අර්ථ කථනය වාක්‍යය 109 පරිච්ඡේදය සූරා අල් මුඃමිනූන් - ශුද්ධ වූ අල්කුර්ආන් අර්ථ විිවරණයේ සංෂිප්ත අනුවාදය- බොස්නියානු පරිවර්තනය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 109

إِنَّهُۥ كَانَ فَرِيقٞ مِّنۡ عِبَادِي يَقُولُونَ رَبَّنَآ ءَامَنَّا فَٱغۡفِرۡ لَنَا وَٱرۡحَمۡنَا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلرَّٰحِمِينَ

“Neki robovi Moji, iskreni vjernici, tražili su od Mene”, reći će Allah, “da im oprostim grijehe i pređem preko hrđavih djela njihovih, te da ih uvedem u Svoju milost, a Ja sam najmilostiviji…”

මෙ⁣ම පිටුවේ තිබෙන වැකිවල ප්‍රයෝජන:

• الكافر حقير مهان عند الله.

Nevjernik kod Allaha nema baš nikakvu vrijednost.

• الاستهزاء بالصالحين ذنب عظيم يستحق صاحبه العذاب.

Ismijavanje vjernika veliki je grijeh čiji počinilac zaslužuje kaznu.

• تضييع العمر لازم من لوازم الكفر.

Gubljenje vremena je nezaobilazna posljedica nevjerstva.

• الثناء على الله مظهر من مظاهر الأدب في الدعاء.

Prije dove neophodno je zahvaliti se Allahu i pohvaliti Ga.

• لما افتتح الله سبحانه السورة بذكر صفات فلاح المؤمنين ناسب أن تختم السورة بذكر خسارة الكافرين وعدم فلاحهم.

Budući da su na početku ove sure istaknute osobine zbog kojih će vjernici uspjeti, njen kraj sadrži obavijest o tome da će krivovjerni nastradati.