மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அந்நபஃ - தாஜிக் மொழிபெயர்ப்பு - ஆரிபீ - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

Сураи Наба (Хабар)

வசனம்: 1

عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ

[Кофирон] Дар бораи чи чиз аз якдигар суол мекунанд?

வசனம்: 2

عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِيمِ

Аз хабаре бузург

வசனம்: 3

ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ مُخۡتَلِفُونَ

Ҳамон [хабаре] ки онҳо дар он ихтилоф доранд

வசனம்: 4

كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

Чунин нест [ки онҳо меандешанд] ба зудӣ хоҳанд донист

வசனம்: 5

ثُمَّ كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

Боз ҳам чунин нест; ба зудӣ хоҳанд донист

வசனம்: 6

أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَٰدٗا

Оё заминро бистаре [барои осоиши шумо] қарор надодем?

வசனம்: 7

وَٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا

Ва кӯҳҳоро мехҳо [-и он] қарор надодем?

வசனம்: 8

وَخَلَقۡنَٰكُمۡ أَزۡوَٰجٗا

Ва шуморо ҷуфт [нару мода] офаридем.

வசனம்: 9

وَجَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا

Ва хоби шуморо [мояи] оромишатон қарор додем

வசனம்: 10

وَجَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا

Ва шабро пӯшише [бароятон] қарор додем

வசனம்: 11

وَجَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا

Ва рӯзро [василаи] зиндагӣ ва [касби маош] қарор додем

வசனம்: 12

وَبَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا

Ва бар фарози шумо ҳафт [осмон] муҳкам бино кардем

வசனம்: 13

وَجَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا

Ва [хуршедро] чароғе дурахшон офаридем

வசனம்: 14

وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا

Ва аз абрҳои боронзо обе фаровон фурӯ фиристодем

வசனம்: 15

لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَنَبَاتٗا

То бад-он дона ва гиёҳ бисёр бирӯёнем

வசனம்: 16

وَجَنَّٰتٍ أَلۡفَافًا

Ва боғҳое пурдарахт [бо он парвариш диҳем]

வசனம்: 17

إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِيقَٰتٗا

Бе гумон, рӯзи доварӣ ваъдагоҳ [-и Мо бо шумо] аст

வசனம்: 18

يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا

Рӯзе, ки дар «сур» дамида мешавад ва шумо гурӯҳ-гурӯҳ [ба маҳшар] меоед

வசனம்: 19

وَفُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ أَبۡوَٰبٗا

Ва осмон кушуда мешавад ва ба сурати дарҳои мутааддид дармеояд

வசனம்: 20

وَسُيِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَكَانَتۡ سَرَابًا

Ва кӯҳҳо ба ҳаракат дармеояд ва ба сурати саробе мешавад

வசனம்: 21

إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادٗا

Ва бе гумон, ҷаҳаннам камингоҳест

வசனம்: 22

لِّلطَّٰغِينَ مَـَٔابٗا

Ва маҳалли бозгаште барои туғёнгарон

வசனம்: 23

لَّٰبِثِينَ فِيهَآ أَحۡقَابٗا

Муддати замоне дароз дар он ҷо бимонанд

வசனம்: 24

لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرۡدٗا وَلَا شَرَابًا

Дар он ҷо [чизи] хунуке намечашанд ва на ошомиданӣ [-и гуворое хоҳанд дошт]

வசனம்: 25

إِلَّا حَمِيمٗا وَغَسَّاقٗا

Ҷуз обе сӯзон ва [моеъе, ки] чирку хун [аст]

வசனம்: 26

جَزَآءٗ وِفَاقًا

[Ин] Кайфаре аст муносиб ва дархӯр [-и аъмолашон]

வசனம்: 27

إِنَّهُمۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ حِسَابٗا

Чаро ки онҳо ҳеҷ умеде ба [рӯзи] ҳисоб надоштанд

வசனம்: 28

وَكَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا كِذَّابٗا

Ва оёти Моро ба шиддат такзиб карданд

வசனம்: 29

وَكُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا

Ва Мо ҳама чизро [дар Лавҳи маҳфуз] шуморишу сабт кардаем

வசனம்: 30

فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِيدَكُمۡ إِلَّا عَذَابًا

Пас, [кайфари аъмоли худро] бичашед, ки чизе ҷуз азоб бар шумо намеафзоем

வசனம்: 31

إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا

Бе гумон, барои парҳезкорон комёбӣ [-и бузурге] аст

வசனம்: 32

حَدَآئِقَ وَأَعۡنَٰبٗا

Боғҳои [мева] ва токзорҳо

வசனம்: 33

وَكَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا

Ва ҳуроне ҷавон ва ҳамсиннусол

வசனம்: 34

وَكَأۡسٗا دِهَاقٗا

Ва ҷомҳое лабрез ва паёпай [аз шароби покизаи биҳишт]

வசனம்: 35

لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَلَا كِذَّٰبٗا

Дар он ҷо на сухани беҳудае мешунаванд ва на дурӯғе

வசனம்: 36

جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا

[Ин] Подош аз ҷониби Парвардигори туст ва атое аз рӯйи ҳисоб

வசனம்: 37

رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِۖ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا

[Ҳамон] Парвардигори осмонҳо ва замин ва он чи дар миёни онҳост; [ҳамон Аллоҳи] Раҳмон [ки] ҳеҷ кас [дар он рӯз] ёрои сухан гуфтан бо ӯро надорад

வசனம்: 38

يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ صَفّٗاۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَقَالَ صَوَابٗا

Рӯзе, ки Руҳ [Ҷабраил] ва фариштагон ба саф биистанд, ҳеҷ кас сухан нагӯяд, ҷуз касе, ки Аллоҳи раҳмон ба ӯ иҷозат дода бошад ва [ӯ] сухани дуруст [ва савоб] гӯяд

வசனம்: 39

ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَـَٔابًا

Он [рӯз] рӯзи ҳақ аст; пас, ҳар ки хоҳад, роҳи бозгаште ба сӯи Парвардигори худ биҷӯяд

வசனம்: 40

إِنَّآ أَنذَرۡنَٰكُمۡ عَذَابٗا قَرِيبٗا يَوۡمَ يَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُ وَيَقُولُ ٱلۡكَافِرُ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ تُرَٰبَۢا

Ба ростӣ, Мо шуморо аз азобе наздик бим додем: рӯзе, ки инсон он чиро аз қабл бо дастҳои худ фиристодааст, мебинад ва кофир мегӯяд: «Эй кош, ман хок будам [ва барои ҳисоб барангехта намешудам!»