மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அஸ்ஸாபாத் - பாஷ்டோ மொழிபெயர்ப்பு - மொழிபெயர்ப்பு முன்னோடிகள் மையம் - பக்க எண் 449 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 77

وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهٗ هُمُ الْبٰقِیْنَ ۟ؗۖ

او د ده اولاده مو پاتېدونكې وګرځوله.

வசனம்: 78

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ؗۖ

او په وروستنو كې مو د هغه ښه نوم پرېښودلو.

வசனம்: 79

سَلٰمٌ عَلٰی نُوْحٍ فِی الْعٰلَمِیْنَ ۟

په ټولو مخلوقاتو كې دې پر نوح سلام وي.

வசனம்: 80

اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

نېكانو ته موږ همداسې بدله وركوو.

வசனம்: 81

اِنَّهٗ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

هغه يقيناً زموږ له مومنو بندګانو څخه و.

வசனம்: 82

ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْاٰخَرِیْنَ ۟

بيا مو هغه نور غرق كړل.

வசனம்: 83

وَاِنَّ مِنْ شِیْعَتِهٖ لَاِبْرٰهِیْمَ ۟ۘ

او بېشكه د هغه له تابعدارانو څخه ابراهيم و.

வசனம்: 84

اِذْ جَآءَ رَبَّهٗ بِقَلْبٍ سَلِیْمٍ ۟

كله چې خپل رب ته له روغ زړه سره راغى.

வசனம்: 85

اِذْ قَالَ لِاَبِیْهِ وَقَوْمِهٖ مَاذَا تَعْبُدُوْنَ ۟ۚ

كله چې هغه خپل پلار او قوم ته وويل: دا څه دي چې تاسي يې عبادت كوئ؟

வசனம்: 86

اَىِٕفْكًا اٰلِهَةً دُوْنَ اللّٰهِ تُرِیْدُوْنَ ۟ؕ

اّيا له الله پرته په دروغو جوړ شوي معبودان غواړئ.

வசனம்: 87

فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟

نو څه ګمان دی ستاسو په رب د عالمینو باندې.

வசனம்: 88

فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُوْمِ ۟ۙ

بيا يې په ستورو كې يو نظر واچولو.

வசனம்: 89

فَقَالَ اِنِّیْ سَقِیْمٌ ۟

وېلې: زه خو ناروغ يم.

வசனம்: 90

فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِیْنَ ۟

نو روان شول دوی د هغه نه شا ګرځوونکي.

வசனம்: 91

فَرَاغَ اِلٰۤی اٰلِهَتِهِمْ فَقَالَ اَلَا تَاْكُلُوْنَ ۟ۚ

نو دى پټ پټ د هغوى معبودانو [بوتان] ته ورغلو وېلې: آيا تاسي نه خورئ؟

வசனம்: 92

مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُوْنَ ۟

څه شوي دي پر تاسي خبرې هم نه كوئ؟

வசனம்: 93

فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِیْنِ ۟

نو پيل یې وکړ د هغوی په وهلو په ښې لاس سره.

வசனம்: 94

فَاَقْبَلُوْۤا اِلَیْهِ یَزِفُّوْنَ ۟

نو هغوى په منډه ورته رامخه كړه.

வசனம்: 95

قَالَ اَتَعْبُدُوْنَ مَا تَنْحِتُوْنَ ۟ۙ

وېلې اّيا د هغه څه عبادت کوئ چې په خپله يې تراشئ؟

வசனம்: 96

وَاللّٰهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُوْنَ ۟

حال دا چې تاسو هم الله پيدا كړي ياست او څه چې كوئ هغه هم.

வசனம்: 97

قَالُوا ابْنُوْا لَهٗ بُنْیَانًا فَاَلْقُوْهُ فِی الْجَحِیْمِ ۟

هغوى ويل: ده ته يوه ودانۍ جوړه كړئ بيا يې په اور كې واچوئ.

வசனம்: 98

فَاَرَادُوْا بِهٖ كَیْدًا فَجَعَلْنٰهُمُ الْاَسْفَلِیْنَ ۟

خو چې په ده يې هغه چل كول وغوښتل نو موږ هغوى لاندې كړل.

வசனம்: 99

وَقَالَ اِنِّیْ ذَاهِبٌ اِلٰی رَبِّیْ سَیَهْدِیْنِ ۟

او ده وويل: زه د خپل رب په لوري تلونكى يم، زر به هغه لار راوښايي.

வசனம்: 100

رَبِّ هَبْ لِیْ مِنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟

زما ربه! ما ته صالح اولاد راكړه.

வசனம்: 101

فَبَشَّرْنٰهُ بِغُلٰمٍ حَلِیْمٍ ۟

نو موږ د يو زغمونكي هلك زېرى وركړ.

வசனம்: 102

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یٰبُنَیَّ اِنِّیْۤ اَرٰی فِی الْمَنَامِ اَنِّیْۤ اَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرٰی ؕ— قَالَ یٰۤاَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ ؗ— سَتَجِدُنِیْۤ اِنْ شَآءَ اللّٰهُ مِنَ الصّٰبِرِیْنَ ۟

بيا كله چې له ده سره د منډې ترړې توانایي ته ورسېد، وېلې: زما زويه! زه خوب كې وينم چې تا حلالوم! نو ګوره چې ستا څه خيال دى؟ وېلې پلاره څه چې درته امر شوى هماغه وكړه، ان شاء الله ما به له صابرانو ومومې.