ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫ 146 ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߞߟߏߝߋ߲ ߠߎ߬ ߝߐߘߊ -

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 146

وَعَلَى ٱلَّذِينَ هَادُواْ حَرَّمۡنَا كُلَّ ذِي ظُفُرٖۖ وَمِنَ ٱلۡبَقَرِ وَٱلۡغَنَمِ حَرَّمۡنَا عَلَيۡهِمۡ شُحُومَهُمَآ إِلَّا مَا حَمَلَتۡ ظُهُورُهُمَآ أَوِ ٱلۡحَوَايَآ أَوۡ مَا ٱخۡتَلَطَ بِعَظۡمٖۚ ذَٰلِكَ جَزَيۡنَٰهُم بِبَغۡيِهِمۡۖ وَإِنَّا لَصَٰدِقُونَ

Nagbawal Kami sa mga hudyo ng anumang hindi nagkakahiwa-hiwalay ang mga daliri gaya ng mga kamelyo at mga ostrits. Nagbawal Kami sa kanila ng mga taba ng mga baka at mga tupa maliban sa kumapit sa mga likod ng dalawang uring ito o nadala ng mga bituka o nahalo sa buto gaya ng pigi at tagiliran. Gumanti nga Kami sa kanila dahil sa kawalang-katarungan nila sa pagbabawal niyon sa kanilang sarili. Tunay na Kami ay talagang Tapat sa bawat ipinababatid Namin.

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• في الآيات دليل على إثبات المناظرة في مسائل العلم، وإثبات القول بالنظر والقياس.

Sa mga talatang ito ng Qur'ān ay may patunay sa pagpapatibay sa pakikipagtalakayan kaugnay sa mga usapin ng kaalaman at pagpapatibay sa paniniwala sa pagmamasid at paghahambing.

• الوحي وما يستنبط منه هو الطريق لمعرفة الحلال والحرام.

Ang pagkakasi [ni Allāh] at ang anumang nahihinuha mula rito ay ang daan sa pagkilala sa ipinahihintulot at ipinagbabawal.

• إن من الظلم أن يُقْدِم أحد على الإفتاء في الدين ما لم يكن قد غلب على ظنه أنه يفتي بالصواب الذي يرضي الله.

Tunay na bahagi ng kawalang-katarungan na mangahas ang isang tao sa paghahatol kaugnay sa relihiyon ng [opinyong] hindi nga nanaig sa palagay niya na siya ay naghahatol ng tumpak na nagpapalugod kay Allāh.

• من رحمة الله بعباده الإذن لهم في تناول المحرمات عند الاضطرار.

Bahagi ng awa ni Allāh sa mga lingkod Niya ang pagpapahintulot para sa kanila sa paggamit ng mga ipinagbabawal sa sandali ng matinding pangangailangan.