പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം അഅ്റാഫ് - ജോർജിയൻ വിവർത്തനം - പണിപ്പുരയിൽ - പേജ് നമ്പർ 159 - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

ആയത്ത്: 68

أُبَلِّغُكُمۡ رِسَٰلَٰتِ رَبِّي وَأَنَا۠ لَكُمۡ نَاصِحٌ أَمِينٌ

მე ჩემი ღმეღთის გზავნილს გაუწყებთ და სანდო დამრიგებელი ვარ თქვენთვის.

ആയത്ത്: 69

أَوَعَجِبۡتُمۡ أَن جَآءَكُمۡ ذِكۡرٞ مِّن رَّبِّكُمۡ عَلَىٰ رَجُلٖ مِّنكُمۡ لِيُنذِرَكُمۡۚ وَٱذۡكُرُوٓاْ إِذۡ جَعَلَكُمۡ خُلَفَآءَ مِنۢ بَعۡدِ قَوۡمِ نُوحٖ وَزَادَكُمۡ فِي ٱلۡخَلۡقِ بَصۜۡطَةٗۖ فَٱذۡكُرُوٓاْ ءَالَآءَ ٱللَّهِ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ

ნუთუ გიკვირთ, რომ თქვენი ღმერთისგან შეგონება მოგივიდათ თქვენ შორის ერთი-ერთი კაცის მეშვეობით, – რათა გაგაფრთხილოთ? გაიხსენეთ, როდესაც ნუჰის ხალხის შემდეგ^[1] მონაცვლეებად დაგადგინათ და შეგმატათ ტანადობა; მაშ, გაიხსენეთ ალლაჰის სიკეთენი, იქნებ სრული ბედნიერება მოიპოვოთ.

[1] მათი დაღუპვის შემდეგ პატივი დაგდოთ და მათი ადგილი დაიკავეთ დედამიწაზე.

ആയത്ത്: 70

قَالُوٓاْ أَجِئۡتَنَا لِنَعۡبُدَ ٱللَّهَ وَحۡدَهُۥ وَنَذَرَ مَا كَانَ يَعۡبُدُ ءَابَآؤُنَا فَأۡتِنَا بِمَا تَعِدُنَآ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

უთხრეს: განა იმისთვის მოხვედი, რომ მხოლოდ ალლაჰს ვცეთ თაყვანი და მივატოვოთ ის, რასაც ჩვენი მამა - პაპანი ეთაყვანებოდნენ? (თუ ასეა), მაშ, გვაწვნიე იგი, რითაც გვემუქრები, თუკი შენ ხარ მართალთაგანი!

ആയത്ത്: 71

قَالَ قَدۡ وَقَعَ عَلَيۡكُم مِّن رَّبِّكُمۡ رِجۡسٞ وَغَضَبٌۖ أَتُجَٰدِلُونَنِي فِيٓ أَسۡمَآءٖ سَمَّيۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُم مَّا نَزَّلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٖۚ فَٱنتَظِرُوٓاْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ ٱلۡمُنتَظِرِينَ

უთხრა: მართლაც გარდაუვალი გახდა თქვენთვის სასჯელი და რისხვა თქვენი ღმერთისგან! ნუთუ იმ სახელების (კერპების) შესახებ მეკამათებით, რომლებიც თქვენ და თქვენმა მამა - პაპებმა დაარქვით? – ალლაჰს მათ შესახებ არანაირი მტკიცებულება არ ჩამოუვლენია. მაშ, დაელოდეთ, ჭეშმარიტად, მეც თქვენთან ერთად ვარ მომლოდინეთაგანი!

ആയത്ത്: 72

فَأَنجَيۡنَٰهُ وَٱلَّذِينَ مَعَهُۥ بِرَحۡمَةٖ مِّنَّا وَقَطَعۡنَا دَابِرَ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَاۖ وَمَا كَانُواْ مُؤۡمِنِينَ

შემდეგ, ჩვენი წყალობით, ვიხსენით იგი და ისინიც, ვინც იყვნენ მასთან ერთად, და უკანასკნელის ჩათვლით ყველა ამოვწყვიტეთ, რომლებიც ცრუდ რაცხავდნენ ჩვენს აიათებს/სასწაულებს და არ იყვნენ მორწმუნენი.

ആയത്ത്: 73

وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمۡ صَٰلِحٗاۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥۖ قَدۡ جَآءَتۡكُم بَيِّنَةٞ مِّن رَّبِّكُمۡۖ هَٰذِهِۦ نَاقَةُ ٱللَّهِ لَكُمۡ ءَايَةٗۖ فَذَرُوهَا تَأۡكُلۡ فِيٓ أَرۡضِ ٱللَّهِۖ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ

და (წარვგზავნეთ) სემუდის ხალხთან მათი ძმა სალიჰი, (რომელმაც) უთხრა: ეი, ხალხო ჩემო! თაყვანი ეცით ალლაჰს, არ გაგაჩნიათ მის გარდა სხვა ღვთაება. ჭეშმარიტად, თქვენ მიიღეთ ცხადი მტკიცებულებანი თქვენი ღმერთისგან. ესეც, სასწაულად თქვენთვის ალლაჰის აქლემია, დააცადეთ, იბალახოს ალლაჰის მიწაზე და არაფერი ავნოთ მას, თორემ მწარე სასჯელი დაგატყდებათ!^[1]

[1] ჯაბირ ბინ ადბულლაჰი დ გადმოგვცემს: თაბუქის ბრძოლაში მიმავალმა შუამავალმა ﷺ, როდესაც ნაქალაქარ ჰეგრასთან (ალ-ჰიჯრი) დაბანაკდა, ფეხზე წამოდგა და ხალხს მიმართა: „ეი, ხალხო! თქვენი მაცნისგან არ მოითხოვოთ სასწაული! ეს (ნაქალაქარი) არის სალიჰ შუამავლის ხალხის. მათ, თავიანთი მაცნისგან მოითხოვეს აქლემი (რომელიც სასწაულებრივად კლდისგან უნდა შობილიყო). ალლაჰმა მოახდინა მათთვის სასურველი სასწაული. ის აი, ამ გზით მოვიდოდა და წყლის მარაგს მთლიანად სვამდა. (ხალხი და აქლემი წყალს მორიგეობით სვამდნენ) როდესაც აქლემს ერგებოდა წყლის დალევის უფლება, იმ დღეს მოსახლეობა აქლემისგან ზუსტად იმდენ რძეს წველავდა, რამდენ წყალსაც ღებულობდნენ თავიანთი რიგის დროს და ამგვარად, რძით იკმაყოფილებდნენ სასმელი წყლის საჭიროებას. შემდეგ აქლემი ისევ ამ გზას გაუდგებოდა და წავიდოდა. ბოლოს (ხალხს მობეზრდა ამგვარი მორიგეობა) თავიანთი ღმერთის ბრძანება დაარღვიეს და აქლემი დაკლეს. ალლაჰმა მათ სამი დღე ადროვა, – ალლაჰის დანაპირები არასდროს გაცრუვდება, - შემდეგ (ქვემოდან მიწისძვრამ და ზემოდან) გაუსაძლისმა ხმაურმა შეიპყრო ისინი და ყველანი დაიხოცნენ, ვინც კი იყვნენ (ამ ტერიტორიაზე) ზეცასა და დედამიწას შორის, გარდა ერთი კაცისა, რომელიც ალლაჰის ნაკრძალ ტერიტორიაზე იმყოფებოდა. ალლაჰის ნაკრძალ ტერიტორიაზე ყოფნის გამო მას არ შეხებია ალლაჰის სასჯელი... .“ (ტაბერანი, ალ-მუჯამ’ ალ-ავსატ, ჰ.ნ. 9069.)