மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அபஸ - பாஷ்டோ மொழிபெயர்ப்பு - மொழிபெயர்ப்பு முன்னோடிகள் மையம் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

عبس

வசனம்: 1

عَبَسَ وَتَوَلّٰۤی ۟ۙ

وچولی یې تریو شو او مخ يې واړوه.

வசனம்: 2

اَنْ جَآءَهُ الْاَعْمٰى ۟ؕ

لدې امله چې ړوند ورته راغی.

வசனம்: 3

وَمَا یُدْرِیْكَ لَعَلَّهٗ یَزَّ ۟ۙ

او ته څه خبر يې ښايي هغه پاك شي.

வசனம்: 4

اَوْ یَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرٰى ۟ؕ

يا پند واخلي او نصيحت څه ګټه ورته ورسوي.

வசனம்: 5

اَمَّا مَنِ اسْتَغْنٰى ۟ۙ

خو څوك چې بې پروايي كوي.

வசனம்: 6

فَاَنْتَ لَهٗ تَصَدّٰى ۟ؕ

نو ته ورپسې يې.

வசனம்: 7

وَمَا عَلَیْكَ اَلَّا یَزَّكّٰى ۟ؕ

او نشته پر تا باندې ګناه که دی پاک نشې.

வசனம்: 8

وَاَمَّا مَنْ جَآءَكَ یَسْعٰى ۟ۙ

او هغه څوک چې راغلی دی تا ته منډي وهي.

வசனம்: 9

وَهُوَ یَخْشٰى ۟ۙ

او هغه وېريږي هم.

வசனம்: 10

فَاَنْتَ عَنْهُ تَلَهّٰى ۟ۚ

نو ته له هغه نه بې پروایې کوې.

வசனம்: 11

كَلَّاۤ اِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ۟ۚ

هيڅكله نه، دا خو يو نصيحت دى.

வசனம்: 12

فَمَنْ شَآءَ ذَكَرَهٗ ۟ۘ

نو د چا چې خوښه شي دا دې یاد کړي.

வசனம்: 13

فِیْ صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ ۟ۙ

هغه په عزتمنو پاڼوكې (نغښتی) دی.

வசனம்: 14

مَّرْفُوْعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ۟ۙ

پورته کړی شوي دي، پاکې ساتلی شوي دي.

வசனம்: 15

بِاَیْدِیْ سَفَرَةٍ ۟ۙ

په لاسونو د لیکونکو ملایکو.

வசனம்: 16

كِرَامٍ بَرَرَةٍ ۟ؕ

چې عزتمندې او نېکې دي.

வசனம்: 17

قُتِلَ الْاِنْسَانُ مَاۤ اَكْفَرَهٗ ۟ؕ

تباه دې شي (دروغ ګڼونکی)انسان څومره غټ کافر دی.

வசனம்: 18

مِنْ اَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهٗ ۟ؕ

له څه شي يې پيدا كړى دى؟

வசனம்: 19

مِنْ نُّطْفَةٍ ؕ— خَلَقَهٗ فَقَدَّرَهٗ ۟ۙ

له يو څاڅكي (مني) څخه يې پيداکړ بيايې د هغه برخليك وټاكلو.

வசனம்: 20

ثُمَّ السَّبِیْلَ یَسَّرَهٗ ۟ۙ

بيايې لار ورته آسانه كړه.

வசனம்: 21

ثُمَّ اَمَاتَهٗ فَاَقْبَرَهٗ ۟ۙ

بيا يې هغه مړ كړ او قبر ته يې ورسولو.

வசனம்: 22

ثُمَّ اِذَا شَآءَ اَنْشَرَهٗ ۟ؕ

بيا كله چې وغواړي نو را پورته به کړي ده لره.

வசனம்: 23

كَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَاۤ اَمَرَهٗ ۟ؕ

هيڅكله نه، هغه لا هغه څه نه دي ترسره كړي چې الله ورته امر كړى.

வசனம்: 24

فَلْیَنْظُرِ الْاِنْسَانُ اِلٰى طَعَامِهٖۤ ۟ۙ

نو انسان دې خپلو خوړو ته وګوري.

வசனம்: 25

اَنَّا صَبَبْنَا الْمَآءَ صَبًّا ۟ۙ

چې موږ ښې (پرېمانه) اوبه راتويې كړې دي.

வசனம்: 26

ثُمَّ شَقَقْنَا الْاَرْضَ شَقًّا ۟ۙ

بيا مو زمكه چولې (څيرلې) ده.

வசனம்: 27

فَاَنْۢبَتْنَا فِیْهَا حَبًّا ۟ۙ

او په هغې كې مو (غلې) دانې را زرغونې كړې دي.

வசனம்: 28

وَّعِنَبًا وَّقَضْبًا ۟ۙ

او انګور او سابه.

வசனம்: 29

وَّزَیْتُوْنًا وَّنَخْلًا ۟ۙ

او زيتون او خرماوې.

வசனம்: 30

وَّحَدَآىِٕقَ غُلْبًا ۟ۙ

او ګڼ ګڼ باغونه.

வசனம்: 31

وَّفَاكِهَةً وَّاَبًّا ۟ۙ

او مېوې او شينې ګیاوې.

வசனம்: 32

مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِاَنْعَامِكُمْ ۟ؕ

ستاسي او ستاسي د څارويو د ګټې اخيستنې لپاره.

வசனம்: 33

فَاِذَا جَآءَتِ الصَّآخَّةُ ۟ؗ

نو كله چې هغه كڼوونكې چيغه راشي.

வசனம்: 34

یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخِیْهِ ۟ۙ

هغه ورځ چې انسان به له خپله وروره تښتي.

வசனம்: 35

وَاُمِّهٖ وَاَبِیْهِ ۟ۙ

او له خپلې مور او پلاره.

வசனம்: 36

وَصَاحِبَتِهٖ وَبَنِیْهِ ۟ؕ

او له مېرمنې او زامنو يې.

வசனம்: 37

لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَىِٕذٍ شَاْنٌ یُّغْنِیْهِ ۟ؕ

د هغوى د هر سړي به هغه ورځ داسې حالت وي چې (له نورو يې) بې پروا كوي.

வசனம்: 38

وُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ مُّسْفِرَةٌ ۟ۙ

ځينې مخونه به هغه ورځ روښانه وي.

வசனம்: 39

ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ۟ۚ

خندېدونكي خوشاله به وي.

வசனம்: 40

وَوُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ۟ۙ

او پرځينو مخونو به هغه ورځ دوړې وي.

வசனம்: 41

تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ۟ؕ

توروالى به پرې خپور وي.

வசனம்: 42

اُولٰٓىِٕكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ۟۠

همدغه خلك كافران – فاجران دي.