மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 117 அத்தியாயம் ஸூரா ஆலஇம்ரான் - பிரான்சிய மொழிபெயர்ப்பு- ரஷீத் மஆஷ் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 117

مَثَلُ مَا يُنفِقُونَ فِي هَٰذِهِ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا كَمَثَلِ رِيحٖ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتۡ حَرۡثَ قَوۡمٖ ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ فَأَهۡلَكَتۡهُۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ ٱللَّهُ وَلَٰكِنۡ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ

117 Ce qu’ils offrent ici-bas par charité est à l’image d’un champ cultivé par des gens injustes envers eux-mêmes qu’un vent glacial vient balayer et ravager^[209]. Ce n’est pas Allah qui les a lésés, mais ils se sont lésés eux-mêmes.

[209] Les privant de sa récolte, de même que les mécréants seront, dans l’au-delà, privés de la récompense de leurs éventuelles bonnes œuvres.