Traduction des sens Sourate ‘ABASA - Traduction en persan afghan - Encyclopédie du Noble Coran

سورۀ عبس

Verset: 1

عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ

روی ترش کرد و اعراض نمود.

Verset: 2

أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ

به این که نزد او نابینا آمد.

Verset: 3

وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ

و تو چه دانی که او شاید در پی پاکی باشد.

Verset: 4

أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ

یا پند گیرد، پس آن پند به او سودی رساند.

Verset: 5

أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ

اما کسی که خود را بی‌نیاز می‌داند.

Verset: 6

فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ

پس تو در پی او شدی؟

Verset: 7

وَمَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ

و اگر او (شخص بی‌نیاز) پاک هم نشود، گناهی بر تو نیست.

Verset: 8

وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ

و اما کسی که شتابان نزد او آمد.

Verset: 9

وَهُوَ يَخۡشَىٰ

در حالی که (از الله) می‌ترسید.

Verset: 10

فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ

پس تو (به دیگران مشغول شده) از وی روی‌گردان می‌شوی.

Verset: 11

كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ

چنین نیست (که آن‌ها می‌پندارند) یقیناً قرآن وسیله‌ای پند است.

Verset: 12

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ

پس هرکس (پند) بخواهد باید آن را یاد کند.

Verset: 13

فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ

(همانا آیات قرآن) در صحیفه‌های قدرمند درج و محفوظ است.

Verset: 14

مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۭ

که بلندمرتبه و پاکیزه است.

Verset: 15

بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ

به دستِ نویسندگان.

Verset: 16

كِرَامِۭ بَرَرَةٖ

بزرگوار و نیک‌کردار.

Verset: 17

قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ

مرگ بر این انسان (کافر و سرکش)، چه ناشکر است!

Verset: 18

مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ

(دقت نکرده که) الله او را از چه چیز آفریده است؟

Verset: 19

مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ

از نطفه (قطرۀ منی در رحم مادر) او را آفرید، پس (اندازۀ ماندن او در رحم مادر را) مقرر کرد.

Verset: 20

ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ

باز راه را برای او آسان گردانید.

Verset: 21

ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ

باز (بعد از پایان‌یافتن عمر) او را می‌میراند و در قبر می‌نهد.

Verset: 22

ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ

باز هر وقتی که بخواهد او را زنده می‌کند.

Verset: 23

كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ

نه! آنچه را که به او فرمان داده بود انجام نداد.

Verset: 24

فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ

پس باید انسان به غذای خود بنگرد.

Verset: 25

أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا

(که) ما آب را به فراوانی فرو ریختیم.

Verset: 26

ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا

باز زمین را به خوبی شگافتیم.

Verset: 27

فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا

پس در زمین دانه‌ها را رویانیدیم.

Verset: 28

وَعِنَبٗا وَقَضۡبٗا

و (درخت‌های) انگور و سبزیجات را.

Verset: 29

وَزَيۡتُونٗا وَنَخۡلٗا

و (درخت‌های) زیتون و خرما را.

Verset: 30

وَحَدَآئِقَ غُلۡبٗا

و باغ‌های پر درخت را.

Verset: 31

وَفَٰكِهَةٗ وَأَبّٗا

و میوه‌ها و علف‌زارها (چراگاه‌ها) را.

Verset: 32

مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ

(این همه را آفریدیم) برای نفع شما و حیواناتِ شما.

Verset: 33

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ

پس چون آواز سخت و هولناک (قیامت) بیاید.

Verset: 34

يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ

روزی که انسان از برادر خود می‌گریزد.

Verset: 35

وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ

و از مادر و پدر خود.

Verset: 36

وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ

و از زن و فرزند خود.

Verset: 37

لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ

(چون) هرکس از آنان در آن روز حالتی دارد که برایش کفایت می‌کند.

Verset: 38

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ

در آن روز چهره‌هایی شاد و درخشانند.

Verset: 39

ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ

و خوش و خندانند.

Verset: 40

وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ

و در آن روز چهره‌هایی است که بر آن‌ها غبار نشسته است.

Verset: 41

تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ

چهرۀ آن‌ها را سیاهی و تاریکی پوشانده است.

Verset: 42

أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ

این‌ها همان گروه کافرِ بدکار‌اند.