وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی فەرەنسی - رشید معاش * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (117) سوره‌تی: سورەتی آل عمران
مَثَلُ مَا يُنفِقُونَ فِي هَٰذِهِ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا كَمَثَلِ رِيحٖ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتۡ حَرۡثَ قَوۡمٖ ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ فَأَهۡلَكَتۡهُۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ ٱللَّهُ وَلَٰكِنۡ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ
117 Ce qu’ils offrent ici-bas par charité est à l’image d’un champ cultivé par des gens injustes envers eux-mêmes qu’un vent glacial vient balayer et ravager[209]. Ce n’est pas Allah qui les a lésés, mais ils se sont lésés eux-mêmes.
[209] Les privant de sa récolte, de même que les mécréants seront, dans l’au-delà, privés de la récompense de leurs éventuelles bonnes œuvres.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (117) سوره‌تی: سورەتی آل عمران
وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی فەرەنسی - رشید معاش - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وەرگێڕاوی ماناکانی قورئانی پیرۆز بۆ زمانی فەرەنسی، وەرگێڕان: رشید معاش.