අර්ථ කථනය වාක්‍යය 24 පරිච්ඡේදය සූරා අල් හදීද් - ශුද්ධ වූ අල්කුර්ආන් අර්ථ විිවරණයේ සංෂිප්ත අනුවාදය - පර්සියානු පරිවර්තනය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 24

١لَّذِیْنَ یَبْخَلُوْنَ وَیَاْمُرُوْنَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ ؕ— وَمَنْ یَّتَوَلَّ فَاِنَّ اللّٰهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیْدُ ۟

کسانی‌که در آنچه انفاق آن برای‌شان واجب است بخل می‌ورزند، و دیگران را به بخل امر می‌کنند زیان‌دیده‌ هستند، و هرکس از طاعت الله روی بگرداند هرگز به الله زیان نخواهد رساند و فقط به خودش زیان می‌رساند؛ زیرا الله همان ذات بی‌نیازی است که به طاعت بندگانش نیازی ندارد، و در هر حالی ستوده‌شده است.

මෙ⁣ම පිටුවේ තිබෙන වැකිවල ප්‍රයෝජන:

• الزهد في الدنيا وما فيها من شهوات، والترغيب في الآخرة وما فيها من نعيم دائم يُعينان على سلوك الصراط المستقيم.

زهد در دنیا و لذت‌هایش و ترغیب به آخرت و نعمت‌های جاویدانش بر پیمودن راه راست کمک می‌کند.

• وجوب الإيمان بالقدر.

وجوب ایمان به تقدیر.

• من فوائد الإيمان بالقدر عدم الحزن على ما فات من حظوظ الدنيا.

یکی از فواید ایمان به تقدیر، غم‌نخوردن بر آن‌ دسته از بهره دنیا است که از دست برود.

• البخل والأمر به خصلتان ذميمتان لا يتصف بهما المؤمن.

بخل و امر به آن، دو خصلت ناپسند است که در مؤمنان وجود ندارد.