ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 109 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߘߍ߲߬ߞߣߍ߬ߦߊ߬ߓߊ߮ ߟߎ߬ ߝߐߘߊ -

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 109

إِنَّهُۥ كَانَ فَرِيقٞ مِّنۡ عِبَادِي يَقُولُونَ رَبَّنَآ ءَامَنَّا فَٱغۡفِرۡ لَنَا وَٱرۡحَمۡنَا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلرَّٰحِمِينَ

“Neki robovi Moji, iskreni vjernici, tražili su od Mene”, reći će Allah, “da im oprostim grijehe i pređem preko hrđavih djela njihovih, te da ih uvedem u Svoju milost, a Ja sam najmilostiviji…”

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• الكافر حقير مهان عند الله.

Nevjernik kod Allaha nema baš nikakvu vrijednost.

• الاستهزاء بالصالحين ذنب عظيم يستحق صاحبه العذاب.

Ismijavanje vjernika veliki je grijeh čiji počinilac zaslužuje kaznu.

• تضييع العمر لازم من لوازم الكفر.

Gubljenje vremena je nezaobilazna posljedica nevjerstva.

• الثناء على الله مظهر من مظاهر الأدب في الدعاء.

Prije dove neophodno je zahvaliti se Allahu i pohvaliti Ga.

• لما افتتح الله سبحانه السورة بذكر صفات فلاح المؤمنين ناسب أن تختم السورة بذكر خسارة الكافرين وعدم فلاحهم.

Budući da su na početku ove sure istaknute osobine zbog kojih će vjernici uspjeti, njen kraj sadrži obavijest o tome da će krivovjerni nastradati.