අර්ථ කථනය වාක්‍යය 176 පරිච්ඡේදය සූරා අල් අඃරාෆ් - ඉතාලි පරිවර්තනය - උස්මාන් අෂ් ෂරීෆ් - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 176

وَلَوۡ شِئۡنَا لَرَفَعۡنَٰهُ بِهَا وَلَٰكِنَّهُۥٓ أَخۡلَدَ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ وَٱتَّبَعَ هَوَىٰهُۚ فَمَثَلُهُۥ كَمَثَلِ ٱلۡكَلۡبِ إِن تَحۡمِلۡ عَلَيۡهِ يَلۡهَثۡ أَوۡ تَتۡرُكۡهُ يَلۡهَثۚ ذَّٰلِكَ مَثَلُ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَاۚ فَٱقۡصُصِ ٱلۡقَصَصَ لَعَلَّهُمۡ يَتَفَكَّرُونَ

Ma, se avessimo voluto, lo avremmo elevato con quei Segni, ma si aggrappò alla terra e seguì il suo vizio. E il suo esempio è come l’esempio del cane che ansima se lo attacchi, e se lo ignori ansima comunque: quello è l’esempio del popolo che smentisce i Nostri Segni: recita loro i racconti, perché ricordino.