പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം അബസ - പഷ്‌തൂ പരിഭാഷ - റുവ്വാദ് തർജമ സെൻ്റർ - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

عبس

ആയത്ത്: 1

عَبَسَ وَتَوَلّٰۤی ۟ۙ

وچولی یې تریو شو او مخ يې واړوه.

ആയത്ത്: 2

اَنْ جَآءَهُ الْاَعْمٰى ۟ؕ

لدې امله چې ړوند ورته راغی.

ആയത്ത്: 3

وَمَا یُدْرِیْكَ لَعَلَّهٗ یَزَّ ۟ۙ

او ته څه خبر يې ښايي هغه پاك شي.

ആയത്ത്: 4

اَوْ یَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرٰى ۟ؕ

يا پند واخلي او نصيحت څه ګټه ورته ورسوي.

ആയത്ത്: 5

اَمَّا مَنِ اسْتَغْنٰى ۟ۙ

خو څوك چې بې پروايي كوي.

ആയത്ത്: 6

فَاَنْتَ لَهٗ تَصَدّٰى ۟ؕ

نو ته ورپسې يې.

ആയത്ത്: 7

وَمَا عَلَیْكَ اَلَّا یَزَّكّٰى ۟ؕ

او نشته پر تا باندې ګناه که دی پاک نشې.

ആയത്ത്: 8

وَاَمَّا مَنْ جَآءَكَ یَسْعٰى ۟ۙ

او هغه څوک چې راغلی دی تا ته منډي وهي.

ആയത്ത്: 9

وَهُوَ یَخْشٰى ۟ۙ

او هغه وېريږي هم.

ആയത്ത്: 10

فَاَنْتَ عَنْهُ تَلَهّٰى ۟ۚ

نو ته له هغه نه بې پروایې کوې.

ആയത്ത്: 11

كَلَّاۤ اِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ۟ۚ

هيڅكله نه، دا خو يو نصيحت دى.

ആയത്ത്: 12

فَمَنْ شَآءَ ذَكَرَهٗ ۟ۘ

نو د چا چې خوښه شي دا دې یاد کړي.

ആയത്ത്: 13

فِیْ صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ ۟ۙ

هغه په عزتمنو پاڼوكې (نغښتی) دی.

ആയത്ത്: 14

مَّرْفُوْعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ۟ۙ

پورته کړی شوي دي، پاکې ساتلی شوي دي.

ആയത്ത്: 15

بِاَیْدِیْ سَفَرَةٍ ۟ۙ

په لاسونو د لیکونکو ملایکو.

ആയത്ത്: 16

كِرَامٍ بَرَرَةٍ ۟ؕ

چې عزتمندې او نېکې دي.

ആയത്ത്: 17

قُتِلَ الْاِنْسَانُ مَاۤ اَكْفَرَهٗ ۟ؕ

تباه دې شي (دروغ ګڼونکی)انسان څومره غټ کافر دی.

ആയത്ത്: 18

مِنْ اَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهٗ ۟ؕ

له څه شي يې پيدا كړى دى؟

ആയത്ത്: 19

مِنْ نُّطْفَةٍ ؕ— خَلَقَهٗ فَقَدَّرَهٗ ۟ۙ

له يو څاڅكي (مني) څخه يې پيداکړ بيايې د هغه برخليك وټاكلو.

ആയത്ത്: 20

ثُمَّ السَّبِیْلَ یَسَّرَهٗ ۟ۙ

بيايې لار ورته آسانه كړه.

ആയത്ത്: 21

ثُمَّ اَمَاتَهٗ فَاَقْبَرَهٗ ۟ۙ

بيا يې هغه مړ كړ او قبر ته يې ورسولو.

ആയത്ത്: 22

ثُمَّ اِذَا شَآءَ اَنْشَرَهٗ ۟ؕ

بيا كله چې وغواړي نو را پورته به کړي ده لره.

ആയത്ത്: 23

كَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَاۤ اَمَرَهٗ ۟ؕ

هيڅكله نه، هغه لا هغه څه نه دي ترسره كړي چې الله ورته امر كړى.

ആയത്ത്: 24

فَلْیَنْظُرِ الْاِنْسَانُ اِلٰى طَعَامِهٖۤ ۟ۙ

نو انسان دې خپلو خوړو ته وګوري.

ആയത്ത്: 25

اَنَّا صَبَبْنَا الْمَآءَ صَبًّا ۟ۙ

چې موږ ښې (پرېمانه) اوبه راتويې كړې دي.

ആയത്ത്: 26

ثُمَّ شَقَقْنَا الْاَرْضَ شَقًّا ۟ۙ

بيا مو زمكه چولې (څيرلې) ده.

ആയത്ത്: 27

فَاَنْۢبَتْنَا فِیْهَا حَبًّا ۟ۙ

او په هغې كې مو (غلې) دانې را زرغونې كړې دي.

ആയത്ത്: 28

وَّعِنَبًا وَّقَضْبًا ۟ۙ

او انګور او سابه.

ആയത്ത്: 29

وَّزَیْتُوْنًا وَّنَخْلًا ۟ۙ

او زيتون او خرماوې.

ആയത്ത്: 30

وَّحَدَآىِٕقَ غُلْبًا ۟ۙ

او ګڼ ګڼ باغونه.

ആയത്ത്: 31

وَّفَاكِهَةً وَّاَبًّا ۟ۙ

او مېوې او شينې ګیاوې.

ആയത്ത്: 32

مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِاَنْعَامِكُمْ ۟ؕ

ستاسي او ستاسي د څارويو د ګټې اخيستنې لپاره.

ആയത്ത്: 33

فَاِذَا جَآءَتِ الصَّآخَّةُ ۟ؗ

نو كله چې هغه كڼوونكې چيغه راشي.

ആയത്ത്: 34

یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخِیْهِ ۟ۙ

هغه ورځ چې انسان به له خپله وروره تښتي.

ആയത്ത്: 35

وَاُمِّهٖ وَاَبِیْهِ ۟ۙ

او له خپلې مور او پلاره.

ആയത്ത്: 36

وَصَاحِبَتِهٖ وَبَنِیْهِ ۟ؕ

او له مېرمنې او زامنو يې.

ആയത്ത്: 37

لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَىِٕذٍ شَاْنٌ یُّغْنِیْهِ ۟ؕ

د هغوى د هر سړي به هغه ورځ داسې حالت وي چې (له نورو يې) بې پروا كوي.

ആയത്ത്: 38

وُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ مُّسْفِرَةٌ ۟ۙ

ځينې مخونه به هغه ورځ روښانه وي.

ആയത്ത്: 39

ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ۟ۚ

خندېدونكي خوشاله به وي.

ആയത്ത്: 40

وَوُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ۟ۙ

او پرځينو مخونو به هغه ورځ دوړې وي.

ആയത്ത്: 41

تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ۟ؕ

توروالى به پرې خپور وي.

ആയത്ത്: 42

اُولٰٓىِٕكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ۟۠

همدغه خلك كافران – فاجران دي.