പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം ഖിയാമഃ - പഷ്‌തൂ പരിഭാഷ - റുവ്വാദ് തർജമ സെൻ്റർ - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

قیامه

ആയത്ത്: 1

لَاۤ اُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیٰمَةِ ۟ۙ

زه د قيامت په ورځ قسم كوم.

ആയത്ത്: 2

وَلَاۤ اُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ۟

او زه پر ملامتوونكي نفس قسم كوم.

ആയത്ത്: 3

اَیَحْسَبُ الْاِنْسَانُ اَلَّنْ نَّجْمَعَ عِظَامَهٗ ۟ؕ

آيا انسان دا ګومان كوي چې موږ به يې هډوكي راټول نه كړو؟

ആയത്ത്: 4

بَلٰى قٰدِرِیْنَ عَلٰۤی اَنْ نُّسَوِّیَ بَنَانَهٗ ۟

ولې نه، موږ خو آن د هغو بندونو (او ګوتو سرونو) پر سم برابرولو ځواکمن يو.

ആയത്ത്: 5

بَلْ یُرِیْدُ الْاِنْسَانُ لِیَفْجُرَ اَمَامَهٗ ۟ۚ

خو (منكر) انسان غواړي چې وړاندې هم بدكارونه ترسره كړي.

ആയത്ത്: 6

یَسْـَٔلُ اَیَّانَ یَوْمُ الْقِیٰمَةِ ۟ؕ

پوښتنه كوي: چې د قيامت ورځ به كله وي؟

ആയത്ത്: 7

فَاِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ۟ۙ

نو كله چې سترګې خړې شي.

ആയത്ത്: 8

وَخَسَفَ الْقَمَرُ ۟ۙ

او سپوږمۍ توره شي.

ആയത്ത്: 9

وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ۟ۙ

او لمر او سپوږمۍ يو ځاى كړل شي.

ആയത്ത്: 10

یَقُوْلُ الْاِنْسَانُ یَوْمَىِٕذٍ اَیْنَ الْمَفَرُّ ۟ۚ

په هغه ورځ به (دا) انسان ووايي: د تېښتې ځاى چېرې دى؟

ആയത്ത്: 11

كَلَّا لَا وَزَرَ ۟ؕ

هيڅكله نه، د پناه ځاى نشته.

ആയത്ത്: 12

اِلٰى رَبِّكَ یَوْمَىِٕذِ ١لْمُسْتَقَرُّ ۟ؕ

هغه ورځ (يوازې) ستا د پالونکي لور ته د تمځاى دى.

ആയത്ത്: 13

یُنَبَّؤُا الْاِنْسَانُ یَوْمَىِٕذٍ بِمَا قَدَّمَ وَاَخَّرَ ۟ؕ

خبر به ورکړی شي انسان ته په دغه ورځ په هغه عمل چې مخکې یې لیږلی دی او وروسته یې پریښی دی.

ആയത്ത്: 14

بَلِ الْاِنْسَانُ عَلٰی نَفْسِهٖ بَصِیْرَةٌ ۟ۙ

بلكې انسان خپله هم پر ځان ليدونكى دى.

ആയത്ത്: 15

وَّلَوْ اَلْقٰى مَعَاذِیْرَهٗ ۟ؕ

كه څه هم (ډېر) عذرونه وړاندې كړي.

ആയത്ത്: 16

لَا تُحَرِّكْ بِهٖ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهٖ ۟ؕ

ته پرې ژر ژر ژبه مه خوځوه چې بيړه پرې وكړې.

ആയത്ത്: 17

اِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهٗ وَقُرْاٰنَهٗ ۟ۚۖ

بېشكه د هغه جمع كول او پر تا لوستل يې زموږ پر ذمه دي.

ആയത്ത്: 18

فَاِذَا قَرَاْنٰهُ فَاتَّبِعْ قُرْاٰنَهٗ ۟ۚ

نو كله چې هغه موږ ولوست، بيايې ته ورپسې لوله.

ആയത്ത്: 19

ثُمَّ اِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهٗ ۟ؕ

بيا په رېښتيا د هغه څرګند بيانول هم پر موږ دي.

ആയത്ത്: 20

كَلَّا بَلْ تُحِبُّوْنَ الْعَاجِلَةَ ۟ۙ

داسې نده، بلکه تاسو د دنیا سره مینه کوئ.

ആയത്ത്: 21

وَتَذَرُوْنَ الْاٰخِرَةَ ۟ؕ

او آخرت پرېږدئ.

ആയത്ത്: 22

وُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ نَّاضِرَةٌ ۟ۙ

په هغه ورځ به ځينې مخونه تازه وي.

ആയത്ത്: 23

اِلٰى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ۟ۚ

خپل پالونکي ته به كتونكي وي.

ആയത്ത്: 24

وَوُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ بَاسِرَةٌ ۟ۙ

او ځينې مخونه به هغه ورځ بدرنګه وي.

ആയത്ത്: 25

تَظُنُّ اَنْ یُّفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ۟ؕ

ګومان به كوي چې ملاماتوونكى چلند به ورسره وكړى شي.

ആയത്ത്: 26

كَلَّاۤ اِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ ۟ۙ

هيڅكله نه، كله چې مرۍ ته (سا) ورسيږي.

ആയത്ത്: 27

وَقِیْلَ مَنْ ٚ— رَاقٍ ۟ۙ

او وويل شي: څوك دى دم چوف كوونكى؟

ആയത്ത്: 28

وَّظَنَّ اَنَّهُ الْفِرَاقُ ۟ۙ

او ګومان وكړي چې همدا بېلتون دى.

ആയത്ത്: 29

وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ۟ۙ

او پنډۍ په پنډۍ پورې ونښلي.

ആയത്ത്: 30

اِلٰى رَبِّكَ یَوْمَىِٕذِ ١لْمَسَاقُ ۟ؕ۠

همغه ورځ ستا د پالونکي لور ته روانېدل دي.

ആയത്ത്: 31

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلّٰى ۟ۙ

هغه خو نه باور درلود او نه يې لمونځ كړى و.

ആയത്ത്: 32

وَلٰكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلّٰى ۟ۙ

خو درواغجن يې وباله او مخ يې واړولو.

ആയത്ത്: 33

ثُمَّ ذَهَبَ اِلٰۤی اَهْلِهٖ یَتَمَطّٰى ۟ؕ

بيا په (ډېره) لويۍ خپل كاله (کورنۍ) ته لاړ.

ആയത്ത്: 34

اَوْلٰى لَكَ فَاَوْلٰى ۟ۙ

همدا درسره وړ دي، تا سره ښايي.

ആയത്ത്: 35

ثُمَّ اَوْلٰى لَكَ فَاَوْلٰى ۟ؕ

بيا هم ستا وړ دي، له تا سره ښايي.

ആയത്ത്: 36

اَیَحْسَبُ الْاِنْسَانُ اَنْ یُّتْرَكَ سُدًی ۟ؕ

آيا انسان دا ګڼي چې خوشې (چيټي) به پرېښودل شي؟

ആയത്ത്: 37

اَلَمْ یَكُ نُطْفَةً مِّنْ مَّنِیٍّ یُّمْنٰى ۟ۙ

آيا هغه د منۍ يو څاڅكى نه و چې څڅول كيږي (په رحم کې).

ആയത്ത്: 38

ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوّٰى ۟ۙ

بيا د وينو يوه ټوټه شو نو الله جوړ او سم برابر كړ.

ആയത്ത്: 39

فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّكَرَ وَالْاُ ۟ؕ

بيايې له هغه څخه جوړه پيدا كړه، نارينه او ښځينه.

ആയത്ത്: 40

اَلَیْسَ ذٰلِكَ بِقٰدِرٍ عَلٰۤی اَنْ یُّحْیِ الْمَوْتٰى ۟۠

آيا هغه پر دې نه دى قادر چې مړي راژوندي كړي؟