අර්ථ කථනය පරිච්ඡේදය සූරා අල් කාරිආ - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

سوره قارعه

වාක්‍යය: 1

اَلْقَارِعَةُ ۟ۙ

﴿ٱلۡقَارِعَةُ﴾ از نام‌های روز قیامت است، و به «قارعه» نامگذاری شده است؛ چون مردم را فرو می‌کوبد و وحشت‌هایش آنان را پریشان می‌گرداند. بنابراین آن را مهم و بزرگ برشمرد و فرمود: (﴿ٱلۡقَارِعَةُ مَا ٱلۡقَارِعَةُ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡقَارِعَةُ))

වාක්‍යය: 2

مَا الْقَارِعَةُ ۟ۚ

﴿ٱلۡقَارِعَةُ﴾ از نام‌های روز قیامت است، و به «قارعه» نامگذاری شده است؛ چون مردم را فرو می‌کوبد و وحشت‌هایش آنان را پریشان می‌گرداند. بنابراین آن را مهم و بزرگ برشمرد و فرمود: (﴿ٱلۡقَارِعَةُ مَا ٱلۡقَارِعَةُ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡقَارِعَةُ))

වාක්‍යය: 3

وَمَاۤ اَدْرٰىكَ مَا الْقَارِعَةُ ۟ؕ

﴿ٱلۡقَارِعَةُ﴾ از نام‌های روز قیامت است، و به «قارعه» نامگذاری شده است؛ چون مردم را فرو می‌کوبد و وحشت‌هایش آنان را پریشان می‌گرداند. بنابراین آن را مهم و بزرگ برشمرد و فرمود: (﴿ٱلۡقَارِعَةُ مَا ٱلۡقَارِعَةُ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡقَارِعَةُ))

වාක්‍යය: 4

یَوْمَ یَكُوْنُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوْثِ ۟ۙ

در آن روز، مردم از شدّت وحشت و هراس چون پروانه‌های پراکنده شده می‌گردند؛ پروانه‌هایی که برخی به میان برخی می‌روند و موج می‌زنند و نمی‌دانند کجا می‌روند، و هرگاه آتشی روشن شود همه به سوی آن می‌روند؛ چون درک آنها ضعیف است و مردم که دارای عقل هستند در روز قیامت چنین خواهند بود.

වාක්‍යය: 5

وَتَكُوْنُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوْشِ ۟ؕ

﴿وَتَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ ٱلۡمَنفُوشِ﴾ اما کوه‌های سخت و پرصلابت مانند پشم حلاجی شده خواهند شد، پشمی که بسیار ضعیف است و کوچک‌ترین بادی آن را به هوا می‌برد. خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَتَرَى ٱلۡجِبَالَ تَحۡسَبُهَا جَامِدَةٗ وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ ٱلسَّحَابِ﴾ و کوه‌ها را جامد می‌پنداری، اما آنها چون ابرها حرکت می‌کنند. سپس کوه‌ها به گرد و غباری پراکنده تبدیل می‌شوند و از بین می‌روند، و چیزی از آنها باقی نمی‌ماند. پس در این وقت ترازوها نصب می‌گردند، و مردم به دو گروه نیکبخت و بدبخت تقسیم می‌شوند.

වාක්‍යය: 6

فَاَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِیْنُهٗ ۟ۙ

﴿فَأَمَّا مَن ثَقُلَتۡ مَوَٰزِينُهُۥ فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ﴾ هرکس نیکی‌هایش از بدی‌هایش بیشتر باشد

වාක්‍යය: 7

فَهُوَ فِیْ عِیْشَةٍ رَّاضِیَةٍ ۟ؕ

در زندگی رضایت‌بخشی در بهشت پرناز و نعمت به سر خواهد برد.

වාක්‍යය: 8

وَاَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِیْنُهٗ ۟ۙ

﴿وَأَمَّا مَنۡ خَفَّتۡ مَوَٰزِينُهُۥ﴾ و اما کسی که کفّه‌های ترازوی اعمالش سبک باشد، به این صورت که نیکی‌هایی نداشته باشد که در برابر بدی‌هایش بایستد.

වාක්‍යය: 9

فَاُمُّهٗ هَاوِیَةٌ ۟ؕ

﴿فَأُمُّهُۥ هَاوِيَةٞ﴾ جایگاه و مسکن او آتش دوزخ است. یکی از نام‌های دوزخ «هاویه» می‌باشد، و دوزخ به منزلۀ مادرش می‌باشد و همواره او را در آغوش می‌گیرد. همان‌طور که خداوند متعال می‌فرماید: ﴿إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا﴾ بی‌گمان، عذاب آن سخت خواهد بود. و بعضی گفته‌اند که معنی آیه چنین است: او بر سر در دوزخ انداخته می‌شود.

වාක්‍යය: 10

وَمَاۤ اَدْرٰىكَ مَا هِیَهْ ۟ؕ

﴿وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا هِيَهۡ﴾ این تعظیم و مهم جلوه دادن جهنم است.

වාක්‍යය: 11

نَارٌ حَامِیَةٌ ۟۠

سپس آن را تفسیر کرد که ﴿نَارٌ حَامِيَةُۢ﴾ آتشی بسیار گرم و سوزان است، و از آتش دنیا هفتاد برابر گرم‌تر و سوزنده‌تر می‌باشد. از خداوند به آن پناه می‌بریم.