மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அஸ்ஸுக்ருப் - அல்பேனிய மொழிபெயர்ப்பு- அர்ருவ்வாத் மொழிபெயர்ப்பு நிலையம் (இதன் பணிகள் நடைபெறுகின்றன) - பக்க எண் 491 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 23

وَكَذَٰلِكَ مَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ فِي قَرۡيَةٖ مِّن نَّذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتۡرَفُوهَآ إِنَّا وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا عَلَىٰٓ أُمَّةٖ وَإِنَّا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم مُّقۡتَدُونَ

Kështu pra, sa herë që dërgonim para teje paralajmërues në ndonjë qytet, pasanikët e tij thoshin: "Ne i kemi gjetur baballarët tanë në një fe dhe ne po ndjekim gjurmët e tyre."

வசனம்: 24

۞ قَٰلَ أَوَلَوۡ جِئۡتُكُم بِأَهۡدَىٰ مِمَّا وَجَدتُّمۡ عَلَيۡهِ ءَابَآءَكُمۡۖ قَالُوٓاْ إِنَّا بِمَآ أُرۡسِلۡتُم بِهِۦ كَٰفِرُونَ

Ai (i dërguari) u thoshte: "A edhe nëse ju sjell diçka më të drejtë se ajo në të cilën i gjetët baballarët tuaj?!" Ata përgjigjeshin: "Ne nuk besojmë në atë me të cilën jeni dërguar."

வசனம்: 25

فَٱنتَقَمۡنَا مِنۡهُمۡۖ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُكَذِّبِينَ

Atëherë, Ne hakmerreshim ndaj tyre. Shiko pra si ishte fundi i përgënjeshtruesve!

வசனம்: 26

وَإِذۡ قَالَ إِبۡرَٰهِيمُ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦٓ إِنَّنِي بَرَآءٞ مِّمَّا تَعۡبُدُونَ

Kujto kur Ibrahimi i tha babait dhe popullit të vet: "Unë largohem nga ata që ju i adhuroni

வசனம்: 27

إِلَّا ٱلَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُۥ سَيَهۡدِينِ

në vend të Atij që më ka krijuar. Ai do të më udhëzojë mua në rrugën e drejtë."

வசனம்: 28

وَجَعَلَهَا كَلِمَةَۢ بَاقِيَةٗ فِي عَقِبِهِۦ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ

Ai e bëri këtë fjalë^[1] të qëndrueshme ndër pasardhësit e tij, që ata të kthehen (në besimin e drejtë).

[1] Fjalën "La ilahe il-lallah"

வசனம்: 29

بَلۡ مَتَّعۡتُ هَٰٓؤُلَآءِ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ جَآءَهُمُ ٱلۡحَقُّ وَرَسُولٞ مُّبِينٞ

Në të vërtetë, Unë u dhashë këtyre dhe etërve të tyre jetë të gjatë, derisa u erdhi e vërteta dhe një i dërguar i qartë.

வசனம்: 30

وَلَمَّا جَآءَهُمُ ٱلۡحَقُّ قَالُواْ هَٰذَا سِحۡرٞ وَإِنَّا بِهِۦ كَٰفِرُونَ

Por, kur u erdhi e vërteta, ata thanë: "Kjo është magji dhe ne nuk e besojmë atë."

வசனம்: 31

وَقَالُواْ لَوۡلَا نُزِّلَ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانُ عَلَىٰ رَجُلٖ مِّنَ ٱلۡقَرۡيَتَيۡنِ عَظِيمٍ

Po ashtu thanë: "Përse nuk iu shpall ky Kuran një njeriu të madh nga këto dy qytete?!"

வசனம்: 32

أَهُمۡ يَقۡسِمُونَ رَحۡمَتَ رَبِّكَۚ نَحۡنُ قَسَمۡنَا بَيۡنَهُم مَّعِيشَتَهُمۡ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۚ وَرَفَعۡنَا بَعۡضَهُمۡ فَوۡقَ بَعۡضٖ دَرَجَٰتٖ لِّيَتَّخِذَ بَعۡضُهُم بَعۡضٗا سُخۡرِيّٗاۗ وَرَحۡمَتُ رَبِّكَ خَيۡرٞ مِّمَّا يَجۡمَعُونَ

Mos vallë, janë ata që e ndajnë mëshirën e Zotit tënd?! Ne ua kemi ndarë atyre jetesën në jetën e kësaj bote dhe kemi ngritur disa mbi të tjerët në shkallë, në mënyrë që disa prej tyre t'u shërbejnë të tjerëve. Mëshira e Zotit tënd është më e mirë se ajo që grumbullojnë ata.

வசனம்: 33

وَلَوۡلَآ أَن يَكُونَ ٱلنَّاسُ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ لَّجَعَلۡنَا لِمَن يَكۡفُرُ بِٱلرَّحۡمَٰنِ لِبُيُوتِهِمۡ سُقُفٗا مِّن فِضَّةٖ وَمَعَارِجَ عَلَيۡهَا يَظۡهَرُونَ

Po të mos ishte që njerëzit do të bëheshin një bashkësi (në mosbesim), Ne do t'u bënim atyre që mohojnë të Gjithëmëshirshmin prej argjendi çatitë e shtëpive të tyre, shkallët nëpër të cilat ngjiten,