Përkthimi i kuptimeve Ajeti 117 Surja Suretu Hud - El Muhtesar fi tefsir el Kuran el Kerim - Përkthimi boshnjakisht - Enciklopedia e Kuranit Fisnik

Ajeti: 117

وَمَا كَانَ رَبُّكَ لِيُهۡلِكَ ٱلۡقُرَىٰ بِظُلۡمٖ وَأَهۡلُهَا مُصۡلِحُونَ

O Poslaniče, tvog Gospodar nije kaznio nijedan narod koji živi u nekom naselju ukoliko su bili dobri ljudi koji ujedno popravljaju stanje na Zemlji, već je kaznio one koji su bili smutljivci zbog svog nevjerstva, nepravde i drugih grijeha.

Dobitë e ajeteve të kësaj faqeje:

• وجوب الاستقامة على دين الله تعالى.

Ovi ajeti ukazuju na obaveznost ustrajnosti na Allahovoj vjeri.

• التحذير من الركون إلى الكفار الظالمين بمداهنة أو مودة.

Ovi ajeti upozoravaju na priklanjanje nevjernicima nepravednicima činjenjem zabranjenog radi njih ili pružanjem ljubavi njima.

• بيان سُنَّة الله تعالى في أن الحسنة تمحو السيئة.

Ovi ajeti ukazuju na Allahov zakon da dobra djela brišu loša.

• الحث على إيجاد جماعة من أولي الفضل يأمرون بالمعروف، وينهون عن الفساد والشر، وأنهم عصمة من عذاب الله.

Ovi ajeti podstiču na formiranje skupine dobrih ljudi koji se bave podsticanjem na dobro i odvraćanjem od zla i nevaljalog, jer postojanje takve skupine iziskuje Allahovu zaštitu tog naroda od kazne.