ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 127 ជំពូក​ អាន់ណះល៍ - ការបកប្រែជាភាសាពែរ្ស - តាហ្វសៀរ អាស-សាក់ទី - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 127

وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُكَ اِلَّا بِاللّٰهِ وَلَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَلَا تَكُ فِیْ ضَیْقٍ مِّمَّا یَمْكُرُوْنَ ۟

سپس خداوند پیامبرش را دستور داد تا در دعوت دادن مردم به سوی او صبر پیشه کند؛ و در این مورد، از خداوند یاری بجوید و بر خودش تکیه ننماید. پس فرمود: ﴿وَٱصۡبِرۡ وَمَا صَبۡرُكَ إِلَّا بِٱللَّهِ﴾ و شکیبایی و بردباری پیشه کن، و شکیبایی‌ات جز در پرتو لطف و یاری و توفیق خداوند میسّر نیست؛ و اوست که تو را بر بردباری نمودن یاری می‌نماید، و ثابت قدم و استوار می‌گرداند. ﴿وَلَا تَحۡزَنۡ عَلَيۡهِمۡ﴾ و چون آنها را دعوت دادی و دعوت تو را نپذیرفتند، غمگین مشو؛ زیرا اندوهگین شدن، چیزی را برای تو به‌بار نمی‌آورد. ﴿وَلَا تَكُ فِي ضَيۡقٖ مِّمَّا يَمۡكُرُونَ﴾ و در برابر مکر و نیرنگی که می‌ورزند، تنگدل و ناراحت مباش؛ زیرا توطئه و مکرشان، به خودشان بر می‌گردد و تو از پرهیزگارانِ نیکوکار هستی.