د معناګانو ژباړه سورت البلد - تاجکي ژباړه - عارفي - د قرآن کریم دائرة المعارف

Сураи Балад (Шаҳр)

آیت: 1

لَآ أُقۡسِمُ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ

Савганд ба ин шаҳр [Макка]

آیت: 2

وَأَنتَ حِلُّۢ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ

Ва ту дар ин шаҳр сокинӣ [ва ҷанг дар ин шаҳр барои ту ҳалол аст]

آیت: 3

وَوَالِدٖ وَمَا وَلَدَ

Ва савганд ба падар [Одам] ва фарзандонаш

آیت: 4

لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِي كَبَدٍ

Яқинан, инсонро дар ранҷ офаридем

آیت: 5

أَيَحۡسَبُ أَن لَّن يَقۡدِرَ عَلَيۡهِ أَحَدٞ

Оё ӯ гумон мекунад, ҳеҷ кас бар [муҷозоти] вай тавоно нест?

آیت: 6

يَقُولُ أَهۡلَكۡتُ مَالٗا لُّبَدًا

Мегӯяд: «[Ба хотири инфоқ] Моли зиёдеро табоҳ кардаам»

آیت: 7

أَيَحۡسَبُ أَن لَّمۡ يَرَهُۥٓ أَحَدٌ

Оё мепиндорад, ки ҳеҷ кас ӯро надидааст?

آیت: 8

أَلَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ عَيۡنَيۡنِ

Оё барои ӯ ду чашм қарор надодем?

آیت: 9

وَلِسَانٗا وَشَفَتَيۡنِ

Ва як забон ва ду лаб?

آیت: 10

وَهَدَيۡنَٰهُ ٱلنَّجۡدَيۡنِ

Ва ӯро ба ду роҳ [хайр ва шар] роҳнамоӣ кардем

آیت: 11

فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَةَ

Пас, ба гардана [и сахт] қадам нагузошт [ва наомад]

آیت: 12

وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡعَقَبَةُ

Ва ту чи медонӣ, ки гардана [-и сахт] чист?

آیت: 13

فَكُّ رَقَبَةٍ

Озод кардани барда аст

آیت: 14

أَوۡ إِطۡعَٰمٞ فِي يَوۡمٖ ذِي مَسۡغَبَةٖ

Итъом дар рӯзи қаҳтӣ [ва гуруснагӣ]

آیت: 15

يَتِيمٗا ذَا مَقۡرَبَةٍ

[Хоҳ] Ятиме аз хешовандон [бошад]

آیت: 16

أَوۡ مِسۡكِينٗا ذَا مَتۡرَبَةٖ

Ё мустаманде хокнишин

آیت: 17

ثُمَّ كَانَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلۡمَرۡحَمَةِ

Он гоҳ аз касоне бошад, ки имон овардаанд ва якдигарро ба сабр [бар ибодат ва дурӣ аз гуноҳ] ва меҳрубонӣ [бо бандагон] тавсия намудаанд

آیت: 18

أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ

Инон аҳли саодатанд [ки номаи аъмол ба дасти росташон дода мешавад ва аҳли биҳиштанд]

آیت: 19

وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِـَٔايَٰتِنَا هُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡـَٔمَةِ

Аммо касоне, ки ба оёти Мо куфр варзиданд, онон аҳли шақоватанд [ки номаи аъмол ба дасти чапашон дода мешавад ва ба дузах мераванд]

آیت: 20

عَلَيۡهِمۡ نَارٞ مُّؤۡصَدَةُۢ

Бар онон [аз ҳар сӯ] оташи сарпӯшидае аст [ки роҳи фирор надоранд]