மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அல்ஹாக்கா - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு- அல்குர்ஆன் ஆய்வுகளுக்கான தப்ஸீர் மையம் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

سوره حاقه

சூராவின் இலக்குகளில் சில:

إثبات أن وقوع القيامة والجزاء فيها حقٌّ لا ريب فيه.

اثبات این که وقوع قیامت و جزای آن حقیقی است و شکی در آن نیست.

---

வசனம்: 1

اَلْحَآقَّةُ ۟ۙ

الله لحظۀ رستاخیز را که بر همگی واقع می‌شود ذکر می‌کند.

வசனம்: 2

مَا الْحَآقَّةُ ۟ۚ

سپس اهمیت آن را با این سوال بالا می‌برد: این رخداد واقعی و راستین چیست؟

வசனம்: 3

وَمَاۤ اَدْرٰىكَ مَا الْحَآقَّةُ ۟ؕ

و تو چه می‌دانی که این رخداد راستین چیست؟

வசனம்: 4

كَذَّبَتْ ثَمُوْدُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ۟

ثمود قوم صالح علیه السلام، و عاد قوم هود علیه السلام قیامت که مردم را از شدت مناظر ترسناکش در هم می‌کوبد تکذیب کردند.

வசனம்: 5

فَاَمَّا ثَمُوْدُ فَاُهْلِكُوْا بِالطَّاغِیَةِ ۟

اما ثمود را الله با فریادی بی‌نهایت سخت و هولناک نابود کرده است.

வசனம்: 6

وَاَمَّا عَادٌ فَاُهْلِكُوْا بِرِیْحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ۟ۙ

و عاد را الله با بادی بسیار سرد و سخت که بر آنها به نهایت سختی رسید نابود کرده است.

வசனம்: 7

سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَّثَمٰنِیَةَ اَیَّامٍ ۙ— حُسُوْمًا فَتَرَی الْقَوْمَ فِیْهَا صَرْعٰی ۙ— كَاَنَّهُمْ اَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ۟ۚ

الله به مدت هفت شب و هشت روز این باد را بر آنها فرستاد که همگی‌شان را با هم نابود کرد، و آن قوم را در خانه‌های‌شان نابودشده و افتاده بر زمین می‌دیدی؛ گویی پس از نابودی، تنه‌های پوسیدۀ درختان خرما هستند که بر زمین افتاده‌اند.

வசனம்: 8

فَهَلْ تَرٰی لَهُمْ مِّنْ بَاقِیَةٍ ۟

پس آیا پس از اینکه عذاب به آنها رسید حتی یک نفر از آنها را باقی می‌بینی؟!

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• الصبر خلق محمود لازم للدعاة وغيرهم.

صبر اخلاقی پسندیده و ضروری برای دعوتگران و دیگران است.

• التوبة تَجُبُّ ما قبلها وهي من أسباب اصطفاء الله للعبد وجعله من عباده الصالحين.

توبه، گناهان گذشته را پاک می کند و از اسباب برگزیده شدن بنده گان و محسوب شدن از زمره ی صالحان می باشد.

• تنوّع ما يرسله الله على الكفار والعصاة من عذاب دلالة على كمال قدرته وكمال عدله.

تنوع عذاب‌هایی که الله بر کافران و گناهکاران می‌فرستد بر قدرت و عدالت کامل او تعالی دلالت دارد.

வசனம்: 9

وَجَآءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهٗ وَالْمُؤْتَفِكٰتُ بِالْخَاطِئَةِ ۟ۚ

و فرعون و امت‌های پیش از او، و شهرهایی که با زیر و رو شدن، عذاب شدند، یعنی قوم لوط، خطاهایی از شرک و گناهان مرتکب شدند.

வசனம்: 10

فَعَصَوْا رَسُوْلَ رَبِّهِمْ فَاَخَذَهُمْ اَخْذَةً رَّابِیَةً ۟

و تمامی آنها از فرمان رسول‌شان که به‌سوی آنها فرستاده شد سرپیچی نمودند و او را تکذیب کردند، و الله آنها را به گرفتنی افزون بر آنچه نابودی‌شان با آن کامل می‌شود فرو گرفت.

வசனம்: 11

اِنَّا لَمَّا طَغَا الْمَآءُ حَمَلْنٰكُمْ فِی الْجَارِیَةِ ۟ۙ

به‌راستی‌که ما وقتی آب از حد خود در ارتفاع فراتر رفت کسانی را که شما از پشت آنها هستید در کشتی جاری‌ای که نوح علیه السلام آن را به فرمان ما ساخت سوار کردیم، پس شما سوار آن بودید.

வசனம்: 12

لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَّتَعِیَهَاۤ اُذُنٌ وَّاعِیَةٌ ۟

تا این کشتی و قصه‌اش را اندرزی قرار دهیم که بر نابودی کافران، و نجات‌یافتن مؤمنان به آن استدلال می‌شود، و گوش‌هایی که آنچه را می‌شنوند حفظ می‌کنند آن را نگاه دارند.

வசனம்: 13

فَاِذَا نُفِخَ فِی الصُّوْرِ نَفْخَةٌ وَّاحِدَةٌ ۟ۙ

پس آن‌گاه که فرشتۀ مأمور دمیدن در صور یک بار (یعنی برای بار دوم) بدمد.

வசனம்: 14

وَّحُمِلَتِ الْاَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَّاحِدَةً ۟ۙ

و زمین و کوه‌ها بالا برده شوند، آن‌گاه یکباره و به شدت کوبیده شوند و اجزای زمین و اجزای کوه‌هایش از هم پاشیده شود.

வசனம்: 15

فَیَوْمَىِٕذٍ وَّقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ۟ۙ

روزی‌که تمام این موارد رخ می‌دهد قیامت برپا می‌گردد.

வசனம்: 16

وَانْشَقَّتِ السَّمَآءُ فَهِیَ یَوْمَىِٕذٍ وَّاهِیَةٌ ۟ۙ

و در آن روز آسمان برای نزول فرشتگان از آن می‌شکافد، و بعد از اینکه محکم و منسجم بود در آن روز سست و ضعیف می‌شود.

வசனம்: 17

وَّالْمَلَكُ عَلٰۤی اَرْجَآىِٕهَا ؕ— وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ یَوْمَىِٕذٍ ثَمٰنِیَةٌ ۟ؕ

و فرشتگان در اطراف و کناره‌های آسمان هستند، و در آن روز بزرگ هشت فرشتۀ مقرب، عرش پروردگارت را برمی‌دارند.

வசனம்: 18

یَوْمَىِٕذٍ تُعْرَضُوْنَ لَا تَخْفٰی مِنْكُمْ خَافِیَةٌ ۟

- ای مردم- در آن روز بر الله عرضه می‌شوید، از شما هیچ امر پنهانی، هرچه که باشد، بر الله پوشیده نمی‌ماند، بلکه الله از آن آگاه و مطلع است.

வசனம்: 19

فَاَمَّا مَنْ اُوْتِیَ كِتٰبَهٗ بِیَمِیْنِهٖ فَیَقُوْلُ هَآؤُمُ اقْرَءُوْا كِتٰبِیَهْ ۟ۚ

اما هرکس نامۀ اعمالش به دست راست او داده شود از شادی و سرور می‌گوید: نامۀ اعمالم را بگیرید و بخوانید.

வசனம்: 20

اِنِّیْ ظَنَنْتُ اَنِّیْ مُلٰقٍ حِسَابِیَهْ ۟ۚ

به‌راستی‌که من در دنیا دانستم و یقین کردم که برانگیخته می‌شوم، و به جزایم می‌رسم.

வசனம்: 21

فَهُوَ فِیْ عِیْشَةٍ رَّاضِیَةٍ ۟ۙ

پس او به‌سبب نعمت‌های جاویدانی که می‌بیند در زندگی خوشی قرار دارد.

வசனம்: 22

فِیْ جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ۟ۙ

در بهشتی که مکان و جایگاه والایی دارد.

வசனம்: 23

قُطُوْفُهَا دَانِیَةٌ ۟

میوه‌هایش برای کسی‌که آنها را می‌خورد نزدیک و قابل دسترس است.

வசனம்: 24

كُلُوْا وَاشْرَبُوْا هَنِیْٓـًٔا بِمَاۤ اَسْلَفْتُمْ فِی الْاَیَّامِ الْخَالِیَةِ ۟

برای گرامی‌ داشتن آنها گفته می‌شود: به‌سبب اعمال صالحی که در روزهای گذشته در دنیا از پیش فرستاده‌اید بدون هیچ آزاری در خوردن و نوشیدن بخورید و بنوشید.

வசனம்: 25

وَاَمَّا مَنْ اُوْتِیَ كِتٰبَهٗ بِشِمَالِهٖ ۙ۬— فَیَقُوْلُ یٰلَیْتَنِیْ لَمْ اُوْتَ كِتٰبِیَهْ ۟ۚ

و اما کسی‌که نامۀ اعمالش به دست چپ او داده شود، از پشیمانی زیاد می‌گوید: کاش نامۀ اعمالم را به‌سبب اعمال بدی که در آن است و مستوجب عذابم هستند دریافت نکرده بودم.

வசனம்: 26

وَلَمْ اَدْرِ مَا حِسَابِیَهْ ۟ۚ

و ای کاش نمی‌دانستم که چه حسابی دارم.

வசனம்: 27

یٰلَیْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِیَةَ ۟ۚ

ای کاش پس از مرگم هرگز برانگیخته نمی‌شدم.

வசனம்: 28

مَاۤ اَغْنٰی عَنِّیْ مَالِیَهْ ۟ۚ

مالم ذره‌ای از عذاب الله از من دفع نکرد.

வசனம்: 29

هَلَكَ عَنِّیْ سُلْطٰنِیَهْ ۟ۚ

حجت و توان و مقامی که بر آن تکیه می‌کردم از دستم رفت.

வசனம்: 30

خُذُوْهُ فَغُلُّوْهُ ۟ۙ

و گفته می‌شود: - ای فرشتگان- او را بگیرید و دستش را به گردنش ببندید.

வசனம்: 31

ثُمَّ الْجَحِیْمَ صَلُّوْهُ ۟ۙ

سپس او را در جهنم افکنید تا از حرارتش رنج بَرَد.

வசனம்: 32

ثُمَّ فِیْ سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُوْنَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوْهُ ۟ؕ

سپس او را در زنجیری که طولش هفتاد ذراع است درآورید.

வசனம்: 33

اِنَّهٗ كَانَ لَا یُؤْمِنُ بِاللّٰهِ الْعَظِیْمِ ۟ۙ

زیرا او به الله عظیم ایمان نمی‌آورد.

வசனம்: 34

وَلَا یَحُضُّ عَلٰی طَعَامِ الْمِسْكِیْنِ ۟ؕ

و دیگران را بر اِطعام مسکین تشویق نمی‌کرد.

வசனம்: 35

فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هٰهُنَا حَمِیْمٌ ۟ۙ

پس در روز قیامت خویشاوندی ندارد که عذاب را از او دفع کند.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• المِنَّة التي على الوالد مِنَّة على الولد تستوجب الشكر.

نعمت‌بخشی بر پدر، نعمت‌بخشی بر فرزند به شمار می‌رود و سپاسگزاری را واجب می‌گرداند.

• إطعام الفقير والحض عليه من أسباب الوقاية من عذاب النار.

اِطعام فقیر و تشویق بر آن، از اسباب نجات از عذاب جهنم است.

• شدة عذاب يوم القيامة تستوجب التوقي منه بالإيمان والعمل الصالح.

دشواری عذاب روز قیامت، پیشگیری از آن را با ایمان و عمل صالح ایجاب می‌کند.

வசனம்: 36

وَّلَا طَعَامٌ اِلَّا مِنْ غِسْلِیْنٍ ۟ۙ

و خوارکی ندارد که از آن تغذیه کند جز عصارۀ بدن‌های جهنمیان.

வசனம்: 37

لَّا یَاْكُلُهٗۤ اِلَّا الْخَاطِـُٔوْنَ ۟۠

این خوراک را نمی‌خورند مگر گناهکاران و نافرمانان.

வசனம்: 38

فَلَاۤ اُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُوْنَ ۟ۙ

الله به آنچه که می‌بینید سوگند یاد فرمود.

வசனம்: 39

وَمَا لَا تُبْصِرُوْنَ ۟ۙ

و به آنچه که نمی‌بینید سوگند یاد فرمود.

வசனம்: 40

اِنَّهٗ لَقَوْلُ رَسُوْلٍ كَرِیْمٍ ۟ۚۙ

که قرآن به‌طور قطع کلام الله است، و رسول گرامی‌اش آن را بر مردم می‌خواند.

வசனம்: 41

وَّمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ؕ— قَلِیْلًا مَّا تُؤْمِنُوْنَ ۟ۙ

و سخن شاعری نیست؛ زیرا به نظم شعر نیست، چه کم ایمان می‌آورید.

வசனம்: 42

وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ؕ— قَلِیْلًا مَّا تَذَكَّرُوْنَ ۟ؕ

و سخن کاهنی نیست، زیرا سخن کاهنان در مغایرت با این قرآن است، چه کم پند می‌پذیرید.

வசனம்: 43

تَنْزِیْلٌ مِّنْ رَّبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟

بلکه نازل‌شده‌ای از جانب پروردگار تمام مخلوقات است.

வசனம்: 44

وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْاَقَاوِیْلِ ۟ۙ

و اگر محمد صلی الله علیه وسلم برخی گفته‌هایی که ما آنها را نقل نکرده‌ایم به ما نسبت داده بود.

வசனம்: 45

لَاَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِیْنِ ۟ۙ

به‌طور قطع از او انتقام می‌گرفتیم و او را به قوت و قدرتی از جانب خویش فرو می‌گرفتیم.

வசனம்: 46

ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِیْنَ ۟ؗۖ

سپس به‌طور قطع رگ متصل به قلبش را می‌بریدیم.

வசனம்: 47

فَمَا مِنْكُمْ مِّنْ اَحَدٍ عَنْهُ حٰجِزِیْنَ ۟

آن‌گاه هیچ‌یک از شما او را در برابر ما محافظت نمی‌کرد، پس بعید است که به خاطر شما به دروغ بر ما سخن نسبت داده باشد.

வசனம்: 48

وَاِنَّهٗ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِیْنَ ۟

و همانا قرآن به‌طور قطع، اندرزی است برای کسانی‌که با اجرای اوامر و اجتناب از نواهی پروردگارشان از او تعالی می‌ترسند.

வசனம்: 49

وَاِنَّا لَنَعْلَمُ اَنَّ مِنْكُمْ مُّكَذِّبِیْنَ ۟

و همانا ما به‌طور قطع می‌دانیم که برخی از میان شما این قرآن را تکذیب می‌کنند.

வசனம்: 50

وَاِنَّهٗ لَحَسْرَةٌ عَلَی الْكٰفِرِیْنَ ۟

و تکذیب قرآن به‌طور قطع پشیمانی بزرگی در روز قیامت در پی دارد.

வசனம்: 51

وَاِنَّهٗ لَحَقُّ الْیَقِیْنِ ۟

و قرآن مسلّماً همان حقیقت و امری یقینی است که بدون هیچ شک و تردیدی از جانب الله نازل شده است.

வசனம்: 52

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِیْمِ ۟۠

پس - ای رسول- پروردگارت را از آنچه که سزاوارش نیست منزه بدان، و نام پروردگار بزرگت را یاد کن.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• تنزيه القرآن عن الشعر والكهانة.

منزه‌دانستن قرآن از شعر و کهانت.

• خطر التَّقَوُّل على الله والافتراء عليه سبحانه.

خطر نسبت‌دادن سخنِ دروغ و بستن افترا بر الله.

• الصبر الجميل الذي يحتسب فيه الأجر من الله ولا يُشكى لغيره.

صبر جمیل، صبری است که در آن به مزدخواهی از الله بسنده می‌شود و نزد غیر او تعالی دادخواهی نمی‌شود.