ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 9 ជំពូក​ អាល់ហ្ជាស៊ីយ៉ះ - ការបកប្រែជាភាសាពែរ្ស - តាហ្វសៀរ អាស-សាក់ទី - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 9

وَاِذَا عَلِمَ مِنْ اٰیٰتِنَا شَیْـَٔا ١تَّخَذَهَا هُزُوًا ؕ— اُولٰٓىِٕكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِیْنٌ ۟ؕ

سپس خداوند مردم را -با توجه به پذیرش نشانه‌های الهی و عدم پذیرش آن- به دو گروه تقسیم کرد: گروهی که به آیات و نشانه‌های خدا [بر عظمت و شکوه او] استدلال می‌کنند، و در آ‌نها می‌اندیشند و از آن‌ها بهره‌مند می‌گردند، در نتیجه موجبات رفعت و والایی مرتبت خویش را فراهم می‌سازند؛ و آنان همان کسانی هستند که به خدا و فرشتگان و کتاب‌های آسمانی و پیامبران و روز آخرت ایمان دارند؛ ایمانی کامل و بدون کم و کاست که به درجۀ یقین رسیده است، و در سایۀ چنین ایمانی عقل‌هایشان تزکیه یافته و دانش و معرفت و خِرَدشان افزایش یافته است. و گروهی دیگر کسانی هستند که آیات خدا را می‌شنوند، به گونه‌ای که حجت بر آنان اقامه می‌شود، سپس از آنها رویگردان می‌شوند و تکبّر می‌ورزند، انگار که آنها را نشنیده‌اند؛ چراکه قلبشان را تزکیه و تطهیر ننموده است، بلکه به سبب استکبار و خود بزرگ‌بینی‌شان بر طغیان آنان افزوده است