மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அல்பஜ்ர் - மெசிடோனிய மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

ЕЛ ФЕЏР(Зорa)

வசனம்: 1

وَٱلۡفَجۡرِ

1. Се колнам во зората,

வசனம்: 2

وَلَيَالٍ عَشۡرٖ

2. и во десетте ноќи,

வசனம்: 3

وَٱلشَّفۡعِ وَٱلۡوَتۡرِ

3. парни и непарни,

வசனம்: 4

وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَسۡرِ

4. и во ноќта кога исчезнува!

வசனம்: 5

هَلۡ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٞ لِّذِي حِجۡرٍ

5. Зарем за паметниот тоа не е заклетва?

வசனம்: 6

أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ

6. Зарем не знаеш, со народот Ад, Господарот твој што стори;

வசனம்: 7

إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ

7. и со жителите на Ирем, кои имаа градби со високи столбови,

வசனம்: 8

ٱلَّتِي لَمۡ يُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِي ٱلۡبِلَٰدِ

8. на коишто слични во ниедна земја им немаше;

வசனம்: 9

وَثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ

9. и со народот Семуд, кои ги делкаа карпите во долините,

வசனம்: 10

وَفِرۡعَوۡنَ ذِي ٱلۡأَوۡتَادِ

10. и со фараонот што имаше шатори; -

வசனம்: 11

ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ

11. кои на земјата насилство чинеа

வசனம்: 12

فَأَكۡثَرُواْ فِيهَا ٱلۡفَسَادَ

12. и пороци на неа умножија.

வசனம்: 13

فَصَبَّ عَلَيۡهِمۡ رَبُّكَ سَوۡطَ عَذَابٍ

13. Па Господарот твој со камшикот на страданието ги казни,

வசனம்: 14

إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ

14. зашто Господарот твој, навистина, набљудува сè!

வசனம்: 15

فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكۡرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَكۡرَمَنِ

15. А човекот, пак, кога Господарот негов сака да го искуша, па ќе му покаже почест и ќе го опсипе со благодати, вели: „Господарот мој кон мене благородно постапи!“.

வசனம்: 16

وَأَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيۡهِ رِزۡقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَهَٰنَنِ

16. А кога, пак, ќе го искуша со сиромаштија, човекот вели: „Господарот мој ме понижи!“.

வசனம்: 17

كَلَّاۖ بَل لَّا تُكۡرِمُونَ ٱلۡيَتِيمَ

17. А не е така! Вие внимание на сирачето не му посветувате,

வசனம்: 18

وَلَا تَحَٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

18. и сиромавиот да се нахрани – еден со друг не си советувате,

வசனம்: 19

وَتَأۡكُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَكۡلٗا لَّمّٗا

19. а наследството алчно го јадете

வசனம்: 20

وَتُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا

20. и богатството претерано го сакате!

வசனம்: 21

كَلَّآۖ إِذَا دُكَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَكّٗا دَكّٗا

21. А не чини така! Кога Земјата на парчиња ќе се здроби,

வசனம்: 22

وَجَآءَ رَبُّكَ وَٱلۡمَلَكُ صَفّٗا صَفّٗا

22. и кога Господарот твој ќе дојде со мелеците во редови наредени,

வசனம்: 23

وَجِاْيٓءَ يَوۡمَئِذِۭ بِجَهَنَّمَۚ يَوۡمَئِذٖ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ وَأَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّكۡرَىٰ

23. и кога тој Ден џехеннемот ќе биде доведен; тогаш човекот ќе се сети – а за што ќе му е тогаш сеќавањето?! -

வசனம்: 24

يَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي قَدَّمۡتُ لِحَيَاتِي

24. и ќе рече: „Камо среќа за овој живот да се подготвев!“

வசனம்: 25

فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٞ

25. Тој Ден никој како Него нема да казнува,

வசனம்: 26

وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٞ

26. и никој како Него нема во окови да врзува!

வசனம்: 27

يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ

27. А ти, о, душо смирена,

வசனம்: 28

ٱرۡجِعِيٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةٗ مَّرۡضِيَّةٗ

28. врати Му се на Господарот свој задоволна, а и Тој од тебе задоволен.

வசனம்: 29

فَٱدۡخُلِي فِي عِبَٰدِي

29. Па влези меѓу робовите Мои,

வசனம்: 30

وَٱدۡخُلِي جَنَّتِي

30. и влези во џеннетот Мој!