மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் யூஸுப் - சர்கேசிய மொழிபெயர்ப்பு - மொழிபெயர்ப்பு முன்னோடிகள் மையம் - பக்க எண் 241 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 44

قَالُوٓاْ أَضۡغَٰثُ أَحۡلَٰمٖۖ وَمَا نَحۡنُ بِتَأۡوِيلِ ٱلۡأَحۡلَٰمِ بِعَٰلِمِينَ

Абыхэм жаIащ: "Ар мыхьэнэншэ пщIыхьэпIэщ! Дэ апхуэдэ пщIыхьэпIэхэм къикIым хэтщIыкIкъым зыри"

வசனம்: 45

وَقَالَ ٱلَّذِي نَجَا مِنۡهُمَا وَٱدَّكَرَ بَعۡدَ أُمَّةٍ أَنَا۠ أُنَبِّئُكُم بِتَأۡوِيلِهِۦ فَأَرۡسِلُونِ

Абдежым къелауэ щытам жиIащ, къищIэжри зэман дэкIауэ: "Сэ вжесIэнщ абы къикIыр, сывгъакIуэ къудей"

வசனம்: 46

يُوسُفُ أَيُّهَا ٱلصِّدِّيقُ أَفۡتِنَا فِي سَبۡعِ بَقَرَٰتٖ سِمَانٖ يَأۡكُلُهُنَّ سَبۡعٌ عِجَافٞ وَسَبۡعِ سُنۢبُلَٰتٍ خُضۡرٖ وَأُخَرَ يَابِسَٰتٖ لَّعَلِّيٓ أَرۡجِعُ إِلَى ٱلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَعۡلَمُونَ

Юсуф! ЛIы пэж! КъыджеIэ мыбы къикIыр: жэм пшэриблыр жэм уэдиблым яшхыр, итIани щхьэмыж щхъуантIиблрэ, щхьэмыж гъуауи блырэ. ЦIыхухэм я деж згъэзэжынщи, абыхэм ящIэнкIэ мэхъур

வசனம்: 47

قَالَ تَزۡرَعُونَ سَبۡعَ سِنِينَ دَأَبٗا فَمَا حَصَدتُّمۡ فَذَرُوهُ فِي سُنۢبُلِهِۦٓ إِلَّا قَلِيلٗا مِّمَّا تَأۡكُلُونَ

Абы жиIащ: "ИлъэсиблкIэ хуабжьу фысэнущ, абым къэфхар щхьэмыжым зэрилъу къэвгъанэ фшхыну тIэкIум фIэкIа къэмынэу

வசனம்: 48

ثُمَّ يَأۡتِي مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ سَبۡعٞ شِدَادٞ يَأۡكُلۡنَ مَا قَدَّمۡتُمۡ لَهُنَّ إِلَّا قَلِيلٗا مِّمَّا تُحۡصِنُونَ

ИтIанэ къэкIуэнущ илъэсибл хьэлъэ, абыхэм вгъэтIылъар яшхыжынущ фхъума тIэкIум фIэкI къэмынэу

வசனம்: 49

ثُمَّ يَأۡتِي مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ عَامٞ فِيهِ يُغَاثُ ٱلنَّاسُ وَفِيهِ يَعۡصِرُونَ

ИтIанэ къэкIуэну илъэсым цIыхум уэшх куэду къахуешхынущ, абдежым пхъэщхьэмыщхьэхэм къыщIэкIыпхъэр къыщIахунущ"

வசனம்: 50

وَقَالَ ٱلۡمَلِكُ ٱئۡتُونِي بِهِۦۖ فَلَمَّا جَآءَهُ ٱلرَّسُولُ قَالَ ٱرۡجِعۡ إِلَىٰ رَبِّكَ فَسۡـَٔلۡهُ مَا بَالُ ٱلنِّسۡوَةِ ٱلَّٰتِي قَطَّعۡنَ أَيۡدِيَهُنَّۚ إِنَّ رَبِّي بِكَيۡدِهِنَّ عَلِيمٞ

Пщым жиIащ: "Къысхуэфшэ ар". ЛIыкIуэр и деж къыщыкIуэм, абы жриIащ: "Уи зиусхьэным и деж гъэзэжи еупщI: "Зи Iэхэр зыбзыжа бзылъхугъэхэм сыт я Iуэхур? ИпэжыпIэкIэ си Тхьэм ещIэр абыхэм я хьилагъэр"

வசனம்: 51

قَالَ مَا خَطۡبُكُنَّ إِذۡ رَٰوَدتُّنَّ يُوسُفَ عَن نَّفۡسِهِۦۚ قُلۡنَ حَٰشَ لِلَّهِ مَا عَلِمۡنَا عَلَيۡهِ مِن سُوٓءٖۚ قَالَتِ ٱمۡرَأَتُ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡـَٰٔنَ حَصۡحَصَ ٱلۡحَقُّ أَنَا۠ رَٰوَدتُّهُۥ عَن نَّفۡسِهِۦ وَإِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

ЯупщIащ: "Сыт жыфIэнур фэ, Юсуф хьилагъэу кIэлъызефхьар зыдевгъэхьэхыну?" Абыхэм жаIащ: "Алыхьым дыкъихъумэ! Зыри Iейуэ дэтлъэгъуакъым абы". Зиусхьэным и фызым жиIащ: "Иджы пэжыр къыщIэкIащ, сэращ ар зыдезгъэхьэхыну и ужьым итар. Ар пэжхэм щыщ атIэ

வசனம்: 52

ذَٰلِكَ لِيَعۡلَمَ أَنِّي لَمۡ أَخُنۡهُ بِٱلۡغَيۡبِ وَأَنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي كَيۡدَ ٱلۡخَآئِنِينَ

ИрещIэр абы щэхуу къызэрызмыгъэпцIар, Алыхьым игъакIуэкъым епцIыжакIуэхэм я хьилагъэхэр