳангоме ки устухонҳои пӯсида шудем [ва ба хок табдил гаштем, боз ҳам зинда мешавем]?»

Ayah: 12

قَالُواْ تِلۡكَ إِذٗا كَرَّةٌ خَاسِرَةٞ

Гӯянд: «[Агар чунин ваъдае дуруст бошад] он гоҳ он бозгаште зиёнбор аст»

Ayah: 13

فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ

Пас он [бозгашт] танҳо бо як бонги боҳайбат аст

Ayah: 14

فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ

Ва ногаҳон ҳамагӣ бар арсаи замин [-и маҳшар] зоҳир] мешаванд

Ayah: 15

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ

[Эй Паёмбар] Оё достони Мӯсо ба ту расидааст?

Ayah: 16

إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى

Он гоҳ ки Парвардигораш ӯро дар сарзамини муқаддаси «Туво» нидо дод [ва фармуд]

Ayah: 17

ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ

«Ба сӯи Фиръавн бирав, ки ӯ туғён кардааст

Ayah: 18

فَقُلۡ هَل لَّكَ إِلَىٰٓ أَن تَزَكَّىٰ

Ва ба ӯ бигӯ: «Оё мехоҳӣ [аз куфру гуноҳ] пок шавӣ?

Ayah: 19

وَأَهۡدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخۡشَىٰ

Ва ман туро ба сӯйи Парвардигорат ҳидоят кунам, то [аз Ӯ] битарсӣ [ва фармонбардор шавӣ]?

Ayah: 20

فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓيَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰ

Пас, [Мусо] муъҷизаи бузургро ба ӯ нишон дод

Ayah: 21

فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ

Аммо ӯ такзибу саркашӣ кард

Ayah: 22

ثُمَّ أَدۡبَرَ يَسۡعَىٰ

Сипас пушт кард ва ба кӯшишу талош [алайҳи ӯ] пардохт

Ayah: 23

فَحَشَرَ فَنَادَىٰ

Пас, [қавмашро] ҷамъ карду нидо дод

Ayah: 24

فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ

Ва гуфт: «Ман Парвардигори бартари шумо ҳастам»

Ayah: 25

فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَكَالَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَٱلۡأُولَىٰٓ

Пас, Аллоҳ таоло ӯро ба азоби охират ва дунё гирифтор кард

Ayah: 26

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبۡرَةٗ لِّمَن يَخۡشَىٰٓ

Бе гумон, дар ин [воқеа] барои ҳар кас, ки [аз Аллоҳ таоло] метарсад, ибрате ҳаст

Ayah: 27

ءَأَنتُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُۚ بَنَىٰهَا

Оё офариниши шумо [баъд аз марг] сахттар аст ё осмоне, ки [Аллоҳ таоло] онро бино кард?

Ayah: 28

رَفَعَ سَمۡكَهَا فَسَوَّىٰهَا

Сақфи онро барафрошту ба он шаклу назм дод

Ayah: 29

وَأَغۡطَشَ لَيۡلَهَا وَأَخۡرَجَ ضُحَىٰهَا

Ва шабашро торик ва рӯзашро равшан гардонид

Ayah: 30

وَٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِكَ دَحَىٰهَآ

Ва заминро баъд аз он густаронид

Ayah: 31

أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَمَرۡعَىٰهَا

Ва аз он об [чашмаҳо ва чоҳҳо ва] чарогоҳашро берун овард

Ayah: 32

وَٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا

Ва кӯҳҳоро муҳкам ва устувор [бар рӯйи замин] қарор дод

Ayah: 33

مَتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ

[Ҳамаи инҳо] барои баҳрагирии шумо ва чаҳорпоёнатон аст

Ayah: 34

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡكُبۡرَىٰ

Пас, ҳангоме ки [он] ҳодисаи бузург [-и қиёмат] фаро расад

Ayah: 35

يَوۡمَ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ

Дар он рӯз инсон [тамоми аъмолу] талошҳои худро ба ёд меоварад

Ayah: 36

وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ

Ва ҷаҳаннам барои ҳар бинандае ошкор мешавад

Ayah: 37

فَأَمَّا مَن طَغَىٰ

Пас, он кас, ки туғён [ва саркашӣ] карда бошад

Ayah: 38

وَءَاثَرَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا

Ва зиндагии дунёро [бар охират] тарҷеҳ дода бошад

Ayah: 39

فَإِنَّ ٱلۡجَحِيمَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

Бе тардид, ҷаҳаннам ҷойгоҳи ӯст

Ayah: 40

وَأَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَنَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ

Ва аммо касе, ки аз истодан дар ҳузури Парвардигораш бимнок буда ва нафсро аз ҳаво [ва ҳавас] боздошта бошад

Ayah: 41

فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

Ҳатман, биҳишт ҷойгоҳи ӯст

Ayah: 42

يَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَا

[Эй Паёмбар] Дар бораи қиёмат аз ту мепурсанд, ки дар чи замоне воқеъ мешавад?

Ayah: 43

فِيمَ أَنتَ مِن ذِكۡرَىٰهَآ

Туро бо ёдоварии ин сухан чи кор аст?

Ayah: 44

إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَىٰهَآ

[Саранҷом ва] Мунтаҳои [илми] он назди Парвардигори туст

Ayah: 45

إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخۡشَىٰهَا

Ту, ҳатман, бимдиҳандаи касоне ҳастӣ, ки аз он метарсанд

Ayah: 46

كَأَنَّهُمۡ يَوۡمَ يَرَوۡنَهَا لَمۡ يَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِيَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا

Рӯзе, ки [кофирон қиёматро] бубинанд, [чунин эҳсос мекунанд, ки] гӯӣ [дар дунё] ҷуз як шомгоҳ ё бомдод ба сар набурдаанд