අර්ථ කථනය වාක්‍යය 79 පරිච්ඡේදය සූරා අල් අන්බියා - ශුද්ධ වූ අල්කුර්ආන් අර්ථ විිවරණයේ සංෂිප්ත අනුවාදය - පර්සියානු පරිවර්තනය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 79

فَفَهَّمْنٰهَا سُلَیْمٰنَ ۚ— وَكُلًّا اٰتَیْنَا حُكْمًا وَّعِلْمًا ؗ— وَّسَخَّرْنَا مَعَ دَاوٗدَ الْجِبَالَ یُسَبِّحْنَ وَالطَّیْرَ ؕ— وَكُنَّا فٰعِلِیْنَ ۟

آنگاه مسأله را به سلیمان فهماندیم بی آن که به داود بگوییم، و به هر یک از داوود و سلیمان نبوت و علم به احکام شریعت را آموختيم، و آن (پیامبری و علم به شریعت) را تنها مخصوص سلیمان قرار ندادیم. کوه ها و پرندگان را به تسخیر داوود در آوردیم که همراه با تسبیح او، تسبیح می گفتند، و ما تفهیم کننده ی مسأله به سلیمان و بخشنده ی حکم و علم (به سلیمان و داود) و تسخیر کننده (کوه ها و پرندگان برای داود)، بودیم.

මෙ⁣ම පිටුවේ තිබෙන වැකිවල ප්‍රයෝජන:

• فعل الخير والصلاة والزكاة، مما اتفقت عليه الشرائع السماوية.

کار خیر و نماز و زکات، از جمله مواردی است که شرایع آسمانی در آن اتفاق دارند.

• ارتكاب الفواحش سبب في وقوع العذاب المُسْتَأْصِل.

ارتکاب فواحش یکی از اسباب وقوع عذاب نابودگر است.

• الصلاح سبب في الدخول في رحمة الله.

اعمال نیک سبب ورود در رحمت الله است.

• الدعاء سبب في النجاة من الكروب.

دعا سبب نجات از اندوه است.