وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی 22 سوره‌تی سورەتی الأحقاف - وەرگێڕاوی بۆسنی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

ئایه‌تی: 22

قَالُوٓاْ أَجِئۡتَنَا لِتَأۡفِكَنَا عَنۡ ءَالِهَتِنَا فَأۡتِنَا بِمَا تَعِدُنَآ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

Narod Ad rekao je svom poslaniku Hudu: “Je li nas to hoćeš odvratiti od božanstava kojima se, a ne Allahu, obraćamo? Ako je istina to u što nas pozivaš, učini da nas snađe Allahova kazna…”

سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:

• لا علم للرسل بالغيب إلا ما أطلعهم ربهم عليه منه.

Poslanici ne znaju gajb. Oni znaju samo onoliko koliko im Allah objavi.

• اغترار قوم هود حين ظنوا العذاب النازل بهم مطرًا، فلم يتوبوا قبل مباغتته لهم.

Hudove je sunarodnjake obmanulo to što su vidjeli oblak – mišljahu da im on kišu donosi, a donosio je, ustvari, kaznu. Zato se nisu pokajali za zlodjela, i sustigla ih je kazna kojoj se nimalo nisu nadali.

• قوة قوم عاد فوق قوة قريش، ومع ذلك أهلكهم الله.

Narod Ad bio je jači od plemena Kurejš, pa ga je Gospodar ipak uništio.

• العاقل من يتعظ بغيره، والجاهل من يتعظ بنفسه.

Uviđavan je onaj ko pouku izvuče iz nesreće koja zadesi drugog, a neznalica je onaj koji pouku izvuče iz vlastite nesreće.