අර්ථ කථනය වාක්‍යය 34 පරිච්ඡේදය සූරා අල් බකරා - මක්දූනියානු අර්ථකථනය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 34

وَإِذۡ قُلۡنَا لِلۡمَلَٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ أَبَىٰ وَٱسۡتَكۡبَرَ وَكَانَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

34. И кога им кажавме на мелеците: „Поклонете му се на Адем со сеџда13!“, тие сите се поклонија освен Иблис14, кој одби, се вообрази и стана неверник.“

13 Сеџда (ар.) - спуштање ничкум, положба на длабоко поклонение кога човекот со своите чело, нос, дланки, колена и стапала го допира тлото. Сеџдата претставува чин на обожување и составен дел од намазот. Во контекстот на ова кажување за создавањето на првиот човек, ова поклонение е знак на тотална покорност, преданост, величење, славење и обожување кон Бог и почитување на човекот како суштество и создание кое е на повисоко ниво од ангелите (не поради својата безгрешност, туку поради својството на слободна волја и одговорност на Судниот ден).
14 Иблис (ар.) - Луцифер, сатаната. Според Куранот, тој не бил ангел, туку демон (џинн) кој поради својата побожност бил во друштво со ангелите. Со неговата побуна против наредбата и волјата Божја, станува предводник на останатите демони неверници, односно ѓаволи (шејтани).