අර්ථ කථනය වාක්‍යය 116 පරිච්ඡේදය සූරා අල් මාඉදා - ඇල්බේනියානු පරිවර්තනය - රුව්වාද් පරිවර්තන මධ්‍යස්ථානය (වැඩකටයුතු සිදු වෙමින් පවතී) - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 116

وَإِذۡ قَالَ ٱللَّهُ يَٰعِيسَى ٱبۡنَ مَرۡيَمَ ءَأَنتَ قُلۡتَ لِلنَّاسِ ٱتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَٰهَيۡنِ مِن دُونِ ٱللَّهِۖ قَالَ سُبۡحَٰنَكَ مَا يَكُونُ لِيٓ أَنۡ أَقُولَ مَا لَيۡسَ لِي بِحَقٍّۚ إِن كُنتُ قُلۡتُهُۥ فَقَدۡ عَلِمۡتَهُۥۚ تَعۡلَمُ مَا فِي نَفۡسِي وَلَآ أَعۡلَمُ مَا فِي نَفۡسِكَۚ إِنَّكَ أَنتَ عَلَّٰمُ ٱلۡغُيُوبِ

Kujto kur Allahu do të thotë: "O Isa, biri i Merjemes! Vallë, ti u the njerëzve: "Më merrni mua dhe nënën time si dy hyjni krahas Allahut?!" Ai (Isai) do të thotë: "Ti je i patëmeta! Mua nuk më takon të them diçka për të cilën nuk kam aspak të drejtë. Po t'u kisha thënë ashtu, Ti, me siguri, do ta dije. Ti e di çfarë ka në shpirtin tim, kurse unë nuk e di çfarë ka në Qenien Tënde. Ti je i Vetmi që i di të gjitha fshehtësitë.