ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 27 ជំពូក​ អាល់អាន់ហ្វាល - ការបកប្រែជាភាសាហ្សកហ្ស៊ី - កំពុងដំណើរការលើវា - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 27

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَخُونُواْ ٱللَّهَ وَٱلرَّسُولَ وَتَخُونُوٓاْ أَمَٰنَٰتِكُمۡ وَأَنتُمۡ تَعۡلَمُونَ

ჰეი თქვენ მორწმუნეებო! შეგნებულად არ უღალატოთ ალლაჰს და შუამავალს და არც თქვენდამი მონდობილ ანაბარს!^[1]

[1] აქ ანაბარში როგორც ნვთიერი ანაბარი ასევე განდობილი საიდუმლოც იგულისხმება. ზუჰრი და ქელბი გადმოგვცემენ, რომ ეს აიათი ჩამოევლინა აბუ ლუბაბე ჰარუნ ბინ აბდულმუნიზრ ალ-ანსარის შესახებ. ალლაჰის შუამავალს ბენი ყურაიზას გვარის ებრაელები 21 ღამის განმავლობაში ალყაში ყავდა მოქცეული. ალყაში მოქცეულებმა ალლაჰის შუამავალს ﷺ შეუთვალეს, რომ თანახმა იყვნენ იგივე პირობებზე, რა პირობებითაც ბენი ნადრის ებრაელებს შეუთანხმდა. ისინი დამასკოს მიმართულებით ეზრა’ათსა და ერიჰაში გადაასახლეს. ალლაჰის შუამავალმა ﷺ მათ შეუთვალა, რომ მხოლოდ სა’დ ბინ მუაზის მიერ მიღებულ გადაწყვეტილებას დათანხმებულიყვნენ, თუმცა მათ ამას არ დათანხმდნენ და მათთან მოსალაპარაკებლად აბუ ლუბაბე ბინ აბდულმუნზირის გაგზავნა ითხოვეს, რადგანაც მას მათთან კარგი ურთიერთობა ქონდა. აბუ ლუბაბეს მათთან კარგი ურთიერთობის მიზეზი, ის იყო რომ მისი ქონებაც და შვილებიც მათთან იმყოფებოდა. ალლაჰის შუამავალმა ﷺ მის გაგზავნას დათანხმდა. როდესაც აბუ ლუბაბე მათთან მივიდა მათ კითხეს: ო, აბუ ლუბაბე, რას გვირჩევ სა’დ ბინ მუაზის მიერ მიღებულ გადაწყვეტილებას დავთანხმდეთ? აბუ ლუბაბემ ხელით ყელი მიანიშნა ანუ მის მიერ მიღებული გადაწყვეტილება თქვენი სიკვდილით დასჯა იქნებაო. ანუ მათ მიანიშნა, რომ ამ შემოთავაზებას არ დათანხმებულიყვნენ. აბუ ლუბაბემ თქვა: ალლაჰს ვფიცავარ, ეს რომ გავაკეთე, ჯერ კიდევ ერთი ნაბიჯიც არ გადამედგა, მაშინვე გავაცნობიერე, რომ მე ამით ალლაჰსა და მის შუამავალს ვუღალატე. შემდეგ აბუ ლუბაბე მიტრიალდა და წავიდა, თუმცა ალლაჰის შუამავალთან ﷺ აღარ მისულა და მეჩეთში ერთ-ერთ ბოძზე საკუთარი თავი თავისივე ხელით მიაბა და თქვა: ალლაჰს ვფიცავარ რომ სიკვდილამდე არაფერს შევჭამ ან ვიდრე ალლაჰიşარ მაპატიებს. როდესაც მისი ამბავი ალლაჰის შუამავალთან ﷺ მიაღწია შუამავალმა თქვა: „პირდაპირ ჩემთან რომ მოსულიყო მისი პატიებისთვის ვილოცებდი, მაგრამ ახლა ვიდრე ალლაჰი არ აპატიებს მე არაფრის გაკეთება არ შემიძლია.“ აბუ ლუბაბეს შვიდი დღის განმავლობაში არც უჭამია და არც უსმია. შემდეგ გონი დაკარგა და ბოლოს ალლაჰმა აპატია. როდესაც მას უთხრეს, რომ უკვე გეპატიაო, მისი პასუხი ასეთი იყო: არა, ვიდრე ალლაჰის შუამავალი ﷺ არ მოვა და არ ამიშვებს მე ჩემს თავს არ ავუშვებ. შემდეგ ალლაჰის შუამავალი ﷺ მივიდა და თავისი ხელით აუშვა. შემდეგ აბუ ლუბაბემ ალლაჰის შუამავალს ﷺ უთხრა: ო, ალლაჰის შუამავალო! ჩემი სინანულის სრულყოფისათვის მინდა მივატოვო ის მამაპაპური მიწა, რომელზეც ეს ცოდვა ჩავიდინე და სხვაგან გადავსახლდე, ასევე მთელი ჩემი ქონება უნდა მოვიშორო ანუ მოწყალებად დავარიგოო. ალლაჰის შუამავალმა ﷺ მას უთხრა, რომ ამისათვის ქონების ერთი მესამედის გაღება საკმარისი იქნებოდა. იხ. თაფსიირუ ბეღავი.