ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 121 ជំពូក​ អាត់តាវហ្ពះ - ការអធិប្បាយសង្ខេបអំពីគម្ពីគួរអានជាភាសាភូឡានី - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 121

وَلَا يُنفِقُونَ نَفَقَةٗ صَغِيرَةٗ وَلَا كَبِيرَةٗ وَلَا يَقۡطَعُونَ وَادِيًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمۡ لِيَجۡزِيَهُمُ ٱللَّهُ أَحۡسَنَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

Ɓe funsirtaa(tottirtah) jawdi, ɗuuɗi fanɗi, ɓe lummbataa caatngol, si wana ɓe winndantekon ko ɓe funsi e ko ɓe setii, fii yo Alla warjo ɓe. O yeɗoya ɓe ka laakara njoɓdi ɓurndi mawnude ko ɓe gollaynoo kon.

ក្នុង​ចំណោម​អត្ថប្រយោជន៍​នៃអាយ៉ាត់ទាំងនេះក្នុងទំព័រនេះ:

• وجوب تقوى الله والصدق وأنهما سبب للنجاة من الهلاك.

Hino waɗɗi hulgol Alla e goongududee . Ko ɗin ɗiɗi ko daɗndata e ko halkta.

• عظم فضل النفقة في سبيل الله.

Wintagol(nafqugol fii laawol Alla ngol ko bural mawnngal.

• وجوب التفقُّه في الدين مثله مثل الجهاد، وأنه لا قيام للدين إلا بهما معًا.

Hino waɗɗii faaminagol ka diina wano jihaadi waɗɗori. Diina kan ko ɗin ɗiɗi daroto.