భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ సూరహ్ అన్-నాజిఆత్ - పెర్షియన్ డారి అనువాదం - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

سورۀ نازعات

వచనం: 1

وَٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا

قسم به فرشته‌های که ارواح کافران را به سختی می‌گیرند.

వచనం: 2

وَٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا

و قسم به فرشته‌های که ارواح مؤمنان را به آسانی می‌گیرند.

వచనం: 3

وَٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا

و قسم به فرشتگانی که (در اجرای اوامر الهی) به سرعت شناورند.

వచనం: 4

فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا

پس قسم به فرشتگانی که (در اجرای اوامر الهی) از یکدیگر سبقت می‌گیرند.

వచనం: 5

فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا

باز قسم به فرشتگانی که همۀ کارها را تدبیر می‌کنند.

వచనం: 6

يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ

روزی که زلزلۀ سخت همه چیز را به لرزه درمی‌آورد.

వచనం: 7

تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ

به تعقیب آن لرزۀ دیگر واقع شود.

వచనం: 8

قُلُوبٞ يَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ

برخی از دل‌ها (در آن روز) ترسان و لرزان است.

వచనం: 9

أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ

(و) چشم‌های ایشان پایین افتاده است.

వచనం: 10

يَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِي ٱلۡحَافِرَةِ

می‌گویند: آیا ما دوباره بازگردانیده می‌شویم (به حالت نخستین؟)

వచనం: 11

أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ

آیا (باز زنده می‌شویم که) استخوان‌های پوسیده شویم؟

వచనం: 12

قَالُواْ تِلۡكَ إِذٗا كَرَّةٌ خَاسِرَةٞ

گویند (اگر چنین باشد) آن زندگی زیانبار خواهد بود.

వచనం: 13

فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ

(الله در جواب آن‌ها فرمود): جز این نیست که آن تنها آواز بلند است.

వచనం: 14

فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ

پس ناگهان در میدان محشر (که جای بی‌خوابی است) حاضر شوند.

వచనం: 15

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ

آیا داستانِ (دعوت) موسی به تو رسیده است؟

వచనం: 16

إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى

وقتی که پروردگارش او را در وادی پاک طوی صدا کرد.

వచనం: 17

ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ

(به او گفت): به‌سوی فرعون برو که سرکشی و طغیان کرده است.

వచనం: 18

فَقُلۡ هَل لَّكَ إِلَىٰٓ أَن تَزَكَّىٰ

پس به او بگو: آیا می‌خواهی که (از کفر) پاک شوی؟

వచనం: 19

وَأَهۡدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخۡشَىٰ

و تو را به‌سوی پروردگارت راهنمائی کنم تا (بعد از شناختن پروردگارت) بترسی (و ایمان آوری و سرکشی نکنی).

వచనం: 20

فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓيَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰ

پس (موسی) معجزۀ بزرگ را به او نشان داد.

వచనం: 21

فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ

اما او دروغ شمرد و نافرمانی کرد.

వచనం: 22

ثُمَّ أَدۡبَرَ يَسۡعَىٰ

باز پشت کرد (از مجلس موسی و برای فساد) سعی می‌نمود.

వచనం: 23

فَحَشَرَ فَنَادَىٰ

پس (ساحران را) جمع کرد و اعلان نمود.

వచనం: 24

فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ

پس گفت: من پروردگار بزرگتر شما هستم.

వచనం: 25

فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَكَالَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَٱلۡأُولَىٰٓ

پس الله او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار کرد.

వచనం: 26

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبۡرَةٗ لِّمَن يَخۡشَىٰٓ

یقیناً در این (ماجرا) برای کسی که (از عذاب الله) بترسد، عبرت است.

వచనం: 27

ءَأَنتُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُۚ بَنَىٰهَا

آیا (دوباره) آفریدن شما سخت‌تر است یا آفریدن آسمانی که او (الله) آن را بنا کرده؟

వచనం: 28

رَفَعَ سَمۡكَهَا فَسَوَّىٰهَا

و بلندی آن را بر افراشت، پس آن را استوار و برابر کرد.

వచనం: 29

وَأَغۡطَشَ لَيۡلَهَا وَأَخۡرَجَ ضُحَىٰهَا

و شبش را تاریک و روزش را روشن گردانید.

వచనం: 30

وَٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِكَ دَحَىٰهَآ

و بعد از آن زمین را هموار نمود.

వచనం: 31

أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَمَرۡعَىٰهَا

از آن (زمین) آب و چراگاهش را بیرون کرد.

వచనం: 32

وَٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا

و کوه‌ها را (بر زمین) محکم و پابرجا کرد.

వచనం: 33

مَتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ

(این همه را پیدا کرد) برای منفعت شما و چهارپایان‌تان.

వచనం: 34

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡكُبۡرَىٰ

پس وقتی که بزرگ‌ترین حادثۀ (قیامت) بیاید.

వచనం: 35

يَوۡمَ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ

روزی که انسان آن کوشش خود را (در دنیا) به یاد می‌آورد.

వచనం: 36

وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ

و دوزخ برای هر بیننده‌ای آشکار و نمایان شود.

వచనం: 37

فَأَمَّا مَن طَغَىٰ

اما هر کسی طغیان و سرکشی کرد

వచనం: 38

وَءَاثَرَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا

و زندگانی دنیا را (بر آخرت) ترجیح داد.

వచనం: 39

فَإِنَّ ٱلۡجَحِيمَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

پس یقیناً دوزخ جایگاه اوست.

వచనం: 40

وَأَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَنَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ

و اما کسی که از ایستادن در حضور پروردگارش ترسید و نفسش را از هوی و هوس باز داشت.

వచనం: 41

فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

پس یقیناً جنت جایگاه اوست.

వచనం: 42

يَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَا

دربارۀ قیامت از تو می‌پرسند که چه وقتی برپا می‌شود؟

వచనం: 43

فِيمَ أَنتَ مِن ذِكۡرَىٰهَآ

تو را چه خبر از (وقت برپا شدن) آن.

వచనం: 44

إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَىٰهَآ

پایان و سرانجام آن با پروردگار توست.

వచనం: 45

إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخۡشَىٰهَا

تو تنها بیم‌دهندۀ کسی هستی که از آن (قیامت) می‌ترسد.

వచనం: 46

كَأَنَّهُمۡ يَوۡمَ يَرَوۡنَهَا لَمۡ يَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِيَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا

روزی که آن را می‌بینند، گویا که آنان جز (به قدر) شب یا چاشتی (در دنیا و برزخ) درنگ نکرده‌اند.