மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 37 அத்தியாயம் ஸூரா அந்நூர் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு- அல்குர்ஆன் ஆய்வுகளுக்கான தப்ஸீர் மையம் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 37

رِجَالٌ ۙ— لَّا تُلْهِیْهِمْ تِجَارَةٌ وَّلَا بَیْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللّٰهِ وَاِقَامِ الصَّلٰوةِ وَاِیْتَآءِ الزَّكٰوةِ— یَخَافُوْنَ یَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِیْهِ الْقُلُوْبُ وَالْاَبْصَارُ ۟ۙ

مردانی که هیچ خرید و هیچ فروشی آنها را از یاد الله سبحانه، و برپایی نماز به کامل‌ترین صورت، و پرداخت زکات برای مصارفش، به خود سرگرم نمی‌سازد، و از روز قیامت می‌ترسند، همان روزی‌که در آن دل‌ها میان امید در نجات از عذاب و ترس از عذاب زیر و رو می‌شود، و در آن چشم‌ها به هر سویی که برود منقلب می‌گردد.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• موازنة المؤمن بين المشاغل الدنيوية والأعمال الأخروية أمر لازم.

سنجش میان سرگرمی‌های دنیوی و اعمال اخروی توسط مؤمن، لازم و ضروری است.

• بطلان عمل الكافر لفقد شرط الإيمان.

بطلان عمل کافر به‌سبب نبود شرط ایمان.

• أن الكافر نشاز من مخلوقات الله المسبِّحة المطيعة.

کافر از مخلوقات تسبیح‌گو و فرمان‌بردار الله خارج است.

• جميع مراحل المطر من خلق الله وتقديره.

تمام مراحل باران، بخشی از آفرینش و تقدیر الله است.