අර්ථ කථනය වාක්‍යය 12 පරිච්ඡේදය යූනුස් - ප්‍රංශ පරිවර්තනය - රෂීඩ් මආෂ් - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 12

وَإِذَا مَسَّ ٱلۡإِنسَٰنَ ٱلضُّرُّ دَعَانَا لِجَنۢبِهِۦٓ أَوۡ قَاعِدًا أَوۡ قَآئِمٗا فَلَمَّا كَشَفۡنَا عَنۡهُ ضُرَّهُۥ مَرَّ كَأَن لَّمۡ يَدۡعُنَآ إِلَىٰ ضُرّٖ مَّسَّهُۥۚ كَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِلۡمُسۡرِفِينَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

12 Frappé par le malheur, l’homme Nous implore, allongé sur le côté, assis ou debout. Mais dès que Nous mettons un terme à ses souffrances, il reprend ses habitudes, comme s’il ne Nous avait pas supplié de le délivrer du mal qui l’accablait. C’est ainsi que les œuvres des impies sont embellies à leurs yeux.