భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ సూరహ్ అల్-హాఖ్ఖహ్ - పెర్షియన్ డారి అనువాదం - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

سورۀ حاقه

వచనం: 1

ٱلۡحَآقَّةُ

حاقه (حادثۀ ثابت و واقع شدنی).

వచనం: 2

مَا ٱلۡحَآقَّةُ

چیست آن حاقه (حادثۀ ثابت و واقع شدنی)؟

వచనం: 3

وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ

و تو چه می‌دانی که آن حاقه (حادثۀ ثابت و واقع شدنی) چیست؟

వచనం: 4

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ وَعَادُۢ بِٱلۡقَارِعَةِ

قوم ثمود و عاد آن حادثۀ کوبنده و واقع شدنی را تکذیب نمودند.

వచనం: 5

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِكُواْ بِٱلطَّاغِيَةِ

اما ثمود به (وسیلۀ) آواز سخت و مرگبار هلاک شدند.

వచనం: 6

وَأَمَّا عَادٞ فَأُهۡلِكُواْ بِرِيحٖ صَرۡصَرٍ عَاتِيَةٖ

و اما عاد به (وسیلۀ) تندبادی سرد و سوزنده هلاک شدند.

వచనం: 7

سَخَّرَهَا عَلَيۡهِمۡ سَبۡعَ لَيَالٖ وَثَمَٰنِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومٗاۖ فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِيهَا صَرۡعَىٰ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِيَةٖ

که الله آن را هفت شب و هشت روز پی در پی بر آنان مسلط کرد آنگاه مردمان را می‌دیدی که روی زمین افتاده‌اند و گویی تنه‌های پوک درختان خرما‌اند.

వచనం: 8

فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِيَةٖ

پس آیا می‌بینی که اثری از آنها باقی مانده باشد؟

వచనం: 9

وَجَآءَ فِرۡعَوۡنُ وَمَن قَبۡلَهُۥ وَٱلۡمُؤۡتَفِكَٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ

و فرعون و کسانی که پیش از او بودند و همچنین اهالی قریه‌های زیر و زبر شده (قوم لوط) مرتکب گناه و نافرمانی شدند.

వచనం: 10

فَعَصَوۡاْ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةٗ رَّابِيَةً

زیرا آنان از (فرمان) فرستادۀ پروردگارشان نافرمانی کردند، و الله ایشان را به سختی گرفت.

వచనం: 11

إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَآءُ حَمَلۡنَٰكُمۡ فِي ٱلۡجَارِيَةِ

البته وقتی که آب (به امر ما) طغیان کرد، شما را در کشتی روان برداشتیم.

వచనం: 12

لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةٗ وَتَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ

تا آن (عذاب) را برایتان پندی قرار دهیم و گوش‌هایی شنوا آن را به خاطر بسپارد.

వచనం: 13

فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ

پس چون در صور دمیده شود یک دمیدنی.

వచనం: 14

وَحُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةٗ وَٰحِدَةٗ

و زمین و کوه‌ها برداشته شوند، پس يکباره درهم کوبیده شوند.

వచనం: 15

فَيَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ

پس در آن روز واقعه (قیامت) رخ دهد.

వచనం: 16

وَٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِيَ يَوۡمَئِذٖ وَاهِيَةٞ

و آسمان (نیز) بشگافد و در آن روز سست گردد.

వచనం: 17

وَٱلۡمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَاۚ وَيَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِيَةٞ

و فرشته‌ها بر اطراف آن (آسمان) خواهند بود و عرش پروردگارت را در آن روز هشت فرشته بالای سر خود حمل می‌کنند.

వచనం: 18

يَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِيَةٞ

در آن روز شما (به بارگاه پروردگارتان) عرضه می‌شوید، هیچ پوشیدۀ شما (که آنرا انجام داده بودید) مخفی نماند.

వచనం: 19

فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَيَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ كِتَٰبِيَهۡ

پس هر کس که نامۀ اعمالش به دست راستش داده شود (شادی کنان) می‌گوید: بگیرید نامۀ اعمال مرا بخوانید.

వచనం: 20

إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَٰقٍ حِسَابِيَهۡ

چون من یقین داشتم که البته با حساب خودم روبرو خواهم شد.

వచనం: 21

فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ

پس او در زندگانی خوش و رضایت بخش خواهد بود.

వచనం: 22

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ

در بهشت (بسیار) بلند خواهد بود.

వచనం: 23

قُطُوفُهَا دَانِيَةٞ

که میوۀ آن در دسترس است.

వచనం: 24

كُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ هَنِيٓـَٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡأَيَّامِ ٱلۡخَالِيَةِ

(گفته می‌شود) گوارا بخورید و بنوشید به (پاداش) آنچه در روزگاران گذشته انجام میدادید.

వచనం: 25

وَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُوتَ كِتَٰبِيَهۡ

و اما کسی که نامۀ اعمالش به دست چپش داده شود، پس می‌گوید: ای کاش نامه‌ام بمن داده نمی‌شد.

వచనం: 26

وَلَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِيَهۡ

و (ای کاش) نمی‌دانستم که حساب من چیست.

వచనం: 27

يَٰلَيۡتَهَا كَانَتِ ٱلۡقَاضِيَةَ

و ای کاش مرگ فیصله کننده و پایان کارم بود.

వచనం: 28

مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّي مَالِيَهۡۜ

دارایی من هیچ نفعی بمن نرساند.

వచనం: 29

هَلَكَ عَنِّي سُلۡطَٰنِيَهۡ

قدرت و پادشاهی من از دستم رفت.

వచనం: 30

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ

(گفته می‌شود) او را بگیرید، پس به زنجیرش کشید.

వచనం: 31

ثُمَّ ٱلۡجَحِيمَ صَلُّوهُ

باز او را در دوزخ داخل کنید.

వచనం: 32

ثُمَّ فِي سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُكُوهُ

باز در زنجیری که درازی آن هفتاد گز باشد او را ببندید.

వచనం: 33

إِنَّهُۥ كَانَ لَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِيمِ

چون او به الله بزرگ ایمان نمی‌آورد.

వచనం: 34

وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

و (مردم را) بر طعام دادن مسکین ترغیب نمی‌کرد.

వచనం: 35

فَلَيۡسَ لَهُ ٱلۡيَوۡمَ هَٰهُنَا حَمِيمٞ

پس او امروز در این جا هیچ دوست مهربانی ندارد.

వచనం: 36

وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنۡ غِسۡلِينٖ

و نه طعامی دارد جز زرداب دوزخیان.

వచనం: 37

لَّا يَأۡكُلُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡخَٰطِـُٔونَ

که جز گنهگاران آن را نمی‌خورند.

వచనం: 38

فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَا تُبۡصِرُونَ

پس قسم به آنچه می‌بینید.

వచనం: 39

وَمَا لَا تُبۡصِرُونَ

و به آنچه نمی‌بینید.

వచనం: 40

إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ

که این (قرآن) سخن فرستاده (فرشته) بزرگوار است.

వచనం: 41

وَمَا هُوَ بِقَوۡلِ شَاعِرٖۚ قَلِيلٗا مَّا تُؤۡمِنُونَ

و آن سخن شاعری نیست، اندکی ایمان می‌آورید.

వచనం: 42

وَلَا بِقَوۡلِ كَاهِنٖۚ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ

و (قرآن) گفتۀ غیبگو و کاهن نیست، اندکی عبرت می‌گیرید.

వచనం: 43

تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

(بلکه) از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است.

వచనం: 44

وَلَوۡ تَقَوَّلَ عَلَيۡنَا بَعۡضَ ٱلۡأَقَاوِيلِ

و اگر (بالفرض) پیغمبر بعضی از سخنان را به دروغ به ما نسبت می‌کرد.

వచనం: 45

لَأَخَذۡنَا مِنۡهُ بِٱلۡيَمِينِ

البته او را با قدرت می‌گرفتیم.

వచనం: 46

ثُمَّ لَقَطَعۡنَا مِنۡهُ ٱلۡوَتِينَ

باز رگ دلش را قطع می‌کردیم.

వచనం: 47

فَمَا مِنكُم مِّنۡ أَحَدٍ عَنۡهُ حَٰجِزِينَ

پس هیچ کس از شما منع کننده‌ای (جزای ما) از او نیست.

వచనం: 48

وَإِنَّهُۥ لَتَذۡكِرَةٞ لِّلۡمُتَّقِينَ

البته قرآن برای پرهیزگاران نصیحت و پند است.

వచనం: 49

وَإِنَّا لَنَعۡلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ

و البته ما به یقین می‌دانیم که برخی از شما تکذیب‌کننده‌اید.

వచనం: 50

وَإِنَّهُۥ لَحَسۡرَةٌ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ

و البته آن (تکذیب) مایۀ حسرت بر کافران است.

వచనం: 51

وَإِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلۡيَقِينِ

و البته آن (قرآن سخن) حق و یقینی است.

వచనం: 52

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

پس نام پروردگار بزرگت را به پاکی یاد کن.