மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 121 அத்தியாயம் ஸூரா அத்தவ்பா - الترجمة الفولانية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 121

وَلَا يُنفِقُونَ نَفَقَةٗ صَغِيرَةٗ وَلَا كَبِيرَةٗ وَلَا يَقۡطَعُونَ وَادِيًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمۡ لِيَجۡزِيَهُمُ ٱللَّهُ أَحۡسَنَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

Ɓe funsirtaa(tottirtah) jawdi, ɗuuɗi fanɗi, ɓe lummbataa caatngol, si wana ɓe winndantekon ko ɓe funsi e ko ɓe setii, fii yo Alla warjo ɓe. O yeɗoya ɓe ka laakara njoɓdi ɓurndi mawnude ko ɓe gollaynoo kon.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• وجوب تقوى الله والصدق وأنهما سبب للنجاة من الهلاك.

Hino waɗɗi hulgol Alla e goongududee . Ko ɗin ɗiɗi ko daɗndata e ko halkta.

• عظم فضل النفقة في سبيل الله.

Wintagol(nafqugol fii laawol Alla ngol ko bural mawnngal.

• وجوب التفقُّه في الدين مثله مثل الجهاد، وأنه لا قيام للدين إلا بهما معًا.

Hino waɗɗii faaminagol ka diina wano jihaadi waɗɗori. Diina kan ko ɗin ɗiɗi daroto.