மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அபஸ - பாரசீக தாரி மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

سورۀ عبس

வசனம்: 1

عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ

روی ترش کرد و اعراض نمود.

வசனம்: 2

أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ

به این که نزد او نابینا آمد.

வசனம்: 3

وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ

و تو چه دانی که او شاید در پی پاکی باشد.

வசனம்: 4

أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ

یا پند گیرد، پس آن پند به او سودی رساند.

வசனம்: 5

أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ

اما کسی که خود را بی‌نیاز می‌داند.

வசனம்: 6

فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ

پس تو در پی او شدی؟

வசனம்: 7

وَمَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ

و اگر او (شخص بی‌نیاز) پاک هم نشود، گناهی بر تو نیست.

வசனம்: 8

وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ

و اما کسی که شتابان نزد او آمد.

வசனம்: 9

وَهُوَ يَخۡشَىٰ

در حالی که (از الله) می‌ترسید.

வசனம்: 10

فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ

پس تو (به دیگران مشغول شده) از وی روی‌گردان می‌شوی.

வசனம்: 11

كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ

چنین نیست (که آن‌ها می‌پندارند) یقیناً قرآن وسیله‌ای پند است.

வசனம்: 12

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ

پس هرکس (پند) بخواهد باید آن را یاد کند.

வசனம்: 13

فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ

(همانا آیات قرآن) در صحیفه‌های قدرمند درج و محفوظ است.

வசனம்: 14

مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۭ

که بلندمرتبه و پاکیزه است.

வசனம்: 15

بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ

به دستِ نویسندگان.

வசனம்: 16

كِرَامِۭ بَرَرَةٖ

بزرگوار و نیک‌کردار.

வசனம்: 17

قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ

مرگ بر این انسان (کافر و سرکش)، چه ناشکر است!

வசனம்: 18

مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ

(دقت نکرده که) الله او را از چه چیز آفریده است؟

வசனம்: 19

مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ

از نطفه (قطرۀ منی در رحم مادر) او را آفرید، پس (اندازۀ ماندن او در رحم مادر را) مقرر کرد.

வசனம்: 20

ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ

باز راه را برای او آسان گردانید.

வசனம்: 21

ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ

باز (بعد از پایان‌یافتن عمر) او را می‌میراند و در قبر می‌نهد.

வசனம்: 22

ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ

باز هر وقتی که بخواهد او را زنده می‌کند.

வசனம்: 23

كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ

نه! آنچه را که به او فرمان داده بود انجام نداد.

வசனம்: 24

فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ

پس باید انسان به غذای خود بنگرد.

வசனம்: 25

أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا

(که) ما آب را به فراوانی فرو ریختیم.

வசனம்: 26

ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا

باز زمین را به خوبی شگافتیم.

வசனம்: 27

فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا

پس در زمین دانه‌ها را رویانیدیم.

வசனம்: 28

وَعِنَبٗا وَقَضۡبٗا

و (درخت‌های) انگور و سبزیجات را.

வசனம்: 29

وَزَيۡتُونٗا وَنَخۡلٗا

و (درخت‌های) زیتون و خرما را.

வசனம்: 30

وَحَدَآئِقَ غُلۡبٗا

و باغ‌های پر درخت را.

வசனம்: 31

وَفَٰكِهَةٗ وَأَبّٗا

و میوه‌ها و علف‌زارها (چراگاه‌ها) را.

வசனம்: 32

مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ

(این همه را آفریدیم) برای نفع شما و حیواناتِ شما.

வசனம்: 33

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ

پس چون آواز سخت و هولناک (قیامت) بیاید.

வசனம்: 34

يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ

روزی که انسان از برادر خود می‌گریزد.

வசனம்: 35

وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ

و از مادر و پدر خود.

வசனம்: 36

وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ

و از زن و فرزند خود.

வசனம்: 37

لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ

(چون) هرکس از آنان در آن روز حالتی دارد که برایش کفایت می‌کند.

வசனம்: 38

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ

در آن روز چهره‌هایی شاد و درخشانند.

வசனம்: 39

ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ

و خوش و خندانند.

வசனம்: 40

وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ

و در آن روز چهره‌هایی است که بر آن‌ها غبار نشسته است.

வசனம்: 41

تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ

چهرۀ آن‌ها را سیاهی و تاریکی پوشانده است.

வசனம்: 42

أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ

این‌ها همان گروه کافرِ بدکار‌اند.