ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 176 ជំពូក​ អាល់អាក់រ៉ហ្វ - ការបកប្រែជាភាសាអ៊ីតាលី - មជ្ឈមណ្ឌលបកប្រែរ៉ូវ៉ាទ - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 176

وَلَوۡ شِئۡنَا لَرَفَعۡنَٰهُ بِهَا وَلَٰكِنَّهُۥٓ أَخۡلَدَ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ وَٱتَّبَعَ هَوَىٰهُۚ فَمَثَلُهُۥ كَمَثَلِ ٱلۡكَلۡبِ إِن تَحۡمِلۡ عَلَيۡهِ يَلۡهَثۡ أَوۡ تَتۡرُكۡهُ يَلۡهَثۚ ذَّٰلِكَ مَثَلُ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَاۚ فَٱقۡصُصِ ٱلۡقَصَصَ لَعَلَّهُمۡ يَتَفَكَّرُونَ

Ma, se avessimo voluto, lo avremmo elevato con quei Segni, ma si aggrappò alla terra e seguì il suo vizio. E il suo esempio è come l’esempio del cane che ansima se lo attacchi, e se lo ignori ansima comunque: quello è l’esempio del popolo che smentisce i Nostri Segni: recita loro i racconti, perché ricordino.