وه‌رگێڕانی ماناكان سوره‌تی سورەتی القیامة - وەرگێڕاوی فارسی - ناوەندی ڕواد بۆ وەرگێڕان - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

سوره قيامه

ئایه‌تی: 1

لَاۤ اُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیٰمَةِ ۟ۙ

به روز قیامت سوگند می‌خورم.

ئایه‌تی: 2

وَلَاۤ اُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ۟

و به نفسِ ملامت‌گر سوگند می‌خورم.

ئایه‌تی: 3

اَیَحْسَبُ الْاِنْسَانُ اَلَّنْ نَّجْمَعَ عِظَامَهٗ ۟ؕ

آیا انسان می‌پندارد که [پس از مرگ] هرگز استخوان‌هایش را جمع نخواهیم کرد؟

ئایه‌تی: 4

بَلٰى قٰدِرِیْنَ عَلٰۤی اَنْ نُّسَوِّیَ بَنَانَهٗ ۟

آری، ما قادریم که [حتی خطوط سر] انگشتانش را یکسان و مرتب کنیم.

ئایه‌تی: 5

بَلْ یُرِیْدُ الْاِنْسَانُ لِیَفْجُرَ اَمَامَهٗ ۟ۚ

بلکه انسان می‌خواهد که [آزادانه و بدون ترس از آخرت،] در گناه و بدکاری مداومت کند.

ئایه‌تی: 6

یَسْـَٔلُ اَیَّانَ یَوْمُ الْقِیٰمَةِ ۟ؕ

[از این رو] می‌پرسد: «روز قیامت کی خواهد بود؟»

ئایه‌تی: 7

فَاِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ۟ۙ

هنگامی ‌که چشم [وحشت‌زده و] خیره شود

ئایه‌تی: 8

وَخَسَفَ الْقَمَرُ ۟ۙ

و ماه تیره [و بی‌نور] گردد

ئایه‌تی: 9

وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ۟ۙ

و خورشید و ماه، یکجا جمع شوند،

ئایه‌تی: 10

یَقُوْلُ الْاِنْسَانُ یَوْمَىِٕذٍ اَیْنَ الْمَفَرُّ ۟ۚ

آن روز، انسان می‌گوید: «راهِ گریز کجاست؟»

ئایه‌تی: 11

كَلَّا لَا وَزَرَ ۟ؕ

هرگز! هیچ گریزگاهی نیست.

ئایه‌تی: 12

اِلٰى رَبِّكَ یَوْمَىِٕذِ ١لْمُسْتَقَرُّ ۟ؕ

آن روز، قرارگاه [نهایی،] به سوی پروردگار توست.

ئایه‌تی: 13

یُنَبَّؤُا الْاِنْسَانُ یَوْمَىِٕذٍ بِمَا قَدَّمَ وَاَخَّرَ ۟ؕ

در آن روز، انسان را از تمام كارهایى كه پیشاپیش فرستاده و کارهایی که به تاخیر انداخته [و انجام نداده است]، آگاه مى‌كنند.

ئایه‌تی: 14

بَلِ الْاِنْسَانُ عَلٰی نَفْسِهٖ بَصِیْرَةٌ ۟ۙ

بلکه انسان به خوبی بر خویشتن آگاه است.

ئایه‌تی: 15

وَّلَوْ اَلْقٰى مَعَاذِیْرَهٗ ۟ؕ

اگر چه [در دفاع از خود،] عذرهایش را در میان آورد.

ئایه‌تی: 16

لَا تُحَرِّكْ بِهٖ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهٖ ۟ؕ

[ای پیامبر، هنگام نزول قرآن،] زبانت را برای [تکرار و خواندنِ] آن، شتابزده حرکت مده.

ئایه‌تی: 17

اِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهٗ وَقُرْاٰنَهٗ ۟ۚۖ

مسلماً جمع‌آوری و خواندنِ آن، بر [عهدۀ] ماست.

ئایه‌تی: 18

فَاِذَا قَرَاْنٰهُ فَاتَّبِعْ قُرْاٰنَهٗ ۟ۚ

پس هر گاه [توسط جبرئیل] آن را [بر تو] خواندیم، از خواندنِ او پیروی کن.

ئایه‌تی: 19

ثُمَّ اِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهٗ ۟ؕ

سپس بیان‌کردنش بر [عهدۀ] ماست.

ئایه‌تی: 20

كَلَّا بَلْ تُحِبُّوْنَ الْعَاجِلَةَ ۟ۙ

هرگز چنین نیست [که شما مشرکان می‌پندارید]! بلکه شما دنیا[ی زودگذر] را دوست دارید

ئایه‌تی: 21

وَتَذَرُوْنَ الْاٰخِرَةَ ۟ؕ

و آخرت را رها می‌کنید.

ئایه‌تی: 22

وُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ نَّاضِرَةٌ ۟ۙ

آن روز، [اهل ایمان دارای] چهره‌هایی تازه [و شاداب] هستند.

ئایه‌تی: 23

اِلٰى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ۟ۚ

به سوی پروردگارشان می‌نگرند.

ئایه‌تی: 24

وَوُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ بَاسِرَةٌ ۟ۙ

و در آن روز، [کافران و بدبختان دارای] چهره‌هایی عبوس [و درهم‌کشیده] هستند.

ئایه‌تی: 25

تَظُنُّ اَنْ یُّفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ۟ؕ

زیرا یقین دارند که آسیبی کمر‌‌شکن به آنها می‌رسد.

ئایه‌تی: 26

كَلَّاۤ اِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ ۟ۙ

آری، چون [جان] به گلوگاهش برسد.

ئایه‌تی: 27

وَقِیْلَ مَنْ ٚ— رَاقٍ ۟ۙ

و گفته شود: چه کسی است که رُقیه بخواند؟ [شاید شفا یابد].

ئایه‌تی: 28

وَّظَنَّ اَنَّهُ الْفِرَاقُ ۟ۙ

و یقین کند که زمان جدایی [از دنیا فرا رسیده] است.

ئایه‌تی: 29

وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ۟ۙ

و [کار بالا گیرد و] ساق‌ها[ی پایش از سختیِ جان دادن] به هم بپیچد.

ئایه‌تی: 30

اِلٰى رَبِّكَ یَوْمَىِٕذِ ١لْمَسَاقُ ۟ؕ۠

در آن روز، مسیرِ همه به سوی پروردگارت خواهد بود.

ئایه‌تی: 31

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلّٰى ۟ۙ

[منکرِ معاد،] نه تصدیق کرده و نه نماز گزارده است؛

ئایه‌تی: 32

وَلٰكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلّٰى ۟ۙ

بلکه [قرآن را] تکذیب کرد و [از ایمان] روی گرداند.

ئایه‌تی: 33

ثُمَّ ذَهَبَ اِلٰۤی اَهْلِهٖ یَتَمَطّٰى ۟ؕ

سپس خرامان به سوی خانواده‌اش بازگشت.

ئایه‌تی: 34

اَوْلٰى لَكَ فَاَوْلٰى ۟ۙ

وای بر تو! پس وای بر تو!

ئایه‌تی: 35

ثُمَّ اَوْلٰى لَكَ فَاَوْلٰى ۟ؕ

باز هم وای بر تو! پس وای بر تو!

ئایه‌تی: 36

اَیَحْسَبُ الْاِنْسَانُ اَنْ یُّتْرَكَ سُدًی ۟ؕ

آیا انسان گمان می‌کند که [بی‌هدف و بدون حساب و جزا] به خود رها می‌شود؟

ئایه‌تی: 37

اَلَمْ یَكُ نُطْفَةً مِّنْ مَّنِیٍّ یُّمْنٰى ۟ۙ

آیا [او] نطفه‌ای از منی نبود که [در رحم] ریخته می‌شود؟

ئایه‌تی: 38

ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوّٰى ۟ۙ

سپس به صورت خونِ بسته درآمد و [الله او را] آفرید و درست و استوار ساخت،

ئایه‌تی: 39

فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّكَرَ وَالْاُ ۟ؕ

سپس دو زوج نر و ماده از او پدید آورد.

ئایه‌تی: 40

اَلَیْسَ ذٰلِكَ بِقٰدِرٍ عَلٰۤی اَنْ یُّحْیِ الْمَوْتٰى ۟۠

آیا [چنین آفریدگاری] قادر نیست که مردگان را [دوباره] زنده کند؟