අර්ථ කථනය පරිච්ඡේදය අල් මුතෆ්ෆිෆීන් - ඉංග්‍රීසි පරිවර්තනය - රුව්වාද් පරිවර්තන මධ්‍යස්ථානය - පිටු අංක 588 - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 5

لِيَوۡمٍ عَظِيمٖ

for a momentous Day,

වාක්‍යය: 6

يَوۡمَ يَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

a Day when people will stand before the Lord of the worlds?

වාක්‍යය: 7

كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٖ

No indeed! The record of the wicked is surely in Sijjīn.

වාක්‍යය: 8

وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سِجِّينٞ

How do you know what Sijjīn is?

වාක්‍යය: 9

كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ

It is a clearly inscribed Record.

වාක්‍යය: 10

وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ

Woe on that Day to the deniers,

වාක්‍යය: 11

ٱلَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

those who deny the Judgment Day!

වාක්‍යය: 12

وَمَا يُكَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا كُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ

None denies it except every sinful transgressor.

වාක්‍යය: 13

إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

When Our verses are recited to him, he says, “Ancient fables^[2]!”

[2] i.e., tales of old times, legends of former peoples.

වාක්‍යය: 14

كَلَّاۖ بَلۡۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ

No indeed! Their hearts have been stained by what they used to commit^[3]!

[3] i.e., their sins and evil deeds.

වාක්‍යය: 15

كَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ

No indeed! On that Day they will be barred from seeing their Lord^[4].

[4] As a punishment, since the believers will see Him.

වාක්‍යය: 16

ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِيمِ

They will then surely enter the Blazing Fire,

වාක්‍යය: 17

ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ

then they will be told, “This is what you used to deny.”

වාක්‍යය: 18

كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ

No indeed! The record of the righteous is certainly in ‘illiyyīn –

වාක්‍යය: 19

وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا عِلِّيُّونَ

and how do you know what ‘illiyyūn is? –

වාක්‍යය: 20

كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ

It is a record inscribed,

වාක්‍යය: 21

يَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ

witnessed by those who are close to Allah.

වාක්‍යය: 22

إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِي نَعِيمٍ

Indeed, the righteous will be in Bliss,

වාක්‍යය: 23

عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ

seated on the couches, gazing in wonder.

වාක්‍යය: 24

تَعۡرِفُ فِي وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِيمِ

You will see on their faces the radiance of bliss.

වාක්‍යය: 25

يُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِيقٖ مَّخۡتُومٍ

They will be served to drink pure wine from a sealed container,

වාක්‍යය: 26

خِتَٰمُهُۥ مِسۡكٞۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلۡيَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ

whose last sip is musk^[5] – let those who strive, strive for that –

[5] i.e., having a lingering odor.

වාක්‍යය: 27

وَمِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِيمٍ

and it will be mixed with water from the spring of Tasnīm^[6],

[6] It is the highest spring in Paradise.

වාක්‍යය: 28

عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ

a spring from which those who are close to Allah will drink.

වාක්‍යය: 29

إِنَّ ٱلَّذِينَ أَجۡرَمُواْ كَانُواْ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ يَضۡحَكُونَ

Indeed, the wicked used to laugh at the believers;

වාක්‍යය: 30

وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ يَتَغَامَزُونَ

when they passed by them, they would wink at one another,

වාක්‍යය: 31

وَإِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَكِهِينَ

and when they went back to their people, they would return exulting.

වාක්‍යය: 32

وَإِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ

When they saw the believers, they would say, “These people are truly misguided,”

වාක්‍යය: 33

وَمَآ أُرۡسِلُواْ عَلَيۡهِمۡ حَٰفِظِينَ

although they were not sent as their keepers.