ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 11 ជំពូក​ អាល់ហាជ្ជ - ការបកប្រែជាភាសាបារាំង - រ៉ស្ហុីទ ម៉ាអាស្ហ - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 11

وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَعۡبُدُ ٱللَّهَ عَلَىٰ حَرۡفٖۖ فَإِنۡ أَصَابَهُۥ خَيۡرٌ ٱطۡمَأَنَّ بِهِۦۖ وَإِنۡ أَصَابَتۡهُ فِتۡنَةٌ ٱنقَلَبَ عَلَىٰ وَجۡهِهِۦ خَسِرَ ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةَۚ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡخُسۡرَانُ ٱلۡمُبِينُ

11 Il est aussi des hommes dont la foi en Allah est chancelante^[873]. S’ils jouissent du bonheur, ils demeurent sereinement attachés à la foi, mais s’ils subissent un malheur, ils font volte-face pour retourner à l’impiété, provoquant ainsi leur ruine ici-bas et dans l’au-delà. Est-il ruine plus évidente ?

[873] Ils restent à la marge de l’islam auquel ils n’ont jamais franchement adhéré.