ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 103 ជំពូក​ អាល់ម៉ាអ៊ីដះ - ការបកប្រែជាភាសាអាល់បានី - មជ្ឈមណ្ឌលបកប្រែរ៉ូវ៉ាទ - កំពុងដំណើរការលើវា - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 103

مَا جَعَلَ ٱللَّهُ مِنۢ بَحِيرَةٖ وَلَا سَآئِبَةٖ وَلَا وَصِيلَةٖ وَلَا حَامٖ وَلَٰكِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَفۡتَرُونَ عَلَى ٱللَّهِ ٱلۡكَذِبَۖ وَأَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡقِلُونَ

Allahu nuk ka përligjur as Behirën, as Saiben, as Vesilën e as Hamin, por jobesimtarët trillojnë gënjeshtra për Allahun. Shumica e tyre nuk kuptojnë.

[1] Seid ibn Musejebi ka thënë: "Behira ishte deveja, mjeljen e së cilës arabët ua dedikonin idhujve të tyre, prandaj askujt nuk i lejohej ta milte. Saibe quhej deveja e dedikuar për idhuj në rast zotimi, prandaj nuk përdorej për bartje." Ebu Hurejra (Allahu qoftë i kënaqur me të!) transmeton se i Dërguari i Allahut ﷺ ka thënë: “E kam parë Amër ibn Amir Huzaiun duke tërhequr zvarrë zorrët e tij në Zjarr. Ai ka qenë i pari që devetë ua ka dedikuar idhujve.” Vesile quhej deveja që në dy lindjet e para lindte femra. Pra, nuk lindte deve meshkuj mes këtyre (dy lindjeve). Kështu, arabët e dedikonin për idhujt e tyre. Hami quhej deveja mashkull që mbarste një numër të madh devesh dhe, pasi përfundonte periudhën e tij të mbarsjes, e dedikonin për idhuj dhe nuk e përdornin për bartje. (Buhariu, 4623)