ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 1 ជំពូក​ អាល់ហាជ្ជ - ការបកប្រែជាភាសាពែរ្ស - តាហ្វសៀរ អាស-សាក់ទី - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

حج

អាយ៉ាត់: 1

یٰۤاَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوْا رَبَّكُمْ ۚ— اِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَیْءٌ عَظِیْمٌ ۟

خداوند همۀ مردم را مورد خطاب قرار می‌دهد که از پروردگارشان -که نعمت‌های ظاهری و باطنی به آنها بخشیده است- بترسند. پس شایسته است آنها با دوری از شرک و گناه و نافرمانی، از خدا بترسند؛ و تا جایی که می‌توانند، از فرمان‌های او اطاعت کنند. سپس آنچه را که آنها را به پرهیزگاری وا می‌دارد، بیان نمود، و آن خبردادن از وحشت‌های قیامت است. و آنان را به تقوی و پرهیزگاری سفارش نمود، پس فرمود: ﴿إِنَّ زَلۡزَلَةَ ٱلسَّاعَةِ شَيۡءٌ عَظِيمٞ﴾ بی‌گمان زلزلۀ روز قیامت، حادثۀ بزرگی است که به اندازه و عمق آن نمی‌توان پی برد. چون وقتی قیامت برپا می‌شود، زمین به لرزه می‌افتد و تکان می‌خورد، و کوه‌ها از جا کنده ‌شده و تکه تکه گشته و به توده‌ای از شن تبدیل می‌شوند، سپس غبار شده و به هوا می‌روند. در آن روز، مردم به سه گروه تقسیم می‌شوند. پس در آن وقت، آسمان می‌شکافد، و خورشید و ماه در هم پیچیده می‌شود، و ستارگان پراکنده می‌گردند، و پریشانی و اضطراب شدیدی که دل‌ها را از جا می‌کند، بر دل‌ها مستولی می‌شود، و کودکان از شدت آن پیر می‌شوند، و چیزهای سخت از هیبت آن ذوب می‌شوند. بنابراین فرمود: